Στη Συνδιασκέψη της ΓΣΕΕ που έλαβε χώρα τη Δευτέρα μίλησε η υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου,αναφερόμενη στο κλείσιμο και της 4ης αξιολόγησης, αλλά και τη μεταμνημονιακή περίοδο.

Η κ.Αχτσίογλου αναφέρθηκε στους βασικούς άξονες οι οποίοι αφορούν την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, την αύξηση του κατώτατου μισθού καθώς και την καταπολέμηση της αδήλωτης, υποδηλωμένης και επισφαλούς εργασίας.

Η υπουργός εργασίας μάλιστα προανήγγειλε νομοσχέδιο,το οποίο θα θέτει αυστηρούς κανόνες στις εργολαβίες, αλλά και θα ενσωματωθεί σ’αυτό και η ρύθμιση για την αναμόρφωση του προστίμου για την αδήλωτη εργασία.

Πότε θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός

Αναφορικά με τον τον κατώτατο μισθό, η κ. Αχτσιόγλου τόνισε ότι οι μισθοί θα αρχίσουν να αποκαθίστανται σταδιακά,ωστόσο πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο απαιτεί μία πιο «οραματική πολιτική» όπως τόνισε.

Επιπρόσθετα στο αναπτυξιακό σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης,υπάρχει πρόταση για αύξηση του κατώτατου μισθού, πάντοτε εντός του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, όπως επισημαίνεται.

 

«Η περίοδος που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Όχι μόνο γιατί βρισκόμαστε στα τελευταία μέτρα μίας ιδιαίτερα δύσκολης διαδρομής αλλά και γιατί είναι ακριβώς η περίοδος στην οποία θέτουμε τις προϋποθέσεις για ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο», σημείωσε η κ. Αχτσιόγλου ενώ ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος αναφερόμενος στις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχει για το εργατικό δυναμικό η ψηφιοποίηση της εργασίας υποστήριξε:

«Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ”, τόνισε ο κ. Παναγόπουλος, “στα επόμενα πέντε χρόνια θα χαθούν πάνω από πέντε εκατομμύρια θέσεις εργασίας στις δεκαπέντε πιο ανεπτυγμένες και ανερχόμενες οικονομίες με τη μεγαλύτερη επίπτωση στα επαγγέλματα που απαιτούν λιγότερη εξειδίκευση. Σύμφωνα με ένα άλλο σενάριο που έχει δει το φως της δημοσιότητας, 375 εκατομμύρια εργαζόμενοι παγκοσμίως, δηλαδή το 14% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, αντιμετωπίζει ενδεχόμενη απώλεια θέσεων εργασίας έως το 2030. Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ντέιβιντ Βάιλ προειδοποιεί ότι η εισοδηματική ανισότητα σχετίζεται λιγότερο με τις τεχνολογικές καινοτομίες και περισσότερο με τις οργανωτικές καινοτομίες που εφαρμόζουν μεγάλες εταιρείες όπως η υπεργολαβία, το φραντσάιζινγκ και οι αλυσίδες εφοδιασμού, προκαλώντας μεγάλες ρωγμές στη βασική σχέση εργοδότη-εργαζομένου, και στην παραγωγή, με αποτέλεσμα την καταρράκωση των μισθών και των συνθηκών εργασίας».