Μετά το τέλος της σειράς με τη Μονακό ο Ολυμπιακός έδειξε σε όλους ότι το μπάσκετ δεν έχει δόγματα αλλά προσαρμόζεται στις συνθήκες.
Είχα γράψει μετά το Game 3 ότι ο Ολυμπιακός νικά και στους 71 και στους 87 πόντους. Να προσθέσω ότι νίκησε και στους 94. Κι αυτό δείχνει ότι το μπάσκετ δεν είναι μόνο άμυνα ή μόνο επίθεση, αλλά το να βρεις τις «απαντήσεις» σε όσα σου παρουσιάζει κάθε αγώνας.
Το «δόγμα» πριν αρχίσει η σειρά (αλλά και κατά τη διάρκειά της) ήταν ότι ο Ολυμπιακός δε θα μπορούσε ποτέ να διεκδικήσει έναν αγώνα στους 85 ή στους 90 πόντους. Μεγάλο λάθος. Μπορείς να νικήσεις και με την επίθεση και με την άμυνα αρκεί να βρεις την απαραίτητη ισορροπία.
Δε γίνεται να σου δίνει επιθετικές επιλογές η Μονακό και να έχεις στο νου σου το να «καταστρέψεις»! Αυτό είναι μπάσκετ που μας γυρίζει τριάντα χρόνια πίσω.
Με λίγα λόγια ο Ολυμπιακός έκανε παραγωγή, δεν κατέστρεψε και φυσικά δικαιώθηκε και ανταμείφθηκε για τη λογική του.
Η αψεγάδιαστη τέταρτη περίοδος για τον Ολυμπιακό, έριξε στο καναβάτσο την Μονακό και οριστικοποίησε το ταξίδι στο Βελιγράδι. Με τους Γάλλους να επιχειρούν να «παγώσουν» το ΣΕΦ με το «τρελό» τρίποντο του Μάικ Τζέιμς στην εκπνοή του τρίτου δεκαλέπτου (66-70) και να μην αντιστέκονται απλώς αλλά να παίζουν εξαιρετικό μπάσκετ σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, ο Ολυμπιακός βρήκε το σθένος να «απαντήσει».
Στην κρίσιμη τελευταία περίοδο οι «ερυθρόλευκοι» έγραψαν 28 πόντους με 6/7 βολές, 5/8 δίποντα και 4/4 τρίποντα (το ένα πιο καθοριστικό από το άλλο). Και το σημαντικότερο; Κανένα λάθος (ναι σωστά διαβάσατε) για 5 ασίστ στο διάστημα που η μπάλα «έκαιγε».
Στο ίδιο διάστημα η Μονακό έκανε 6/15 σουτ ενώ στο δεύτερο και στο τρίτο δεκάλεπτο είχε 9/16 τρίποντα, 10/16 δίποντα αλλά και 9 ασίστ.
Επίσης είναι σημαντικό ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε ούτε ένα λάθος στα τελευταία 13’49’’ της αναμέτρησης! Το ένα και μοναδικό λάθος της 3ης περιόδου το έκανε ο Παπανικολάου με 6’11’’ για το 30ο λεπτό. Θα πρέπει να προσθέσουμε σε αυτό το σημείο ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τα 7 από τα 8 λάθη τους στο πρώτο ημίχρονο.
Όπως επίσης και το ότι στην 3η περίοδο ο Ολυμπιακός απάντησε στον «οίστρο» του Μάικ Τζέιμς με 7/7 δίποντα και μελετημένες/μυαλωμένες επιθέσεις.
Θα έλεγε κάποιος ότι το τρομερό δεύτερο δεκάλεπτο με το επιμέρους σκορ στο 35-30 υπέρ της Μονακό δεν άφηνε μηνύματα αισιοδοξίας. Στη λογική ότι οι Γάλλοι έπαιζαν στο ρυθμό που τους άρεσε και σκόραραν κατά βούληση.
Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο τη μεγάλη ζημιά την είχαν κάνει ο Πάρις Λι (παίκτης- κλειδί των Γάλλων σε όλη τη σειρά) και ο Γιακουμπά Ουαταρά. Οι δυο τους είχαν 24 πόντους με 7/9 τρίποντα όταν ο Τζέιμς είχε μείνει στα 1/8 σουτ και ο Μπέικον στα 2/6.
Και είναι αλήθεια ότι στο δεύτερο δεκάλεπτο, ο Ολυμπιακός έμεινε όρθιος χάρη στα εξής:
-Την εκπληκτική επιθετική παρουσία του Σακίελ ΜακΚίσικ ο οποίος πέτυχε 16 πόντους στο διάστημα αυτό (18 στο σύνολο)
-Τη συνεπικουρία (επιθετικά) του Τάιλερ Ντόρσεϊ που προσέθεσε άλλους 8.
Και φυσικά τον σταθερά πολύ καλό, Τόμας Γουόκαπ που έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Πρώτα με το τρίποντο στην εκπνοή του ημιχρόνου που «έκοψε» τη διψήφια διαφορά (41-48) και στη συνέχεια με το επιθετικό του κρεσέντο στην 3η περίοδο όταν και έδωσε ενέργεια στον Ολυμπιακό για την ανατροπή.
Εκεί ήρθαν και κάποιοι σημαντικοί πόντοι από το Βεζένκοφ αλλά ήταν ολοφάνερο ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν το κάτι παραπάνω για την τελική αντεπίθεση.
Κι αυτό το «κάτι παραπάνω» ήταν ο Κώστας Σλούκας. Αυτόν χρειαζόταν.
Μέχρι την έναρξη της τελευταίας περιόδου, ο ηγέτης του Ολυμπιακού είχε σκοράρει 2 πόντους από βολές. Πρώτα με τρίποντο ισοφάρισε σε 75-75, στη συνέχεια έβαλε μπροστά τον Ολυμπιακό (82-81 με 4’28’’ για το τέλος) και ακολούθως πάσαρε στον Φαλ με το +3.
Με 2/2 βολές διατήρησε αυτή την απόσταση και την έκανε ακόμα μεγαλύτερη με τρίποντο ενώ απέμεναν 2’05’’ για τη λήξη (89-83). Ακόμα 2 βολές του Σλούκα και το καθοριστικό τρίποντο του Ντόρσεϊ (1’18’’ για το τέλος) σφράγισαν το ταξίδι για το Βελιγράδι.