Το πρόβλημα του parking στις πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αθήνας, όπως το Παγκράτι, το Κολωνάκι και στου Ζωγράφου, είναι διαχρονικό και απαιτεί άμεσες λύσεις. Παραδείγματα από το εξωτερικό δείχνουν ότι με τον σωστό σχεδιασμό, μπορούν να επιτευχθούν σημαντικές βελτιώσεις. Στο Λονδίνο, η εισαγωγή της χρέωσης κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης το 2003 οδήγησε σε μείωση της κυκλοφορίας κατά 30% μέσα σε μια δεκαετία. Τα έσοδα από τη χρέωση επενδύθηκαν στη βελτίωση των δημόσιων συγκοινωνιών, κάνοντας το κέντρο πιο φιλικό στους πεζούς και λιγότερο ελκυστικό για τα οχήματα. Παρόμοια ζώνη θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε περιοχές όπως το Παγκράτι, περιορίζοντας την κυκλοφορία και διευκολύνοντας τους κατοίκους.
Στο Τόκιο, οι οδηγοί υποχρεώνονται να αποδείξουν ότι διαθέτουν χώρο στάθμευσης πριν αγοράσουν αυτοκίνητο. Αυτό το μέτρο, που έχει μειώσει σημαντικά την κυκλοφορία στους δρόμους, θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Αθήνα, ειδικά σε περιοχές με υψηλή συγκέντρωση κατοικιών και φοιτητών, όπως στου Ζωγράφου. Παράλληλα, στη Βιέννη, η ελεγχόμενη στάθμευση έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική. Μόνο οι κάτοικοι με ειδική άδεια μπορούν να παρκάρουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ η πόλη ενίσχυσε τις δημόσιες συγκοινωνίες για να μειώσει την εξάρτηση από τα ιδιωτικά οχήματα. Στην Αθήνα, η εφαρμογή αντίστοιχων μέτρων σε περιοχές όπως το Κολωνάκι ή τα Εξάρχεια θα μπορούσε να ανακουφίσει το ήδη βεβαρημένο οδικό δίκτυο.
Η Μαδρίτη, από την άλλη, έθεσε σε εφαρμογή ζώνες χαμηλών εκπομπών ρύπων, περιορίζοντας την είσοδο σε οχήματα παλαιότερης τεχνολογίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της κυκλοφορίας κατά 40% και τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα. Μια τέτοια ζώνη στην Αθήνα θα μπορούσε να μειώσει τη χρήση παλαιών αυτοκινήτων και να ενθαρρύνει τη μετάβαση σε πιο φιλικές προς το περιβάλλον λύσεις μετακίνησης.
Συμπληρωματικά, η δημιουργία υπόγειων χώρων στάθμευσης σε πλατείες και κεντρικά σημεία, όπως στο Παγκράτι και στο Κολωνάκι, θα μπορούσε να ελευθερώσει θέσεις στους δρόμους και να μειώσει την ακαταστασία. Στη Βαρκελώνη, τέτοιοι χώροι έχουν αυξήσει τη διαθεσιμότητα στάθμευσης κατά 25%. Παράλληλα, η βελτίωση των δημόσιων συγκοινωνιών, με συχνότερα δρομολόγια και καλύτερες συνδέσεις, μπορεί να μειώσει την εξάρτηση από τα αυτοκίνητα, όπως συνέβη στο Παρίσι, όπου η χρήση αυτοκινήτων μειώθηκε κατά 20% μέσα σε λίγα χρόνια.
Τέλος, η υιοθέτηση συστημάτων έξυπνης στάθμευσης, μέσω εφαρμογών που δείχνουν διαθέσιμες θέσεις σε πραγματικό χρόνο, έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε πόλεις όπως η Σιγκαπούρη, μειώνοντας τον χρόνο αναζήτησης κατά 30%. Αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην Αθήνα, βελτιώνοντας άμεσα την καθημερινότητα των οδηγών. Η προώθηση μικροκινητικότητας, όπως η χρήση ηλεκτρικών πατινιών και ποδηλάτων, μαζί με την ανάπτυξη ασφαλών υποδομών, θα μπορούσε να μειώσει τη ζήτηση για θέσεις στάθμευσης και να δημιουργήσει έναν πιο βιώσιμο αστικό χώρο.
Παραδείγματα από πόλεις του εξωτερικού δείχνουν ότι με την κατάλληλη στρατηγική, τα προβλήματα στάθμευσης μπορούν να λυθούν αποτελεσματικά. Η Αθήνα έχει τη δυνατότητα να υιοθετήσει αυτές τις πρακτικές, προσαρμοσμένες στις δικές της ανάγκες, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων και τη λειτουργικότητα της πόλης.