Η ΑΕΚ βιώνει την 4η σερί χρονιά παταγώδους αποτυχίας. Αποτυχίες που έκαναν κρότο και δημιούργησαν πολύ μεγάλη απογοήτευση. Μετά το πρωτάθλημα του 2018 και την πρόκριση στους ομίλους του Champions League, οι «κιτρινόμαυροι» βιώνουν συνεχόμενες αποτυχίες σε αγωνιστικό επίπεδο. Αποτυχίες που την έφεραν 3η πίσω από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ με… απόσταση.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης ενώ έχει φτάσει μία ανάσα από το… θαύμα της κατασκευής ενός παλατιού στη Νέα Φιλαδέλφεια, στο αγωνιστικό αδυνατεί να βρει το σχήμα, το πλάνο και τα πρόσωπα που θα φέρουν επιτυχίες και την εξέλιξη του οργανισμού. Από το κακό, στο χειρότερο. Κάθε πέρυσι και καλύτερα…
Και φέτος η ΑΕΚ έφτασε σε τρίτο προπονητή και τώρα τρέχει να προλάβει το τρένο της Ευρώπης. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς ξεκίνησε και τον Οκτώβριο έφυγε… τρέχοντας για να προλάβει το κακό, ο Αργύρης Γιαννίκης παρέλαβε σκυτάλη όμως δεν κατάφερε να βελτιώσει την ΑΕΚ ούτε στο ελάχιστο και τώρα ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος που εξαργύρωσε την καλή εικόνα και πορεία της ΑΕΚ Β’. Ρόστερ πιο ακριβό και ποιοτικό από άλλα χρόνια, αλλά αδύναμο να το δείξει και να φέρει αποτέλεσμα στο χορτάρι.
Καλείται να αλλάξει από πολλά έως τα πάντα
Η φετινή χρονιά έχει και αυτή το αποτύπωμα της αποτυχίας και τα πρόσωπα και τα στελέχη που την… υπογράφουν είναι συγκεκριμένα και είναι όλα επιλογές του Μελισσανίδη. Επίσημα και ανεπίσημα η ΑΕΚ έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς και τώρα καλείται ο ιδιοκτήτης να αλλάξει τα… πάντα. Για να μπει μία κανονική ΑΕΚ επιπέδου… ΑΕΚ στο νέο γήπεδο.
Δεν νοείται όσοι ασχολήθηκαν με τον αγωνιστικό σχεδιασμό (και όχι μόνο…) από το 2018 μέχρι και σήμερα να βρίσκονται ακόμη στην ΑΕΚ και να έχουν την οποιαδήποτε συμμετοχή σε ότι αποφασιστεί και σχεδιαστεί για την επόμενη χρονιά. Οτιδήποτε λιγότερο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Για πολλούς και διάφορους λόγους.
Και προφανώς δεν μπορεί να κριθεί κανείς τους από το αν βγει Ευρώπη η ΑΕΚ ή όχι. Ολοι αυτοί κρίθηκαν και είναι ανεπαρκείς, έως και επικίνδυνοι για το κλαμπ.