Το ότι η Ισπανία και η Γαλλία θα διεκδικήσουν το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Βερολίνου την Κυριακή (18/9-21:30) είναι απλώς ένα γεγονός.
Το σημαντικότερο είναι άλλο: Ότι η Ισπανία και η Γαλλία έχουν διάρκεια, σταθερότητα και παραγωγή. Έχουν ένα πλάνο ετών το οποίο ανανεώνουν, προσαρμόζουν και βελτιώνουν, έχοντας πάντα την κεντρική ιδέα που ταιριάζει στα χαρακτηριστικά τους.
Διαθέτουν ένα πρωτάθλημα που διακρίνεται για τον ανταγωνισμό αλλά κυρίως για την «υγεία» που εκπέμπει, πολύ δε περισσότερο τη φερεγγυότητα και τη διαρκή βελτίωση ώστε να είναι ελκυστικό για τον κόσμο. Τρανό συμπέρασμα τα γεμάτα γήπεδα.
Ένα πρωτάθλημα που δε γίνεται περίγελος από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε και το οποίο εκφράζει απόλυτα το «ομάδα/πόλης»!
Και πολλά ακόμα τα οποία θα πρέπει να προσεγγίσουμε με κάποιο τρόπο
Σε πρώτη φάση ας προσέξουμε την πολυσυλλεκτικότητα στην Εθνική Ισπανίας με επιλογή από πέντε ομάδες της εγχώριας Λίγκας, όπου δεν περιλαμβάνεται η Μπαρτσελόνα ενώ υπάρχει μόνο ένας παίκτης από την Ρεάλ Μαδρίτης! Η Μπασκόνια που επίσης δεν εκπροσωπείται είναι διαφορετική ιστορία.
Προς ενημέρωση, η Μπανταλόνα έφτασε στα ημιτελικά των πλέι οφ, ενώ στον πρώτο γύρο είχε αποκλείσει την Τενερίφη. Η Βαλένθια αποκλείστηκε στην πρώτη φάση από την Μπασκόνια ενώ η Μάλαγα δεν πέρασε στα πλέι οφ. Η Ρεάλ πήρε το πρωτάθλημα αφού νίκησε κατά σειρά τις Μανρέσα, Μπασκόνια και Μπαρτσελόνα. Αυτά σε ό,τι έχει να κάνει με τις ομάδες της ισπανικής λίγκας που έχουν εκπρόσωπο στο Ευρωμπάσκετ.
Οι υπόλοιποι είναι παίκτες του NBA (3 συνολικά), της Euroleague (ο Μπράουν που έχει δει την Ισπανία μόνο ως φιλοξενούμενος) και της Ιαπωνικής Λίγκας!
Αν ρίξετε μια ματιά στις ομάδες που συμμετέχουν στην Ισπανική Λίγκα τότε θα διαπιστώσετε τα εξής:
Πρώτον, πόσο ενισχυμένο είναι το στοιχείο «ομάδα- πόλη».
Δεύτερον, πόσες διαφορετικές πόλεις εκπροσωπούνται στην Λίγκα (μιλάμε για τη σεζόν 2021-2022 που πέρασε).
Τρίτον, τη χωρητικότητα των γηπέδων μόνο βλέπετε και σας (όπως και «μας») πιάνει μελαγχολία. Πολύ δε περισσότερο όταν η πληρότητα είναι πάνω από το 85-90%.
Η Ισπανία μπορεί να μας δώσει πολλές ιδέες για να φτιάξουμε τη δική μας κατάσταση
Ας δούμε, λοιπόν, τι έδωσε κάθε ομάδα στην Εθνική Ισπανίας.
Βαλένθια: Πραντίγια, Λόπεθ- Αροστέγκι
Ρεάλ Μαδρίτης: Ρούντι Φερνάντεθ
Τενερίφη: Χάιμε Φερνάντεθ
Μάλαγα: Μπριθουέλα, Ντίαθ
Μπανταλόνα: Πάρα
Μακάμπι: Μπράουν
ΝΒΑ: Γουίλι Ερνανγκόμεθ (Πέλικανς), Γκαρούμπα (Ρόκετς), Χουάντσο Ερνανγκόμεθ (Ράπτορς)
Άλβαρκ Τόκιο: Σάιθ
Σε άλλα νέα: Τα τελευταία 25 χρόνια έχει αναδείξει έξι διαφορετικούς πρωταθλητές. Τις Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια, Βαλένθια, Μάλαγα και Μανρέσα.
Έχουν παίξει συνολικά 9 διαφορετικές ομάδες σε τελικούς: Στις παραπάνω έξι προσθέστε τις Μπιλμπάο, Κάχα Σαν Φερνάντο και Εστουδιάντες.
Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 15ετία
Στον πίνακα που ακολουθεί μπορείτε να δείτε τι ακριβώς κάνει η Εθνική Ισπανίας στις μικρές ηλικίες τα τελευταία 15 χρόνια. Και μπορείτε επίσης να συνδυάσετε αυτά τα στοιχεία με τις επιτυχίες της Εθνικής Ανδρών, το υψηλού επιπέδου πρωτάθλημα, την ύπαρξη θυγατρικών ομάδων αλλά και πόσοι παίκτες έκαναν και κάνουν καριέρα στο NBA!
Προφανώς και δεν υπάρχουν λόγια.
Η Γαλλική Λίγκα μπορεί να μην έχει την αίγλη, την λάμψη και τη δυναμική της Ισπανικής αλλά είναι ένα ΣΟΒΑΡΟ πρωτάθλημα. Με αρχές, με κανόνες, με γεμάτα γήπεδα και κυρίως με συνεννόηση.
Την τελευταία 25ετία έχουν αναδειχθεί πρωταθλήτριες επτά διαφορετικές ομάδες: Βιλερμπάν, Μονακό, Σαλόν, Στρασμπούρ, Σολέ, Νανσί, Ορτέζ. Στον τελικό έχουν φτάσει στο ίδιο διάστημα συνολικά 15 ομάδες αν στις επτά προαναφερόμενες προσθέσουμε τις Ντιζόν, Λε Μαν, Λιμόζ, Ναντέρ, Ορλεάν, Ροάν, Ρασίγκ Παρί και Γκραβελίν.
Όπως μπορείτε να δείτε και στον πίνακα που ακολουθεί κι εδώ είναι ανεπτυγμένη η λογική της ομάδας-πόλης ενώ για τις μικρές ηλικίες ισχύει η λογική του διπλού δελτίου.
Η Γαλλική Λίγκα είναι από τις πλέον σοβαρές στην Ευρώπη, με αρχές, κανόνες και μεγάλο ενδιαφέρον, χωρίς υπερβολές και «ανοίγματα» παραπάνω από το όριο της λογικής.
Ας δούμε τις ομάδες που έχουν εκπρόσωπο στην Εθνική Γαλλίας.
Μονακό: Οκόμπο
Λε Μαν: Ταρπέι
Εφές: ΕμΜπαγιέ (πέρυσι Καρσίγιακα)
ΝΒΑ: Λουβαβού- Καμπαρό (Ατλάντα Χοκς), Φουρνιέ (Νικς), Μαλεντόν (Θάντερ), Γκομπέρ (Τίμπεργουλβς)
Ρεάλ Μαδρίτης: Ερτέλ , Γιαμπουσελέ, Πουαριέ
Γκραν Κανάρια: Αλμπισί
Ολυμπιακός: Φαλ
Η ΓΑΛΛΙΑ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 15ετία
Κι εδώ είναι ακόμα μια εικόνα σχετικά με το πόσο έχουν δουλέψει κι έχουν αναπτυχθεί οι Γάλλοι και σε αυτό βοηθά και το πρωτάθλημα U21 που έχουν και το οποίο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στη χώρα. Μπορείτε επίσης να αναλογιστείτε πόσοι Γάλλοι παίκτες έκαναν ή και κάνουν ακόμα καριέρα στο NBA και θα καταλάβετε πόσο μπροστά είναι η παραγωγή τους.
Σε παλαιότερο άρθρο σας είχαμε παρουσιάσει το πρωτοποριακό πρόγραμμα του INSEP μέσα από το οποίο αναδεικνύονται Ολυμπιονίκες
Συμπερασματικά.
Και οι δύο έχουν τα εξής κοινά χαρακτηριστικά:
Πολύ αξιόπιστη Λίγκα, ισχυρή και με πολύ σοβαρό ανταγωνισμό. Διαφάνεια σε ό,τι αφορά στις οικονομικές συμφωνίες. Ισχυρό αναπτυξιακό πλάνο το οποίο τηρείται ευλαβικά. Παραγωγή παικτών σε διάρκεια και όχι αποσπασματικά. Καθεστώς διπλού δελτίου και θυγατρικές ομάδες. Σαφή προσανατολισμό στο μπάσκετ που θέλουν να παίξουν.
Μια υγιή κατάσταση ανταγωνισμού και όχι τοξική που προσελκύει τον κόσμο στα γήπεδα και φυσικά ιδιαίτερα ανεπτυγμένη η λογική της ομάδας- πόλης.
Τι λέτε; Μπορεί να «σπάσει» μια αρρωστημένη νοοτροπία, μια σάπια κατάσταση και να ληφθούν τολμηρές αποφάσεις;
Γιατί όχι;