Η πιο καταραμένη διάσωση. 1 αεροπλάνο έπεσε, 6 αεροπλάνα πήγαν να το σώσουν και έπεσαν και αυτά. Οι επιζώντες έζησαν 5 μήνες πάνω στον παγετώνα

Τον Νοέμβριο του 1942, ένα στρατιωτικό αεροπλάνο της Αμερικανικής Αεροπορίας έκανε αναγκαστική προσγείωση σε μια αχανή, παγωμένη πεδιάδα της Γροιλανδίας. Ήταν μέρος αποστολής μεταφοράς αεροσκαφών προς τη Βρετανία, μέσω Ισλανδίας και Αρκτικού Κύκλου. Οι επιβαίνοντες σώθηκαν από την πτώση, αλλά βρέθηκαν παγιδευμένοι σε ένα από τα πιο εχθρικά τοπία του πλανήτη: έναν παγετώνα γεμάτο χιόνι, παγωνιά και μόνιμο λευκό σκοτάδι.

Όταν δόθηκε σήμα κινδύνου, αμέσως ξεκίνησαν επιχειρήσεις διάσωσης. Ήταν όμως μια αλυσίδα τραγωδίας. Το ένα μετά το άλλο, έξι ακόμη αεροσκάφη — τρία βομβαρδιστικά B-17, ένα μεταγωγικό και δύο αναγνωριστικά — συνετρίβησαν, κόλλησαν ή χάθηκαν. Σε ένα από αυτά χάθηκαν δύο άνδρες, και το αεροσκάφος παραμένει χαμένο κάτω από πάγο μέχρι σήμερα.

Οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεπαν προσέγγιση. Οι ανεμοθύελλες και το απόλυτο λευκό δυσκόλευαν κάθε πλοήγηση. Οι επιζώντες, παγιδευμένοι πάνω στον πάγο, ζούσαν σε αυτοσχέδιες κατασκευές και έπαιρναν προμήθειες από αέρος. Το χιόνι δεν σταματούσε. Το φως της μέρας είχε εξαφανιστεί. Και η θερμοκρασία έπεφτε κάθε βράδυ και πιο κάτω.

Η επιχείρηση διάσωσης μετατράπηκε σε πολιορκία. Χρειάστηκαν πέντε μήνες και δύο εβδομάδες μέχρι να καταφέρουν να τους βγάλουν όλους από τον παγετώνα. Ένας από τους τελευταίους διασωθέντες είπε χρόνια αργότερα ότι δεν θυμάται τον εαυτό του χωρίς χιόνι στα γένια του.

Ήταν μία από τις πιο αποτυχημένες και συνάμα επίμονες επιχειρήσεις διάσωσης του Β’ Παγκοσμίου. Ένα χρονικό πείσματος, απώλειας και επιβίωσης. Σήμερα, τα περισσότερα από εκείνα τα αεροπλάνα βρίσκονται θαμμένα κάτω από 90 μέτρα πάγου.