Παραδίπλα είναι. Γειτονικά. Κοντά μας. Δεν γίνεται να μην το προσπερνάμε. Δεν νοείται να μην δίνουμε βάση. Τα μαντάτα που έρχονται από την Ιταλία, σοκάρουν. Κάθε μέρα και χειρότερα. Κάθε αύριο πιο εφιαλτικό από το χθες.
Περισσότερο με ακούσια θυσία μοιάζει αυτό που έχει υποστεί η Ιταλία. «Θυσία» για να σωθούμε οι υπόλοιποι. Οι Ιταλοί πολύ απλά αψήφησαν τον ιό. Δεν έδωσαν σημασία. Οταν αντιλήφθηκαν το μέγεθος της απειλής ήταν αργά. Πλέον κάθε μέρα καταγράφεται ένα μαύρο, ένα αρνητικό ρεκόρ θυμάτων. Ούτε στην Κίνα δεν είχαμε τέτοιες απώλειες. Εκεί δηλαδή που ξεκίνησε ο ιός. Ουδείς ξέρει δε τι ξημερώνει στην Ιταλία, ουδείς γνωρίζει αν κάθε νούμερο νεκρών που ακούμε καθημερινά, θα είναι και το μεγαλύτερο.
Αυτή η αύξηση με γεωμετρική πρόοδο των ανθρώπων που χάνουν τη ζωή τους είναι που κάνει όλες τις υπόλοιπες χώρες να φοβούνται και τη… σκιά του κορονοϊού. Ακόμα και ο Σωτήρης Τσιόρδας, ο άνθρωπος που καθημερινά ενημερώνει για τα νέα κρούσματα και τις εξελίξεις γύρω από τον υιό, θέλησε να κρατήσει πολύ χαμηλά τους τόνους. Εξήγησε πως τα κρούσματα υπολογίζονται πέντε φορές πάνω από όσα ανακοινώνονται επίσημα κάθε μέρα.
Είναι προφανές πως η Ιταλία είναι το παράδειγμα που όλοι οι αρμόδιοι θέλουν να αποφύγουν. Ξέφυγε η κατάσταση εκεί και δεν έχει γυρισμό. Θα σταματήσει η αρνητική καταμέτρηση, όταν ο ιός κάνει τον κύκλο του. Δε χρειάζεται να γράψουμε πομπώδη επίθετη και δακρύβρεχτες κουβέντες γι’ αυτό που συμβαίνει στους Ιταλούς.
Το μεσογειακό πνεύμα και η τάση για έλλειψη υπευθυνότητας είναι και δικό μας χαρακτηριστικό. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα. Δεν βγήκε τυχαία. Τυχεροί είμαστε. Τυχεροί που χτύπησε πρώτα την Ιταλία και όχι εμάς. Ανάλογη θα ήταν η συμπεριφορά μας. Οσο μπορεί κανείς να αισθάνεται τυχερός που δεν πεθαίνει ο διπλός του και όχι ο ίδιος…