Στη στάση και εσύ ε;

Θυμάσαι που ήσουν παιδί;

Θυμάσαι που έπαιζες ασταμάτητα και δεν κουραζόσουν ποτέ; Που οι γονείς σου με το ζόρι σε έβαζαν για ύπνο και δεν ήθελες να κάνεις μπάνιο. Ήθελες να κάτσεις να παίζεις με τα άλλα παιδάκια για πάντα.

Ήσουν χαρούμενος…

Μα πως να μην ήσουν; Καμία ανησυχία δεν είχες. Τα είχες όλα.

Και θυμάσαι που ονειρευόσουν; Και στον ύπνο και στον ξύπνιο σου. Δεν είχες κανένα πρόβλημα. Δεν σε πείραζε τίποτα. Ή μάλλον και να είχες, δεν είχε σημασία. Τα αντιμετώπιζες όλα λες και ήταν τίποτα.

Αφού ήσουν παιδί. Τι να καταλάβεις; Το μόνο που ήξερες ήταν η ασφάλεια και η αγάπη που ένιωθες από την οικογένειά σου. Τίποτα δεν μπορούσε να σε βλάψει όσο ήσουν μαζί της. Και ήξερες ότι όλα θα πάνε καλά ό,τι και να γίνει.

Τώρα που είσαι φοιτητής, εργαζόμενος, σύζυγος, γονέας;

Ό,τι και να είσαι από αυτά, ήρθε η ώρα να σταθείς στα πόδια σου. Ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Ναι ποτέ δεν είναι αργά… Ποτέ δεν είναι αργά για να αρχίσεις να ζεις! Γιατί όμως να χάσεις τη μισή ζωή σου να περιμένεις; Ξεκινά να ζεις τώρα! Σκέψου τι ονειρευόσουν να γίνεις. Το έκανες; Ή έκανες κάτι καλύτερο; Αν σε έβλεπε τώρα ο μικρός σου εαυτός θα ήταν περήφανος; Τι θα σου έλεγε; Εσύ θα του έλεγες ότι όλα γίνονται; Ότι είσαι ευτυχισμένος και ότι πέτυχες αυτά που ήθελες; Ότι ζεις τη ζωή που ήθελες να ζεις και προχωράς μπροστά ξεπερνώντας τα εμπόδια; Θα το έλεγες; Ή θα έλεγες : άσε μικρό μου τα όνειρα είναι για τον ύπνο!

Ξέρεις ότι ακόμα είσαι παιδί; Όλοι είμαστε! Το παιδί μέσα σου ζει ακόμα! Και όχι δεν εννοώ να αρχίσουμε όλοι να φερόμαστε σαν μωρά. Αλλά να ονειρευόμαστε, να είμαστε χαρούμενοι ανεξαρτήτως των συνθηκών, να διασκεδάζουμε, να αγαπάμε χωρίς όρους, να είμαστε ανοιχτοί και γεμάτοι ζωή. Αυτό γίνεται! Είναι στο χέρι του καθενός. Εσύ διαλέγεις τι άνθρωπος θα είσαι και τι ζωή θα ζήσεις! Κανένας άλλος!

Είναι στο χέρι σου αν θα κάθεσαι για πάντα στη στάση να περιμένεις το λεωφορείο και κάθε φορά που θα έρχεται θα λες : άσε είναι γεμάτο στο επόμενο θα μπω, άσε δεν είναι ώρα τώρα, οχ ξέχασα το κινητό μου πρέπει να γυρίσω πίσω να το πάρω, οχ μα που πάω έτσι;, άσε θα πάω με τα πόδια…

Θες να φτάσεις στο προορισμό σου βρε άνθρωπε; Ναι ή όχι;

Αν ναι πάρε το πρώτο λεωφορείο που θα έρθει και μην αργείς. Θα φτάσει κάποιος άλλος πρώτος και θα σου πάρει τη θέση! Δεν υπάρχει αύριο για τα όνειρα. Για τα όνειρα υπάρχει μόνο σήμερα! Ή το παίρνεις το λεωφορείο τώρα ή το χάνεις!

Ναι ποτέ δεν είναι αργά… Ο χρόνος όμως περνάει και η ζωή δεν είναι για πάντα… Η ζωή είναι μικρή για να περιμένεις σε μια στάση… Άλλαξε μεταφορικό! Ρίσκαρε!

Σχεδίασε τι θα κάνεις, να έχεις φιλοδοξίες! Πάντα όμως να πατάς στο έδαφος και το όνειρο σου να είναι στόχος. Και πότε να μην ξεχνάς να ζεις. Μην πετάς στα ουράνια και μην είσαι κολλημένος!

Ξέρεις ποια είναι η διαφορά το δικού σου λεωφορείου; Εσύ έχεις το τιμόνι!

Άρα γιατί περιμένεις στη στάση; Ποιον περιμένεις; Αφού μόνο εσύ μπορείς να οδηγήσεις τον εαυτό σου εκεί που θέλεις!

-Κι αν δεν τα καταφέρω; Κι αν τρακάρω;