Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: Ο Παναθηναϊκός δε νίκησε, αλλά ηττήθηκε στην Βαρκελώνη. Το τελικό σκορ δεν ήταν θετικό. Όμως υπάρχουν κι άλλα πράγματα που μπορείς να σημειώσεις.
Κι αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός φάνηκε συνεπής στις δεσμεύσεις του καλοκαιριού: Μια ομάδα όπου κάθε παίκτης θα δίνει το 101% σε κάθε αγώνα. Θέμα αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας και σεβασμού. Αλλά και επιβίωσης σε μια πολύ σκληρή διοργάνωση.
Το πρώτο στοίχημα που έχει ο φετινός Παναθηναϊκός είναι να συσπειρώσει γύρω του τον κόσμο του. Προσοχή, όχι τους… πανηγυρτζήδες που ασχολούνται μόνο με τις νίκες, αλλά τον ΦΙΛΑΘΛΟ κόσμο του. Που αγαπάει την ομάδα και τη στηρίζει στη δυσκολότερη σεζόν των τελευταίων ετών.
Κι αυτό θα το πετύχει όταν καταθέτει ψυχή, προσπάθεια, δουλειά και υπερηφάνεια. Και θα μου επιτρέψετε να τονίσω ότι αυτή αποτυπώνεται στον πιο… ταπεινό παίκτη της ομάδας. Στον Λεωνίδα Κασελάκη… Σε ένα παιδί που ΕΠΡΕΠΕ να βάλει 3/3 βολές για να μη χαρακτηριστεί μοιραίος σε… αγώνα (αυτού) του Παναθηναϊκού σε μια έδρα που ακόμα και στις χρυσές εποχές κατηφόριζε επικίνδυνα. Έβαλε και τις τρεις ενώ πήγε στη γραμμή έχοντας προηγουμένως 0/2…
Επί της ουσίας ο Παναθηναϊκός φεύγει πικραμένος από μια έδρα όπου δεν του έδιναν καμία πιθανότητα να νικήσει. Και μάλιστα πόνταραν στη διαφορά με την οποία θα έχανε. Αυτό δε μπορείς παρά να το δεις ως πολύ καλό αποτέλεσμα.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία που μπορούμε όμως να συζητήσουμε. Κι αυτή είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Διότι το πρόβλημα στη θέση του πλέι μέικερ εξακολουθεί να υφίσταται (χτύπησε και ο Σάικς). Ο Γουάιτ είναι εκτός τόπου και χρόνου και καταλαμβάνει θέση ξένου.
Η άλλη πλευρά
To ρόστερ δεν το λες πλούσιο ούτε σε ποιότητα ούτε σε ποσότητα. Ότι μπορούν και πρέπει να βγουν μπροστά κάποιοι παίκτες είναι δεδομένο. Ο Φόστερ θέλει να βγει και παλεύει στην πρώτη του χρονιά στην Euroleague να δείξει ότι ανήκει σ’ αυτό το επίπεδο. Ο Σαντ Ρος έδειξε πόσο σημαντικός είναι, ειδικά στην άμυνα. Ο Μήτογλου έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του στη διοργάνωση. Ίσως το δεύτερο καλύτερο μετά τους 25 πόντους και τα 16 ριμπάουντ στη νίκη του Παναθηναϊκού στη Μόσχα τον Ιανουάριο
Ο Νέντοβιτς είναι αυτό που περίμενες. Ένας εξαιρετικά προικισμένος παίκτης, που θα βάλει τρέλα, θα κάνει την υπερβολή, πολλές φορές θα υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του.
Όμως δε φτάνουν… Κι αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουν όλοι. Και να βγουν μπροστά.
Θα μου επιτρέψετε να βάλω μια ακόμα παράμετρο: Ο αγώνας με την Μπαρτσελόνα είναι από τους εύκολους! Ποιος θα κατηγορήσει τον Παναθηναϊκό αν ηττηθεί στο Παλάου Μπλαουγκράνα; Και ειδικά ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό, το φετινό.
Το ότι κόντραρε τη Μπαρτσελόνα στο σπίτι της δε σημαίνει ότι έγινε ομαδάρα. Ότι άλλαξε επίπεδο.
Και για να γίνουμε ακόμα πιο κυνικοί (διότι κυνισμό και ρεαλισμό θέλει ο φετινός Παναθηναϊκός) αν ΔΕ νικήσει τη Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ την ερχόμενη εβδομάδα, ΚΑΝΕΙΣ δε θα θυμάται τι έγινε στη Βαρκελώνη. Και πόσο ηρωικά… έπεσε στην παράταση.