BLOGGERS

Στη στάση και εσύ ε;

Θυμάσαι που ήσουν παιδί;
Στη στάση και εσύ ε;
Θυμάσαι που ήσουν παιδί;
Θυμάσαι που έπαιζες ασταμάτητα και δεν κουραζόσουν ποτέ; Που οι γονείς σου με το ζόρι σε έβαζαν για ύπνο και δεν ήθελες να κάνεις μπάνιο. Ήθελες να κάτσεις να παίζεις με τα άλλα παιδάκια για πάντα.
Ήσουν χαρούμενος…
Μα πως να μην ήσουν; Καμία ανησυχία δεν είχες. Τα είχες όλα.
Και θυμάσαι που ονειρευόσουν; Και στον ύπνο και στον ξύπνιο σου. Δεν είχες κανένα πρόβλημα. Δεν σε πείραζε τίποτα. Ή μάλλον και να είχες, δεν είχε σημασία. Τα αντιμετώπιζες όλα λες και ήταν τίποτα.
Αφού ήσουν παιδί. Τι να καταλάβεις; Το μόνο που ήξερες ήταν η ασφάλεια και η αγάπη που ένιωθες από την οικογένειά σου. Τίποτα δεν μπορούσε να σε βλάψει όσο ήσουν μαζί της. Και ήξερες ότι όλα θα πάνε καλά ό,τι και να γίνει.

Τώρα όμως;

Τώρα που είσαι φοιτητής, εργαζόμενος, σύζυγος, γονέας;
Ό,τι και να είσαι από αυτά, ήρθε η ώρα να σταθείς στα πόδια σου. Ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Ναι ποτέ δεν είναι αργά… Ποτέ δεν είναι αργά για να αρχίσεις να ζεις! Γιατί όμως να χάσεις τη μισή ζωή σου να περιμένεις; Ξεκινά να ζεις τώρα! Σκέψου τι ονειρευόσουν να γίνεις. Το έκανες; Ή έκανες κάτι καλύτερο; Αν σε έβλεπε τώρα ο μικρός σου εαυτός θα ήταν περήφανος; Τι θα σου έλεγε; Εσύ θα του έλεγες ότι όλα γίνονται; Ότι είσαι ευτυχισμένος και ότι πέτυχες αυτά που ήθελες; Ότι ζεις τη ζωή που ήθελες να ζεις και προχωράς μπροστά ξεπερνώντας τα εμπόδια; Θα το έλεγες; Ή θα έλεγες : άσε μικρό μου τα όνειρα είναι για τον ύπνο!
Ξέρεις ότι ακόμα είσαι παιδί; Όλοι είμαστε! Το παιδί μέσα σου ζει ακόμα! Και όχι δεν εννοώ να αρχίσουμε όλοι να φερόμαστε σαν μωρά. Αλλά να ονειρευόμαστε, να είμαστε χαρούμενοι ανεξαρτήτως των συνθηκών, να διασκεδάζουμε, να αγαπάμε χωρίς όρους, να είμαστε ανοιχτοί και γεμάτοι ζωή. Αυτό γίνεται! Είναι στο χέρι του καθενός. Εσύ διαλέγεις τι άνθρωπος θα είσαι και τι ζωή θα ζήσεις! Κανένας άλλος!
Είναι στο χέρι σου αν θα κάθεσαι για πάντα στη στάση να περιμένεις το λεωφορείο και κάθε φορά που θα έρχεται θα λες : άσε είναι γεμάτο στο επόμενο θα μπω, άσε δεν είναι ώρα τώρα, οχ ξέχασα το κινητό μου πρέπει να γυρίσω πίσω να το πάρω, οχ μα που πάω έτσι;, άσε θα πάω με τα πόδια
Θες να φτάσεις στο προορισμό σου βρε άνθρωπε; Ναι ή όχι;
Αν ναι πάρε το πρώτο λεωφορείο που θα έρθει και μην αργείς. Θα φτάσει κάποιος άλλος πρώτος και θα σου πάρει τη θέση! Δεν υπάρχει αύριο για τα όνειρα. Για τα όνειρα υπάρχει μόνο σήμερα! Ή το παίρνεις το λεωφορείο τώρα ή το χάνεις!
Ναι ποτέ δεν είναι αργά… Ο χρόνος όμως περνάει και η ζωή δεν είναι για πάντα… Η ζωή είναι μικρή για να περιμένεις σε μια στάση… Άλλαξε μεταφορικό! Ρίσκαρε!
Σχεδίασε τι θα κάνεις, να έχεις φιλοδοξίες! Πάντα όμως να πατάς στο έδαφος και το όνειρο σου να είναι στόχος. Και πότε να μην ξεχνάς να ζεις. Μην πετάς στα ουράνια και μην είσαι κολλημένος!
Ξέρεις ποια είναι η διαφορά το δικού σου λεωφορείου; Εσύ έχεις το τιμόνι!
Άρα γιατί περιμένεις στη στάση; Ποιον περιμένεις; Αφού μόνο εσύ μπορείς να οδηγήσεις τον εαυτό σου εκεί που θέλεις!
-Κι αν δεν τα καταφέρω; Κι αν τρακάρω;

-Θα το αντιμετωπίσεις! Έτσι πρέπει. Ποιος σου είπε ότι θα είναι εύκολο; Εγώ είπα μόνο ότι όλα είναι στο χέρι σου. Ναι, ακόμα έχεις το παιδί μέσα σου, δεν είσαι παιδί όμως και έτσι είναι, δεν θα είσαι παιδί για πάντα. Αλλά κάποια χαρακτηριστικά του μικρού σου εαυτού κράτα τα. Σου χρειάζονται. Ύστερα, στηρίξου στα πόδια σου και φτιάξε τη ζωή σου όπως θέλεις. Είναι δική σου επιλογή. Αλλά ξεκίνα! Αργείς!… Έλα που είσαι;

-Περιμένω το λεωφορείο…

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Στη στάση και εσύ ε;», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για περισσότερα σχετικά άρθρα επιλέξτε παρακάτω.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.