Αν σταθείς μπροστά σε μια καμηλοπάρδαλη, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς μάλλον δεν είναι το όνομά της. Είναι ένα ζώο τόσο εντυπωσιακό, που δύσκολα το ξεχνάς. Είναι το πιο ψηλό θηλαστικό στον κόσμο, κινείται με έναν μοναδικό, σχεδόν αργόσυρτο ρυθμό και έχει αυτό το γεμάτο περιέργεια βλέμμα σαν να ξέρει κάτι που εμείς αγνοούμε. Αλλά μόλις το ξανασκεφτείς, το όνομά της είναι εξίσου παράξενο με την ίδια. Καμηλοπάρδαλη; Πώς προέκυψε αυτό το αλλόκοτο όνομα;
Η απάντηση βρίσκεται στην Αρχαία Ελλάδα. Όταν οι Έλληνες είδαν για πρώτη φορά αυτό το πλάσμα – πιθανότατα μέσω ταξιδιών ή εμπόρων που επέστρεφαν από την Αφρική – προσπάθησαν να το περιγράψουν με βάση ό,τι τους θύμιζε. Έτσι γεννήθηκε η λέξη «καμηλοπάρδαλις», ένας συνδυασμός των λέξεων «κάμηλος» και «πάρδαλις» (λεοπάρδαλη). Η καμήλα τους φαινόταν η πιο κοντινή σύγκριση λόγω του μακριού λαιμού και της ικανότητάς της να επιβιώνει σε ζεστά κλίματα, ενώ οι κηλίδες στο τρίχωμα θύμιζαν τη λεοπάρδαλη. Ήταν ένας από τους πρώτους συνδυασμούς λέξεων για να περιγράψουν ένα ζώο που φαινόταν… παράταιρο.
Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υιοθέτησε την ελληνική γλώσσα ως τη βάση της επιστήμης και της γνώσης, πήρε και τη λέξη «καμηλοπάρδαλις» και την έκανε “camelopardalis” στα λατινικά. Από εκεί, το όνομα πέρασε σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά τελικά αντικαταστάθηκε από το αραβικό “ζουράφα” (giraffe), που ήταν πιο διαδεδομένο στις περιοχές όπου ζούσαν τα ζώα αυτά. Οι περισσότερες χώρες κράτησαν τη νέα ονομασία, αλλά στα ελληνικά η λέξη «καμηλοπάρδαλη» έμεινε ζωντανή.
Έτσι, αν αναρωτιέσαι γιατί σε όλο τον κόσμο την αποκαλούν «giraffe» κι εμείς επιμένουμε σε ένα όνομα που μοιάζει με λεκτικό Frankenstein, η απάντηση είναι απλή: γιατί οι αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν τον κόσμο με τρόπο μοναδικό. Κι όταν δεν μπορούσαν να εξηγήσουν κάτι, έβρισκαν τον πιο ευφάνταστο τρόπο να του δώσουν όνομα.