Ο Αλέκος Σακελλάριος υπήρξε σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης της μεταπολεμικής εποχής.
Τα έργα του υπήρξαν αντανάκλαση των κοινωνικών προβλημάτων της εποχής, πάντα με έναν ανάλαφρο και σπινθηροβόλο τόνο.
Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του «Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν», θα μπορούσε βέβαια να έχει γραφτεί και σήμερα ως καθρέφτης της σημερινής εποχής.
Το απόσπασμα από το βιβλίο του Αλέκου Σακελλάριου
«Είμαστε ένας λαός παράξενος και μαζοχιστής. Προπάντων μαζοχιστής.
Πάντα έχουμε ένα εναλλακτικό πρόβλημα για κάθε λύση.
Από τους σπουδαίους προγόνους μας κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την Ακρόπολη και τον Καιάδα.
Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνο στο ύψος του πρώτου, αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
Ο Ευρωπαίος υπερτερεί σε όλα έναντι του Έλληνα, γιατί ο πολιτισμός του έχει τις ρίζες στην Ελλάδα κi ας μην το παραδέχεται, ενώ ο Έλληνας υστερεί, γιατί ο πολιτισμός του βασίζεται στην Ευρώπη και το καμαρώνει.
Στην Ευρώπη αντιστοιχούν τρία δένδρα σε κάθε κάτοικο.
Στην Ελλάδα αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές σε κάθε δένδρο.
Έχουμε κάψει σε δέκα χρόνια ότι οι άλλοι σε εκατό.
Αξιοκρατία ονομάζουμε τα προσόντα που απαιτούνται για να υπερπηδήσουμε έναν καλύτερό μας.
Αναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας να μην γίνουμε κι εμείς κάτι που δεν αξίζουμε, όπως θαυμάσια το καταφέρνουν κάποιοι άλλοι.
Ο καθένας μας κρύβει μέσα του τον καλύτερο και τον χειρότερο Έλληνα.
Το κακό είναι, ότι όσο πάει, αυτοί οι δύο όλο και λιγότερο διαφέρουν μεταξύ τους.
Αν ποτέ ξεβρομίσει αυτός ο τόπος,
πολύ φοβάμαι πως θα μείνει μόνο ο τόπος”.
Αλέκος Σακελλάριος.
Απόσπασμα από το βιβλίο του «Τότε που οι άνθρωποι γελούσαν»
