Ήταν μόνος του στο Διάστημα. Χάραξε γραμμές στο τζάμι και μέτρησε με το ρολόι του και σώθηκε.
Το Faith 7 είχε σβήσει. Ο Κούπερ δεν είχε τίποτα — ούτε υπολογιστή, ούτε βοήθεια. Μόνο το παράθυρο, ένα μολύβι και το ρολόι του. Κι όμως, επέστρεψε στη Γη με ακρίβεια.
Κανείς δεν του απάντησε. Δεν υπήρχε ήχος. Μόνο μια κόκκινη ένδειξη που αναβόσβηνε μπροστά του και το βουητό από τις φιάλες οξυγόνου. Ο αστροναύτης Γκόρντον Κούπερ ήξερε πως το Faith 7 είχε σχεδόν πεθάνει. Και μαζί του, ίσως κι εκείνος. Όλο το ηλεκτρικό σύστημα είχε καταρρεύσει. Ήταν μόνος του, στον 17ο γύρο της Γης, και είχε μία επιλογή: να επανέλθει χειροκίνητα στην ατμόσφαιρα, χωρίς κανέναν υπολογιστή.
Το σκάφος είχε πάψει να ακούει. Δεν μπορούσε να διορθώσει την τροχιά του μόνο του. Αν έμπαινε με λάθος γωνία, θα γινόταν φλεγόμενος κομήτης. Αν δεν έμπαινε καθόλου, θα έμενε να περιφέρεται σιωπηλά γύρω από τη Γη μέχρι να πεθάνει από ασφυξία. Ο Κούπερ κοίταξε το παράθυρο. Και τότε έκανε κάτι που κανείς δεν είχε προβλέψει. Χάραξε με ένα μολύβι γραμμές πάνω στο τζάμι, για να συγκρίνει τον ορίζοντα με τη σωστή γωνία επανεισόδου.
Το επόμενο βήμα ήταν το χρονικό. Ο υπολογιστής του δεν λειτουργούσε. Ο μόνος τρόπος για να υπολογίσει το πότε έπρεπε να πυροδοτήσει τους πυραύλους επιβράδυνσης ήταν το ίδιο του το ρολόι χειρός. Ο χτύπος του καρπού του έγινε το χρονόμετρο της σωτηρίας. Σαν να προσπαθούσε κάποιος να σώσει τη ζωή του πετώντας από αεροπλάνο με χαρτί και μολύβι. Και όμως, σε ύψος 200 χιλιομέτρων, αυτή ήταν η μόνη του ελπίδα.
Η NASA είχε φρικάρει. Παρακολουθούσαν από τη Γη έναν άνθρωπο να μπαίνει μόνος του στο φλεγόμενο κενό με βάση μια χειροποίητη γωνία και ένα σεκόντ χέρι. Οι πύραυλοι λειτούργησαν. Η κάψουλα έμπαινε στην ατμόσφαιρα. Το σήμα είχε χαθεί. Και μετά από μερικά ατέλειωτα λεπτά, το ραντάρ είδε το Faith 7 να πέφτει στον Ειρηνικό Ωκεανό με ακρίβεια 6 χιλιομέτρων από το προκαθορισμένο σημείο. Σαν να είχε υπολογιστεί από τον καλύτερο υπολογιστή της Γης.
Ο Κούπερ δεν το είπε ποτέ ηρωικά. Ούτε το παρουσίασε σαν κατόρθωμα. Αλλά ο μύθος είχε γεννηθεί. Ένας άνθρωπος, μόνος του στο διάστημα, χωρίς όργανα, υπολόγισε με τα μάτια του και το ρολόι του, και γύρισε ζωντανός. Ήταν η τελευταία πτήση του προγράμματος Mercury. Και η πιο ανθρώπινη