Ανακάλυψαν χιλιάδες σπηλιές μέσα σε μια άγνωστη χαράδρα του Νεπάλ. Ταριχευμένα σώματα, χειρόγραφα και κανένα ίχνος από τους κατοίκους
Στους κάθετους βράχους του Mustang, στο βόρειο Νεπάλ, ανακαλύφθηκαν 10.000 σπηλιές, πολλές με μουμιοποιημένα σώματα και άγνωστα χειρόγραφα. Ένας χαμένος κόσμος που ακόμα δεν έχει εξηγηθεί.
Στη βόρεια πλευρά του Νεπάλ, πολύ κοντά στα σύνορα με το Θιβέτ, απλώνεται μια χαράδρα τόσο βαθιά που αφήνει μικρό τον Grand Canyon. Λέγεται Kali Gandaki, και μέσα στους απόκρημνους βράχους της, σε σημεία που δεν φτάνει άνθρωπος, ανακαλύφθηκαν περισσότερες από 10.000 σπηλιές. Δεν είναι φυσικές. Είναι όλες σκαμμένες στο χέρι, σε ύψος έως 60 μέτρων από το έδαφος.
Ο τρόπος κατασκευής τους παραμένει ακατανόητος. Κανένα μονοπάτι δεν οδηγεί σ’ αυτές. Οι είσοδοι κρέμονται πάνω από γκρεμούς. Οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να καταλάβουν πώς ανέβαιναν οι κάτοικοι ή πώς κουβαλούσαν εργαλεία, ξύλα, τροφή. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι σπηλιές αυτές κάποτε έσφυζαν από ζωή.
Πολλές είναι μονολιθικές, με μία είσοδο πάνω σε κατακόρυφη πλαγιά. Άλλες είναι χτισμένες η μία πάνω στην άλλη, σε κάθετες σειρές, όπως πολυκατοικίες του βράχου. Στο εσωτερικό τους δεν βρέθηκαν μόνο ίχνη κατοίκησης. Σε δεκάδες από αυτές εντοπίστηκαν ταριχευμένα σώματα – όλα ηλικίας περίπου 2.000 ετών – με σταυρωμένα χέρια και προσεκτική τοποθέτηση, σαν να επρόκειτο για τελετουργικούς τάφους.
Μαζί με τα σώματα βρέθηκαν χειρόγραφα σε άγνωστες γλώσσες, με επιρροές από τον Βουδισμό αλλά και ντόπια μυθολογία. Σε κάποιες σπηλιές, οι τοίχοι καλύπτονται από τοιχογραφίες με βουδιστικά σύμβολα, θεότητες και αφηγήσεις, που διατηρούνται απίστευτα καλά, λόγω του ξηρού και ψυχρού κλίματος του Mustang.
Η επιστημονική κοινότητα θεωρεί ότι οι σπηλιές αυτές χρησιμοποιήθηκαν σε τρεις διαφορετικές περιόδους. Πρώτα ως τάφοι, έπειτα ως καταφύγια, και τέλος ως χώροι λατρείας. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ήταν και ολόκληρα οικιστικά συγκροτήματα, όπου οικογένειες ζούσαν κλεισμένες στους βράχους για να προστατευτούν από επιδρομές.
Το 2007, ομάδα αρχαιολόγων με ορειβάτες και σπηλαιολόγους προσπάθησε να τις καταγράψει. Ανέβηκαν με σχοινιά, μπήκαν σε σπηλιές που δεν είχε πατήσει άνθρωπος για χιλιετίες, και βρήκαν πράγματα που δεν έχουν ακόμη ερμηνευτεί. Η έρευνα συνεχίζεται αργά, επειδή η περιοχή είναι απομονωμένη και η πρόσβαση επικίνδυνη.
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει εντοπίσει ποιοι ήταν οι κάτοικοι αυτών των σπηλαίων, πώς εξαφανίστηκαν ή γιατί ζούσαν σε τέτοιες ακραίες συνθήκες. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά μυστήρια της Ασίας. Μια πολιτεία σκαλισμένη στο κενό, που κοιτάζει αιώνες τώρα τη χαράδρα και σιωπά.