Γενοκτονία των Αρμενίων: Ημέρα μνήμης – 110 χρόνια από το ασύλληπτο έγκλημα των Τούρκων

Εκατόν δέκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την 24η Απριλίου 1915, όταν ξεκίνησε η πρώτη φάση ενός εθνικού εγκλήματος που θα εξελισσόταν σε μια από τις μεγαλύτερες κτηνωδίες του 20ου αιώνα: τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Ήταν τότε που η Οθωμανική Αυτοκρατορία πήρε την απόφαση να βασανίσει και να εκτελέσει την αρμενική ελίτ της Κωνσταντινούπολης που αποτελούταν από περίπου 250 διανοούμενους, πολιτικούς και ιερείς.

Αυτές οι δολοφονίες αποτέλεσαν το πρώτο κεφάλαιο μιας φρικτής εξολόθρευσης ενός λαού, με πορείες θανάτου στην έρημο, λιμοκτονία, σφαγές, αποκεφαλισμούς, βασανιστήρια, βιασμούς, μαζικές εκτελέσεις και αναγκαστικούς εξισλαμισμούς. Ως το 1918 πάνω από ενάμιση εκατομμύριο Αρμένιοι σφαγιάστηκαν από τους Οθωμανούς και τους Νεότουρκους, ενώ χιλιάδες Αρμένιοι εκτοπίστηκαν βίαια από τα πατρογονικά εδάφη τους και έφυγαν ως πρόσφυγες σε χώρες του εξωτερικού.

Στη διεθνή βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών εντοπίζονται πάρα πολλές μαρτυρίες γι’ αυτό το ασύλληπτο έγκλημα. Η μαζικές εκκαθαρίσεις των Αρμενίων ήταν ένα μόνο σκέλος του ολοκαυτώματος των χριστιανικών πληθυσμών που αντιμετωπίστηκαν ως «κίνδυνοι εσωτερικής ασφάλειας» από τις μανιασμένες ορδές των Τούρκων. Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι ήταν οι κύριες μειονότητες που στοχοποιήθηκαν και εξοντώθηκαν.

Χαρακτηριστικό είναι το τηλεγράφημα του τότε υπουργού Εξωτερικών Ταλαάτ Πασά, που εστάλη στις 28 Απριλίου 1915 προς τους νομάρχες των περιοχών της Ανατολικής Μικράς Ασίας: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου».

Η Γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί άλλο ένα ατιμώρητο έγκλημα της Τουρκίας, ενώ μέχρι σήμερα η τουρκική κυβέρνηση δεν την αναγνωρίζει καν, παρά τις διεθνείς πιέσεις από κράτη και οργανισμούς σε όλον τον κόσμο. Παραχαράζοντας την ιστορία όπως είναι συνηθισμένοι να κάνουν, οι Τούρκοι κάνουν λόγο απλώς για «βίαιη μετακίνηση» του Αρμενικού πληθυσμού.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων είναι άλλο ένα ανεπούλωτο τραύμα στην ίδια την ανθρωπότητα. Η μνήμη των θυμάτων στις 24 Απριλίου είναι ιστορικό χρέος όλων των λαών, και ιδιαίτερα εκείνων που υπέστησαν ανάλογες φρικωδίες από τη μάστιγα των Νεότουρκων, όπως εμείς οι Έλληνες. Καμία γενοκτονία δεν θα πρέπει να σβήνει από τη μνήμη, γιατί η ιστορία εκδικείται νομοτελειακά τις γενιές που ξεχνούν. Ο Οθωμανικός μεγαλοϊδεατισμός είναι και σήμερα αναζωπυρωμένος στις πολιτικές των Τούρκων, οι οποίοι ξοδεύουν τεράστια ποσά για μιντιακή προπαγάνδα, ώστε να εξαλείψουν αυτά τα εγκλήματα από το «ποινικό μητρώο» τους.

Χρέος κάθε χριστιανού, κάθε Έλληνα και κάθε ελεύθερου ανθρώπου του κόσμου, είναι να μην ξεχαστεί ποτέ αυτή η ιστορική φρίκη.