34 χρόνια περιμέναμε αυτήν την ημέρα…

34 χρόνια περιμέναμε αυτήν την ημέρα… Την ημέρα που τα δάκρυα θα γίνουν χαρά. Που η αγωνία θα γίνει ελπίδα.

34 χρόνια περιμέναμε αυτήν την ημέρα… Την ημέρα που οι φωνές μας, το πάθος μας θα δικαιωθούν. Που το ασταμάτητο τραγούδι στην κερκίδα θα ζωντανέψει και θα πάρει μορφή. Την ημέρα που θα ανταμοιφθούμε επειδή δεν σε αφήσαμε ποτέ.

34 χρόνια περιμέναμε αυτήν την ημέρα. Την ημέρα που θα τρελαθούμε μία και καλή… Που η αδικία θα σβήσει και τα γιατί, θα βρουν απάντηση .

34 χρόνια περιμέναμε αυτήν την ημέρα. Την ημέρα που θα βγουν αληθινά τα όνειρα μας. Που θα νικήσουμε τους εφιάλτες μας. Την ημέρα που θα σβήσουμε το μαύρο.

34 χρόνια περιμέναμε να πετάξουμε και πάλι. Περιμέναμε την ημέρα που θα τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών μας. Που θα πάρουν… ζωή οι ζωντανοί μας.

34 χρόνια περιμέναμε να δούμε τα μάτια των μικρών να λάμπουν. Περιμένανε την ημέρα που θα δικαιωθούν όσα τους λέγαμε, όσα τους μάθαμε. Που θα κρατήσουμε την υπόσχεση μας, στα παιδιά μας…

34 χρόνια περιμέναμε να δούμε ξανά τους πατεράδες μας να χαμογελάνε. Περιμέναμε να δούμε την ιστορία να μας συμπεριλαμβάνει στις σελίδες της. Την ημέρα που οι μεγάλοι, θα γίνουν ξανά παιδιά.

34 χρόνια περιμέναμε καρτέρικα χωρίς ποτέ να τα παρατήσουμε. Και ας πονούσαμε και ας υποφέραμε. Περιμέναμε την ημέρα να χαμογελάσουμε. Που θα γλεντήσουμε. Με τη ψυχή μας, με όλο μας το είναι.

34 χρόνια περιμέναμε και φεύγαμε. Πεθαίναμε με ένα γιατί. Περιμέναμε το τίποτα…

34 χρόνια περιμέναμε. 408 μήνες. 12.240 ημέρες. 293.760 ώρες, 17.625.600 δευτερόλεπτα μετρούσαμε και περιμέναμε…

Όμως ήρθε η στιγμή. Η στιγμή μας! Ήρθε αυτό που περιμέναμε. Αυτήν τη φορά θα είμαστε εκεί, πάρτε το χαμπάρι. Άλλωστε δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Δεν γίνεται.

Ηρθε η ώρα και θα είμαστε όλοι εκεί. Αυτό το πρωτάθλημα δεν θα χάνεται, δεν κλεβεται. Είναι του ΠΑΟΚ. Εδώ και 34 χρόνια…