Ελλάδα – Παλαιστίνη: Σαν σήμερα (22/1) πριν από 83 χρόνια, και πιο συγκεκριμένα το 1938 η Εθνική Ομάδα ποδοσφαίρου ριχνόταν στη μάχη της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γαλλίας.
Ελλάδα – Παλαιστίνη: Η Παλαιστίνη, η οποία από το 1920 μέχρι το 1948 τελούσε υπό βρετανική διοίκηση, ώσπου ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ θα ήταν ο πρώτος της αντίπαλος.
Η ελληνική αποστολή ταξίδεψε στο Τελ Αβίβ μερικές ημέρες πριν από το ματς της 22ας Ιανουαρίου, προκειμένου τα στελέχη της να επισκεφθούν τους Άγιους Τόπους.
Η παλαιστινιακή ομοσπονδία οργάνωσε ειδική δεξίωση προς τιμήν των φιλοξενούμενων ενώ οι ομογενείς του Τελ Αβίβ και της Ιερουσαλήμ συγκίνησαν με την υποδοχή τους.
Ο Σπύρος Κοντούλης ταξίδεψε με νωπό το χτύπημα στο μέτωπο, ένα «σουβενίρ» από ένα φιλικό ματς με τη Μικτή Αλεξάνδρειας, εξ ου ίσως και η χρησιμοποίησή του μόνο στο δεύτερο ημίχρονο.
Kαι μία τραγική σημείωση: ο άσος της ΑΕΚ δολοφονήθηκε από Γερμανούς στρατιώτες τον Ιούνιο του 1944, κατά την προσπάθειά του να αποδράσει από το φορτηγό που τον μετέφερε για εκτέλεση από τις φυλακές Χαϊδαρίου στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Ο συγκεκριμένος αγώνας κίνησε το ενδιαφέρον των βρετανικών δυνάμεων αλλά και των ντόπιων.
Η Εθνική ομάδα σε πλήρη παράταξη πριν από το ματς. Όρθιοι από αριστερά: Νεγρεπόντης (προπονητής), Δεληγιάννης, Κασιμάτης, Κρητικός, Γκίκας, Γ. Παπαδόπουλος, Σκλαβούνος. Καθιστοί από αριστερά: Μηγιάκης, Δ. Μπαλτάσης, Κλ. Βικελίδης, Μαρόπουλος, Θ. Συμεωνίδης
Ο κυβερνήτης Κρόσμπι, αξιωματικοί του βρετανικού στρατού και ο Ίσραελ Ρόκαχ, δήμαρχος του Τελ Αβίβ, έδωσαν το «παρών» στις εξέδρες του «Maccabiah Stadium», το οποίο τότε αποτελούσε έδρα της Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Περίπου 8.000 θεατές στοιβάχτηκαν στις ξύλινες εξέδρες του σταδίου, ο αγωνιστικός χώρος του οποίου ήταν βαρύς, γεμάτος σκόνη και άμμο.
«Πρέπει να περπατήσετε απλώς μιάμιση ώρα στην άμμο και να μην μπορήτε να σύρετε τα πόδια σας για να καταλάβετε τι είδους κατόρθωμα είναι να τρέχη κανείς και μάλιστα ν’ αντιμετωπίζη αντιπάλους συνηθισμένους ν’ αγωνίζονται σε αμμουδιά.
Τα πόδια βουλιάζουν, η μπάλλα δεν πηδά και οι παίκται προλαβαίνουν και το πιο τολμηρό άνοιγμα προς τα πλάγια γιατί κολλά η μπάλλα επάνω στην άμμο. Κι όμως σ’ ένα τέτοιο γήπεδο οι δικοί μας έδωσαν την ψυχή των κι ενίκησαν», έγραψε χαρακτηριστικά η εφημερίδα «Αθλητισμός».
Ο Αιγύπτιος διαιτητής Μοχάμεντ Γιουσούφ Μπέι, ιδιαίτερα αγαπητός στους ντόπιους, είχε πολύτιμη συμβολή στην αναγνώριση της παλαιστινιακής ομοσπονδίας στη FIFA στις 6 Ιουλίου 1929.
Τρεις εθνικοί ύμνοι ακούστηκαν πριν από τη σέντρα του αγώνα: ο ελληνικός, ο ανεπίσημος ακόμη του Ισραήλ και ο βρετανικός.
Ελλάδα – Παλαιστίνη
Οι συνθέσεις του αγώνα:
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: Κλέιν, Προτοπόποφ (46’ Σούκενικ), Μπέιτ Χαλέβι, Λίμπερμαν, Φοξ, Μιράμοβιτς, Νούντελμαν, Γκίνσμπουργκ, Νόιφελντ, Μπσίτσκι, Μέχλις.
ΕΛΛΑΔΑ: Σκλαβούνος, Δεληγιάννης, Γ. Παπαδόπουλος, Κρητικός, Κασιμάτης (46’ Κοντούλης), Γκίκας, Μηγιάκης, Δ. Μπαλτάσης, Κλ. Βικελίδης, Μαρόπουλος, Θ. Συμεωνίδης.
Πέντε Παλαιστίνιοι αγωνίζονταν στη Μακάμπι Τελ Αβίβ, τέσσερις στη Χάποελ Χάιφα και δύο στη Χάποελ Τελ Αβίβ, ενώ από ελληνικής πλευράς αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτό το ματς πραγματοποίησε το διεθνές του ντεμπούτο ο σπουδαίος Κλεάνθης Μαρόπουλος, ο οποίος τίμησε όσο λίγοι τη φανέλα της ΑΕΚ.
Ο σπουδαίος άσος του Άρη Κλεάνθης Βικελίδης βρήκε δίχτυα στο 3’ και το 9’, προτού ο Νούντελμαν μειώσει με κοντινό σουτ, έπειτα από αναμπουμπούλα στο 21ο λεπτό.
Τελικά, η Ελλάδα ήταν αυτή που έμελλε να ξαναβρεί δίχτυα, στο 51ο λεπτό με τον αρχηγό Αντώνη Μηγιάκη, ο οποίος διαμόρφωσε και το τελικό 1-3.
Ιδού και το σχετικό video-ντοκουμέντο με το γκολ των Παλαιστινίων:
