Ο Παναθηναϊκός έχασε σε τελικό Κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 2011 αλλά οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές.
Και μπορεί ο Παναθηναϊκός να αντιμετώπιζε και τότε σχόλια του στυλ «έρχεται η κυριαρχία του Ολυμπιακού» αλλά τα πράγματα δεν ήταν ίδια. Ως Οργανισμός είχε αναπτύξει αντιστάσεις τέτοιες που τον βοηθούσαν να κάνει τη δουλειά του χωρίς να ασχολείται με τον περίγυρο.
Με τον τωρινό Παναθηναϊκό το πρόβλημα δείχνει να είναι περισσότερο ο δικός του «περίγυρος» που είτε ζει στην παρελθοντολαγνεία είτε επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό από τη σκληρή αλήθεια. Διότι το γεγονός είναι ένα και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι ότι δεν υπάρχει εγγύηση για το μέλλον του και κυρίως καμία ομαλότητα.
Πως γίνεται να θεωρείς «ομαλό» ένα περιβάλλον στο οποίο δεν υπάρχει «ενεργός» ιδιοκτήτης και η ΚΑΕ διαφημίζεται ως προς πώληση;
Δύο χρόνια ο Παναθηναϊκός «χτίζεται» όχι με έσοδα/έξοδα (εδώ που τα λέμε αν υπάρξει σωστή διαχείριση και καλές επιλογές δεν είναι κακό απαραίτητα) αλλά με κατάργηση κάθε λογικής.
Θα πρέπει να περιμένει είτε κάποιο θαύμα (Χεζόνια) που θα κρατήσει ένα τρίμηνο είτε κάποιο μεγάλο ρίσκο (Γιόβιτς) μέσα στη σεζόν μήπως σωθεί το οτιδήποτε.
Είτε ειδικές περιπτώσεις όπως αυτή του συγκλονιστικού Νέντοβιτς. Σε κάθε περίπτωση κι αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ακριβείς, ο Παναθηναϊκός την τελευταία διετία ειδικά, ούτε ελκυστικό προορισμό αποτελεί για top παίκτες ούτε και δύναται να πάρει παίκτη τον οποίο θα διεκδικήσει με άλλη ομάδα.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να παρουσιάσει ένα πλάνο σαφές, χωρίς επικοινωνιακές φιοριτούρες και καιροσκοπικά δημοσιεύματα, ώστε να υπάρχει ένα «πάτημα» για το μέλλον.
Το σύνθημα «στις χαρές και στις λύπες μαζί» εξακολουθεί να ισχύει με τη διαφορά ότι η λύπη δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό αποτέλεσμα. Αλλά με την ανησυχία για το μέλλον.
Ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός έπαιρνε το Κύπελλο, θα το πανηγύριζε (και δικαίως) θα ηρεμούσε (επίσης δικαίως) αλλά τα παραπάνω προβλήματα θα παρέμεναν. Τι θα γινόταν του χρόνου;
Δεν είναι πρόβλημα του Παναθηναϊκού ακόμα κι αν πονάει ως ιστορικός σύλλογος για την απώλεια τίτλου, το ότι έχασε ένα Κύπελλο. Το πρόβλημα είναι να μη χάσει το μέλλον του.
Όσο λοιπόν είναι ρευστή η κατάσταση στο ιδιοκτησιακό και η ομάδα δεν έχει τη δυνατότητα να εκπονήσει κάτι μακροπρόθεσμο (αφού θεωρητικά μπορεί να έρθει νέος ιδιοκτήτης που θα τα ανατρέψει), τόσο το πρόβλημα θα διογκώνεται.
Και δε θα καλύπτεται εύκολα. Όπως δεν καλύπτεται εδώ και καιρό.
