ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΡΛΑΚΗΣ

Αυτό πρέπει να είναι το μπάσκετ στην Ελλάδα

Το μπάσκετ στην Ελλάδα πρέπει να περνάει μηνύματα φιλίας και κοινωνικής προσφοράς και να ξεφύγει επιτέλους από το μίσος

μπάσκετ στην Ελλάδα
Συντάκτης: Νίκος Μπουρλάκης Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

Στο ΟΑΚΑ είδαμε εικόνες από το πως θα έπρεπε να είναι κανονικά το μπάσκετ στην Ελλάδα. Κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Και όχι εξαίρεση. Και σίγουρα να επιδιώξουμε να το κάνουμε κανόνα. Να περάσουμε το μήνυμα ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το μίσος πρέπει να τελειώσει.

Δεν θέλω να μείνω τόσο στο αγωνιστικό σκέλος και στη νίκη του Παναθηναϊκού επί της ΑΕΚ. Αυτό είναι ένα κομμάτι αλλά όχι το βασικό μας θέμα. Θα το αναλύσουμε αφού ολοκληρωθεί η πρεμιέρα της Basket League μετά το μεγάλο ματς της Θεσσαλονίκης. Γιατί και για το παιχνίδι έχουμε πολλά να γράψουμε…

Η εικόνα στο ΟΑΚΑ ήταν, όμως, κάτι που μας ενθουσίασε. Κι επ’ αυτού αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον γηπεδούχο Παναθηναϊκό (κατά πρώτο λόγο) αλλά και στην ΑΕΚ. Διότι ακριβώς αυτές τις εικόνες θέλουμε να βλέπουμε.

Το μπάσκετ στην Ελλάδα απαιτεί νέο κοινό

Τα παιδιά των Ακαδημιών των δύο ομάδων να παρακολουθούν μαζί τον αγώνα. Να μάθουν, απ’ αυτή την ηλικία, ότι το μόνο διαφορετικό μεταξύ τους είναι οι φανέλες τους. Αλλά το μεγαλύτερο κοινό που έχουν είναι η αγάπη για την ομάδα τους. Για την δική του ομάδα ο καθένας.

Προσοχή: Την αγάπη για την ομάδα τους. Οχι το μίσος για τον αντίπαλο.

Είναι μια καλή αρχή αυτή και μακάρι να γίνει κανόνας σε όλα τα γήπεδα. Να αρχίσουμε σταδιακά να φτιάχνουμε ένα νέο κοινό. Να επιβάλλουμε εμείς το καλό και όχι να δηλώνουμε ηττημένοι από το κακό, την ανοησία και τους ανεγκέφαλους.

Ας αρχίσουμε έτσι. Και μπορεί σταδιακά να κερδίσουμε ακόμα περισσότερα. Να γίνουν τα γήπεδα αυτό που πραγματικά πρέπει να είναι: Χώρος διασκέδασης, χαράς. Και όχι βρωμιάς.

Η Μυρτώ

Και κάτι ακόμα…

Η Μυρτώ βρέθηκε στο γήπεδο (και πάλι) για να παρακολουθήσει την αγαπημένη της, ΑΕΚ. Και δεν είναι εκεί για να την λυπηθούμε. Αλλά για να καταλάβουμε τη δύναμη του σώματος, της ψυχής και του μυαλού της. Για να δούμε, επίσης, πόσο αγαπάει την ομάδα της.

Και για να καταλάβουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ότι το δηλητήριο της ψυχής, του στόματος, του μυαλού δεν έχει καμία θέση στο γήπεδο. Εκεί έχουν θέση μόνο όσοι αγαπούν. Και δεν μισούν.

Ένα ακόμα πολύ σημαντικό μήνυμα.

Οσο για το δικό μας μήνυμα;

Ας φροντίσουμε ΟΛΟΙ (μα ΟΛΟΙ) αυτές οι εικόνες να γίνουν (σιγά- σιγά) μόνιμες. Και να μην ειναι εξαιρέσεις.

 

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Aκολουθήστε το Sportime στο Instagram

Exit mobile version