Γιατί έκαναν ναρκωτικά οι στρατιώτες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η κόπωση, το άγχος και οι ακραίες συνθήκες της μάχης έκαναν τις στρατιωτικές ηγεσίες να στραφούν στα ναρκωτικά ως εργαλείο ενίσχυσης των στρατιωτών. Οι στρατοί των περισσότερων μεγάλων δυνάμεων μοίραζαν αμφεταμίνες και μεθαμφεταμίνες στους στρατιώτες για να αυξήσουν την αντοχή τους, να μειώσουν τον φόβο και να κρατήσουν το ηθικό τους ψηλά.

Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησαν συστηματικά ναρκωτικά στη μάχη. Η ναζιστική ηγεσία διένειμε μαζικά το Pervitin, ένα ισχυρό μεθαμφεταμινούχο χάπι, το οποίο κρατούσε τους στρατιώτες άγρυπνους και ενεργητικούς για μέρες. Κατά την εισβολή στη Γαλλία το 1940, τα γερμανικά στρατεύματα έλαβαν τεράστιες ποσότητες του φαρμάκου, επιτρέποντάς τους να πολεμήσουν χωρίς ξεκούραση. Ωστόσο, η μακροχρόνια χρήση οδήγησε σε εθισμό, παραισθήσεις και καταρρεύσεις στο πεδίο της μάχης.

Οι Ιάπωνες χρησιμοποίησαν επίσης μεθαμφεταμίνες για να ενισχύσουν τους στρατιώτες και τους πιλότους τους, ειδικά στις αποστολές καμικάζι, όπου οι πιλότοι έπρεπε να διατηρήσουν υψηλά επίπεδα επιθετικότητας και αφοσίωσης.

Οι Αμερικανοί και Βρετανοί στρατιώτες έπαιρναν Benzedrine, ένα είδος αμφεταμίνης που διανεμόταν μαζικά. Στόχος ήταν να κρατήσουν τους πιλότους σε επιφυλακή κατά τη διάρκεια μακρών αεροπορικών αποστολών και να αυξήσουν την αντοχή των στρατιωτών στις μάχες. Οι σύμμαχοι θεωρούσαν τις αμφεταμίνες σημαντικό εργαλείο για τη μείωση της κόπωσης και τη διατήρηση της συγκέντρωσης στο πεδίο της μάχης.

Παρότι τα ναρκωτικά πρόσφεραν προσωρινά οφέλη, οι παρενέργειες ήταν καταστροφικές. Πολλοί στρατιώτες κατέρρευσαν από ψυχική και σωματική εξάντληση, ενώ άλλοι ανέπτυξαν σοβαρό εθισμό που τους ακολούθησε και μετά τον πόλεμο. Η χρήση ναρκωτικών από τον στρατό ήταν μια κρυφή πτυχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά είχε τεράστια επίδραση τόσο στη στρατηγική όσο και στην υγεία των στρατιωτών.