Εικοσιτέσσερις ώρες. Ένας φημισμένος αγώνας, αυτός στο Λε Μαν. Ίσως ο πιο απαιτητικός. Πιέζει στο όριο τον οδηγό. Και το μονοθέσιο. Ακόμη και τώρα. Πόσο μάλιστα το μακρινό 1955.
Μία ιστορία καταγεγραμμένη στα σκοτεινά κιτάπια της ιστορίας. Στο γκραν πρι των 24 ωρών στο Λε Μαν. Ποτισμένη όχι με ταχύτητα και έναν θρίαμβο. Αλλά με αίμα. Και δάκρυα.
Στις 11 Ιουνίου του 1955, 84 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε μία τραγωδία δίχως προηγούμενο.
Εκείνη την ημέρα, στο στάδιο βρέθηκαν σχεδόν 500.000 ψυχές. Το δυστύχημα έγινε στις 6:26 το απόγευμα της 11ης Ιουνίου. Με τέσσερα αυτοκίνητα να εμπλέκονται.
Ένας λάθος χειρισμός, μία κακή εκτίμηση, έφερε στην ίδια μοίρα ένα σχεδόν σταματημένο όχημα και άλλα δύο που ήταν είχαν το γκάζι πατημένο!
Η Μερσέντες του Φάνχιο χτύπησε την Austin – Healy 100 του ΜαΚλίν και απογειώθηκε!
Χτύπησε στις μπαριέρες της αριστερής πλευράς της πίστας και τυλίχθηκε στις φλόγες. Κομμάτια του αυτοκινήτου έπεσαν στο πλήθος, ανάμεσα τους και η μηχανή. Η οποία εξερράγη!
Η τραγωδία δεν σταματά εδώ. Οι πυροσβέστες που επιχείρησαν να σβήσουν τη φωτιά χρησιμοποίησαν μόνο νερό, προκαλώντας νέα έκρηξη!
Ανάμεσα στους νεκρούς και ένας οδηγός, ο Πιερ Λεβέργκ.
Ο αγώνας συνεχίστηκε, έπειτα από εντολή των διοργανωτών, προκειμένου να μην εκκενωθεί το γήπεδο και δημιουργηθεί πανικός στους γύρω δρόμους.
Εκείνο τον καιρό ο αγώνας γινόταν σε διάστημα δύο ημερών. Τη δεύτερη ημέρα (12/6) η Μερσέντες, μολονότι προηγούνταν, αποφάσισε να αποσύρει τα αυτοκίνητά της.