Δεν είναι μόνο τα sequels και τα prequels. Είναι και τα midquels, τα interquels και τα intraquels.

Οι περισσότεροι ξέρουν τι είναι ένα sequel: η ιστορία συνεχίζεται. Κι ένα prequel: η ιστορία ξεκινά από το πριν. Αλλά το σινεμά, η τηλεόραση και τα βιβλία δεν αρκούνται πια σε γραμμικές αφηγήσεις. Υπάρχει μια ολόκληρη κατηγορία που εξερευνά τα ενδιάμεσα, τα χάσματα και τα παραθυράκια της βασικής αφήγησης. Αυτά είναι τα midquels – και χωρίζονται σε interquels και intraquels.

Ένα midquel είναι μια ιστορία που δεν έρχεται πριν ή μετά, αλλά κάπου στη μέση. Δεν συνεχίζει την πλοκή, ούτε την ξεκινά. Αντίθετα, τη συμπληρώνει. Οι interquels τοποθετούνται ανάμεσα σε δύο ήδη υπάρχοντα έργα. Οι intraquels, πιο σπάνια, βρίσκονται μέσα στο ίδιο έργο ή ανάμεσα σε δύο σκηνές του.

Το Rogue One, για παράδειγμα, δεν είναι ούτε sequel ούτε prequel. Είναι ένα interquel – μια ιστορία που γεφυρώνει το κενό ανάμεσα στο Star Wars: Episode III και το Episode IV. Το ίδιο και το Solo, που εξηγεί πώς βρέθηκε το Millennium Falcon στα χέρια του Han Solo. Αυτές οι ταινίες λειτουργούν σαν γεφυράκια, σαν ενδιάμεσοι κρίκοι της αλυσίδας.

Τα intraquels είναι ακόμα πιο παιχνιδιάρικα. Το Bambi II, για παράδειγμα, δεν συμβαίνει μετά το τέλος του πρώτου Bambi. Ούτε πριν. Συμβαίνει μέσα στο πρώτο, καλύπτοντας τα χρόνια που δεν είδαμε. Το ίδιο κάνει και η σειρά The Lion Guard, που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του The Lion King II, αλλά χωρίς να επηρεάζει το φινάλε του. Είναι σαν να βλέπεις μια ιστορία πίσω από την κουρτίνα.

Οι midquels δημιουργούν χώρο για εμβάθυνση. Μας επιτρέπουν να επιστρέψουμε σε χαρακτήρες που αγαπήσαμε χωρίς να χρειαστεί να “πάμε μπροστά” ή “πίσω”. Αντί να απαντούν τι έγινε μετά, μας εξηγούν τι συνέβη παράλληλα. Και συχνά ρίχνουν φως σε λεπτομέρειες που ανατρέπει ολόκληρα νοήματα.

Στο gaming, αυτή η λογική έχει επίσης θεμελιωθεί. Το Kingdom Hearts: Chain of Memories είναι interquel ανάμεσα στα βασικά παιχνίδια. Το Metal Gear Solid: Peace Walker είναι prequel, αλλά το Ground Zeroes είναι καθαρό midquel. Η σύνδεση της πλοκής δεν είναι πια γραμμική. Είναι πολυεπίπεδη.

Όλα αυτά τα “-quel” είναι εργαλεία. Προσεγγίζουν την αφήγηση όχι σαν μονοπάτι αλλά σαν δίκτυο. Δεν γράφονται επειδή τέλειωσε η έμπνευση. Αλλά επειδή οι ιστορίες έχουν γωνίες που δεν προλαβαίνεις να δεις από την πρώτη προβολή.