ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΥΡΛΑΚΗΣ

Λες και ήθελαν να τους φωνάξει ο Θανάσης και να τον ακούσουν!

Ηταν κλασικός αγώνας στον οποίο ο Θανάσης Γιαννακόπουλος αρχικά θα ενθουσιαζόταν, μετά θα γινόταν έξαλλος αλλά στο τέλος θα μοίραζε αγκαλιές
Λες και ήθελαν να τους φωνάξει ο Θανάσης και να τον ακούσουν!

Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη, η συγκίνηση διάχυτη. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πάντα γέμιζε το ΟΑΚΑ με την παρουσία του αφού δεν υπήρχε περίπτωση να κυκλοφορείς, πριν, κατά την διάρκεια αλλά και μετά τον αγώνα και να ακούσεις την χαρακτηριστική του φωνή ή το γέλιο του.

Περισσότερο για να αποφορτιστεί το έκανε αυτό, πέρα από το ότι του άρεσε η επαφή με τον κόσμο. Μιλούσε με όλους, έκανε πλάκα, αλλά πάντα ρώταγε το χαρακτηριστικό:  «Τι βλέπεις; Τι λένε αυτοί; Θα τους πάρουμε;». Μέσα στην πίεση, στο άγχος, στην αγωνία ακόμα και σε αγώνα που η διαφορά από το +30 για τον Παναθηναϊκό έπεφτε στο… +29.

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού με την Μπασκόνια σκέφτηκα ότι έτσι όπως εξελίχθηκε οι παίκτες του Πιτίνο καλούσαν τον Θανάση να τους… φωνάξει!

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ…

Και ήταν σαν να γίνεται ο αγώνας στο στυλ που θα… εκφραζόταν ο δικός τους Θανάσης. Στην αρχή θα ενθουσιαζόταν, θα παθιαζόταν, θα χειροκροτούσε, θα έκανε κινήσεις θαυμασμού για τα παιδιά του. Από το 25′ και μετά και μέχρι το 35′ θα ήταν ο Θανάσης που θα… έπαιρνε φόρα από την κλασική του θέση στα επίσημα και θα κατέβαινε στο παρκέ για να φωνάξει, να βγάλει όλη του την πίεση, όλο το άγχος.

Και στο τέλος, θα τρελαινόταν στα μεγάλα σουτ του Κιλπάτρικ και του Τόμας, στο επιθετικό ριμπάουντ και το εύστοχο χουκ του Παπαγιάννη, θα πανηγύριζε σαν μικρό παιδί. Και θα έτρεχε στ’ αποδυτήρια να αγκαλιάσει έναν προς έναν τους παίκτες της ομάδας, πριν πάει στο σπίτι του.

Αυτούς τους παίκτες που θα είχε… μαλώσει λίγα λεπτά πριν αλλά πάντα θα είναι τα παιδιά του.

ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Δεν ξέρω πόσο μελοδραματικό το βλέπετε όλο αυτό, αλλά πιστέψτε με, είναι ένα γνήσιο συναίσθημα που βγαίνει από μέσα μας. Και σας ρωτάμε, πόσοι από εσάς, έτσι όπως κύλησε ο αγώνας δεν είπατε: «Ε ρε και να ήταν εδώ ο Θανάσης»…

Ολα τον θύμιζαν. Το υπέροχο πανό των φιλάθλων του Παναθηναϊκού και το όμορφο σύνθημα, το τόσο αντιπροσωπευτικό για τον Θανάση. Η μονάκριβη και λατρεμένη κόρη του, Κατερίνα, που δάκρυσε μπροστά στις εκδηλώσεις λατρείας για τον πατέρα της, του οποίου την απώλεια βιώνει. Αλλά και ο αγώνας, έτσι όπως κύλησε… Και μ’ έκανε να σκεφτώ ότι το έκαναν… επίτηδες γιατί δεν αντέχουν χωρίς να τους φωνάζει ο Θανάσης!

Θα μου επιτρέψετε να αφήσω τα υπόλοιπα στην άκρη διότι δεν ήταν συνηθισμένη βραδιά. Την διακύμανση άλλωστε την είδατε ή την διαβάσατε όλοι. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο 5/5 και αν κάνει το 8/8 θα είναι στα πλέι οφ. Τα υπόλοιπα και ειδικά το… νεκρό δεκάλεπτο 25′- 35′ θα το βρει η υπηρεσία.

Διότι ακολουθεί ο μεγάλος τελικός την Παρασκευή (22/3) στο Μιλάνο.

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Λες και ήθελαν να τους φωνάξει ο Θανάσης και να τον ακούσουν!», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για σχετικά άρθρα επιλέξτε #tag.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Νίκος Μπουρλάκης

Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1989 δημοσιεύτηκε το πρώτο του κείμενο στο «7ήμερο του μπάσκετ» κι ακολούθησε μια μακρά διαδρομή σε «Φως των Σπορ», «Αθλητική Ηχώ», «Goal News» και από το 2017 στο «Sportime». Έχει εργαστεί σε ιστοσελίδες ως σχολιογράφος (sentragoal.gr, basketblog.gr μεταξύ άλλων), στα περιοδικά μπάσκετ «Τρίποντο» και «All Star Basket», στους ραδιοφωνικούς σταθμούς «Sentra 103,3» και «AlphaSport» όπως και ως υπεύθυνος Τύπου σε ομάδες της Basket League αλλά και στον ΕΣΑΚΕ. Επίσης εργάστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ενώ επί σειρά ετών ήταν καθηγητής στο New York College, στο ΙΕΚ Ομηρος και στο City Unity College