Κλείστε για μια στιγμή τα μάτια σας και φανταστείτε: Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, με όλα τα ζητήματα λυμένα από τα 12 χρόνια του, να έχει ελληνικό διαβατήριο και να έχει περάσει και εμπειρία Basket League.
Μάλλον τυχερός είναι επειδή καθυστέρησε το θέμα του διαβατηρίου του κι έτσι το παιδί έφυγε απευθείας για το ΝΒΑ. Εκεί όπου ανήκει…
Εκεί όπου σε κάθε γήπεδο γνωρίζει την αποθέωση στο τέλος καθώς αναγνωρίζουν την αξία του. Φανταστείτε εδώ αν πήγαινε στο ΟΑΚΑ, στο ΣΕΦ ή στην Θεσσαλονίκη τι θα άκουγε ο άνθρωπος για την μανούλα του, για το χρώμα του, για το οτιδήποτε. Εκεί όπου υπάρχουν άνθρωποι που το λένε ανοιχτά : «Ο Γιάννης είναι ο MVP».
Στο καλύτερο, ομολογουμένως, επαγγελματικό πρωτάθλημα σε όλα τα σπορ στον πλανήτη. Εδώ, ο καλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδας στο εξωτερικό, που μας τιμά και μας κάνει γνωστούς με…καλό τρόπο, αποτυγχάνει να βγει πρώτος στην ψηφοφορία των αθλητικών συντακτών! Και μάλιστα δεν βρίσκεται στους προτεινόμενους, επειδή κριτήριο είναι ο τίτλος…
Προσέξτε τι διδάσκει ο Σύνδεσμος των αθλητικών συντακτών στους φιλάθλους: Ότι δεν αρκεί η συνολική παρουσία και αναγνώριση αλλά ο τίτλος, η νίκη! Μιλάμε για μεγάλη μπάλα…
Πόσο τυχερός είναι, αλήθεια, ο Γιάννης που δεν δηλητηριάστηκε καθόλου από την ατμόσφαιρα και την αντιπαλότητα στην Basket League; Που δεν πρόλαβε να ακούσει για την οικογένειά του, που δεν τον ισοπέδωσαν με χαρακτηρισμούς επειδή δεν έπαιζε στην ομάδα τους, που δεν έφαγε τίποτα στο κεφάλι…
Που δεν έπαιξε σε κενές εξέδρες (λόγω τιμωρίας) που δεν διασύρθηκε από κανέναν επώνυμο ή ανώνυμο φίλαθλο, που δεν έχει κανέναν να του λέει αν θα παίξει, αν θα αποχωρήσει και τόσα άλλα. Ο Γιάννης πρέπει να ευγνωμονεί που βρήκε στην Ελλάδα τέτοια ανοργανωσιά που τον εμπόδισε να ζήσει όλα τα παραπάνω.
*Το σχόλιο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας Sportime, την Κυριακή 5 Μαϊου 2019.