Aναταραχή, πόλωση, απειλές και καταστροφολογία. Αυτές είναι μερικές από τις συνέπειες που δημιούργησε η European Super League, πριν καλά καλά τεθεί σε απόλυτη εφαρμογή.
Η νέα διοργάνωση που προκηρύχθηκε από δώδεκα «μεγαθήρια» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στον κόσμο της «στρογγυλής θεάς». Δεν είναι λίγο πράγμα να αμφισβητείται η μέχρι πρότινος αδαμάντινη παντοδυναμία της UEFA.
Η εξασφάλιση πόρων ήταν το πιο σημαντικό για τις μεγάλες ομάδες, ώστε να τα βάλουν μαζί της και με βάση όσα έχουν δημοσιευθεί, αυτό το βήμα πραγματοποιήθηκε. Ο αμερικανικός Κολοσσός, JPMorgan είναι έτοιμος να διαθέσει ποσό ύψους 3,5 δις ευρώ προκειμένου η European Super League να πάρει σάρκα και οστά ακόμα και μέσα στην επόμενη χρονιά (2021-2022).
Η λέξη-κλειδί δεν είναι ο αριθμός των χρημάτων, αλλά η προέλευση τόσο του επενδυτικού ομίλου, όσο και της πλειοψηφίας των ιδιοκτητών των μεγάλων κλαμπ. Κοινή συνισταμένη είναι οι ΗΠΑ, που επιχειρούν να επεκταθούν και να κατακτήσουν με τον πιο κυριαρχικό τρόπο μια αγορά, η οποία παραμένει ανέγγιχτη από εκείνες.
European Super League και American Sports: Δύο διαφορετικοί κόσμοι
Μόνο που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα, το οποίο αργά ή γρήγορα θα έρθει στην επιφάνεια. Το ποδόσφαιρο δεν είναι… football. Ή μάλλον, American football. Γενικώς δεν το συνδέει τίποτα σε οικονομικό και εμπορικό επίπεδο με αθλήματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν υπάρχει- έστω και σαν ψευδαίσθηση- ο συσχετισμός «Δαυίδ-Γολιάθ», αλλά αυτός του «ισχυρού και του ισχυρότερου».
Για παράδειγμα, αν πάρει κανείς τις ομάδες του American Football ή του baseball και θα διαπιστώσει ότι πέρα από τα τοπ κλαμπ που συμμετέχουν στο εκάστοτε πρωτάθλημα, τα υπόλοιπα που είναι εκτός του «χορού», βρίσκονται κάτω από μια αναπτυξιακή ή κολεγιακή ομπρέλα. Δεν υπάρχουν υποβιβασμοί, παρά μόνο διαμοιρασμός προνομίων από χρονιά σε χρονιά, υπάρχει salary cup (πλαφόν σε μισθοδοσίες ή σε αριθμό superstar) και διαδικασία draft που εξαλείφει κατά πολύ την παραδοσιακή τέχνη του scouting και της ανακάλυψης ταλέντου.
Οι παίκτες δηλαδή έρχονται σε μια ομάδα έτοιμοι, είτε πρόκειται για free agents, είτε για παίκτες κολεγιακού, είτε για μεταγραφές. Παράγοντες που διαφέρουν αρκετά σε σχέση με τις δομικές λειτουργίες του ποδοσφαίρου.
Εν έτει 2021 λοιπόν, έρχονται 4-5 κολοσσοί και δηλώνουν ότι θέλουν να αλλάξουν τη δομή μιας παγιωμένης κατάστασης εδώ και τουλάχιστον 70 χρόνια.
ESL και American Sports: Δεν ταιριάζετε σου λέω
Προσοχή! Δεν κακίζει κανείς τους Αμερικανούς που έχουν το όραμα να μπολιάσουν το ποδόσφαιρο με τη δική τους νοοτροπία. Η ουσιαστική κριτική επικεντρώνεται στο γεγονός ότι κι εκείνοι ενεργούν με τον τρόπο που έχουν μάθει στα δικά τους αθλήματα χωρίς να εξετάζουν το ενδεχόμενο ότι ίσως αυτή η προσέγγιση να μην ταιριάζει στο ποδόσφαιρο.
Άραγε θα ήταν το ίδιο δεκτικοί αν πέντε Ευρωπαίοι κολοσσοί έρχονταν και υποκινούσαν κάτι αντίστοιχο στις δικές τους λίγκες;
Το σίγουρο είναι ότι ακόμα απομένουν πολλά επεισόδια σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι για την European Super League. Πολλοί έχουν ξεκινήσει το «έχετε γεια βρυσούλες» για το ποδόσφαιρο όπως το γνωρίζουμε, αλλά πριν έρθει η… βουτιά στον γκρεμό, καλό θα ήταν να καταστεί σαφές από εκ των προτέρων ότι «στη στεριά δε ζει το ψάρι, ούτε κι ανθός στην αμμουδιά». Κοινώς, δεν μπορείς να συσχετίσεις δύο ανόμοια πράγματα, όσο αστείρευτη κι αν είναι η δεξαμενή ρευστότητας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μπάγερν Μονάχου – European Super League: Η «χυλόπιτα» και ο κανόνας «50+1»