Ο Παναθηναϊκός έφτασε τα 68 τρόπαια, συνέχισε το σερί του, γιόρτασε την επιτυχία στην Πάτρα (και δικαίως) αλλά τώρα αρχίζει κάτι διαφορετικό!
Για να εξηγούμαστε: Ο Παναθηναϊκός (όπως και κάθε ομάδα που νικά) έχει το δικαίωμα να το γιορτάζει και να το χαίρεται. Δεν είμαι υπέρ των αφορισμών και της απαξίωσης. Κάθε τίτλος είναι… τίτλος, είναι μεγάλο γεγονός. Από την άλλη, όμως, είμαι υπέρ του ρεαλισμού.
Κι αυτός αναφέρει ότι ο Παναθηναϊκός απ’ εδώ και πέρα αρχίζει να αισθάνεται την απειλή. Η επιστροφή του Ολυμπιακού δίνει νέο ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα (ελπίζουμε θετικά και να μας κάνουν οι δύο αιώνιοι να ασχολούμαστε μόνο με το μπάσκετ) και ταυτόχρονα ένα νέο δεδομένο:
Ο Παναθηναϊκός καλείται να υπερασπιστεί τίτλους απέναντι στον Ολυμπιακό! Με κάθε σεβασμό στον Προμηθέα ή το Λαύριο είναι τελείως διαφορετική αυτή η συνθήκη.
Και μάλιστα απέναντι σ’ έναν Ολυμπιακό που δύο χρόνια (με δική τους επιθυμία) δεν είχε στόχους, από τον Μάρτιο- Απρίλιο η σεζόν είχε τελειώσει… Και παράλληλα πετυχαίνει τον Παναθηναϊκό σε δύσκολη συγκυρία: Δεν το λέω εγώ αυτό, το εκφράζουν οι ίδιοι είτε με δηλώσεις τους είτε μέσω διάφορων επικοινωνιακών εργαλείων…
Τι θέλω να πω; Ότι ο Παναθηναϊκός θα βρει μπροστά του έναν Ολυμπιακό, πιο αποφασισμένο και πιο διψασμένο από ποτέ για να του πάρει τα σκήπτρα στην Ελλάδα.
Κι αυτό, αν συνυπολογίσουμε την παραπάνω συγκυρία που ανέφερα, θα είναι θρίαμβος του Ολυμπιακού και θα βάλει ακόμα περισσότερα προβλήματα στον Παναθηναϊκό. Θρίαμβος ουσιαστικός, αγωνιστικός κι επικοινωνιακός από τη μία (προφανώς και οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν ξεχάσει τις λευκές πετσέτες)…
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός χτίστηκε για να εκθρονίσει τον Παναθηναϊκό. Το είδατε αυτό στις κινήσεις του (πχ Φαλ που ματσάρει τον Παπαγιάννη) και είναι λογικό… Ακόμα κι αν δεν περάσει στην οχτάδα (που έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο) ο Ολυμπιακός θα έχει σούπερ επιτυχημένη χρονιά αν αποκαθηλώσει τον Παναθηναϊκό. Ας μη γελιόμαστε.
Και από την άλλη;
Ο Παναθηναϊκός θα έχει κίνδυνο να βυθιστεί ακόμα περισσότερο στην εσωστρέφεια. Να ψάχνει να βρει τρόπους αντίδρασης… Που είναι και περιορισμένοι αφού ο ιδιοκτήτης έχει βγάλει πωλητήριο. Κι επιμένει ότι δεν επιστρέφει. Κι όσο συμβαίνει αυτό η ομάδα θα πηγαίνει με έσοδα- έξοδα.
Επιμένω ότι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ούτε μπορείς να υποχρεώσεις έναν άνθρωπο να βάλει τα λεφτά του. Κουμάντο στην τσέπη κανενός δεν κάνεις. Όμως- κακά τα ψέματα- δε γίνεται να πατάς επ άπειρο στο συναισθηματισμό του κόσμου. Ούτε και περνούν… εξετάσεις οι φίλοι του Παναθηναϊκού για το αν αγαπούν την ομάδα. Το έχουν αποδείξει.
Με λίγα λόγια το πλάνο είναι αναγκαίο. Τι να την κάνεις πχ την εξέλιξη του Μαντζούκα ή του Χουγκάζ αν έχουν το μέλλον του Μήτογλου (που δεν έφερε ουτε… σεντ παρεμπιπτόντως στο ταμείο);
Ο Παναθηναϊκός οφείλει να επαναπροσδιορίσει εκ θεμελίων τους στόχους του και την στρατηγική του. Κάτι σαφώς προτιμότερο από τα λόγια «στηρίξτε μας γιατί η χρονιά θα είναι δύσκολη» λες και δεν το ξέρουν. Η επίκληση στο συναίσθημα δε μπορεί να είναι… διαρκείας.
Και για να είμαστε ακριβείς: Ο Παναθηναϊκός, με όλα τα προβλήματα και με τις ελλείψεις, δεν έχει κακή ομάδα. Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι ένας εξαιρετικός προπονητής που πείθει ότι στην… απειλή που έρχεται, θα έχει τον Παναθηναϊκό έτοιμο.
Διότι, κακά τα ψέματα, ΚΑΙ φέτος τα ντέρμπι αιωνίων έχουν να κάνουν με τους εντός συνόρων στόχους… Αποκλειστικά.