Πάνος Ρούτσι: 15η μέρα απεργίας πείνας – Γιγαντώνεται το κύμα αλληλεγγύης με πανελλαδικές διαμαρτυρίες

Ο Πάνος Ρούτσι συνεχίζει για 15η μέρα την απεργία πείνας και ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης γιγαντώνεται μέρα με τη μέρα, όσο ο τραγικός πατέρας πλησιάζει στα όρια της κατάρρευσης. Το ιερό αίτημα του απεργού παραμένει ανυποχώρητο αλλά και ακόμα ανικανοποίητο: να μάθει αν όντως έθαψε τον γιο του, Ντένις, αλλά και να διαπιστωθεί μέσω εξειδικευμένων εξετάσεων η πραγματική αιτία θανάτου.

Οι πανελλήνιες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης που έλαβαν χώρα την Κυριακή (28/9), έδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν πείστηκαν από την «πονηρή» απόφαση της δικαιοσύνης να επιτρέψει μόνο την ταυτοποίηση DNA (και όχι για τοξικολογικές εξετάσεις), αλλά αγανάκτησαν ακόμα περισσότερο.

Ο Πάνος Ρούτσι βλέποντας την κοροϊδία ενός συστήματος που υποτίθεται ότι δεν έχει τίποτα να κρύψει, δήλωσε ότι συνεχίζει τον ανένδοτο αγώνα του. Παρά την κακοκαιρία της Κυριακής που επηρέασε πολλές περιοχές της χώρας, έγιναν εκδηλώσεις συμπαράστασης στον Πάνο Ρούτσι, σε 46 πόλεις. Από την «καρδιά» της διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, ο παλμός του δίκαιου αιτήματος «χτύπησε» με συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τη Λάρισα, τα Χανιά, τις Σέρρες, την Καλαμάτα, τη Μυτιλήνη, τη Σάμο, τη Λιβαδειά, το Μεσολόγγι, τον Βόλο, την Κατερίνη και δεκάδες ακόμα πόλεις.

Στο πλευρό του Πάνου Ρούτσι βρέθηκε και η Μαρία Καρυστιανού, πραγματοποιώντας έναν πύρινο λόγο μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ευχαριστώντας τον Πάνο Ρούτσι για το παράδειγμα αγάπης, δύναμης και αυτοθυσίας που δίνει. Ο κ. Ρούτσι από την πλευρά του, αν και ήταν εμφανώς καταβεβλημένος, αναπλήρωσε τη σωματική αδυναμία του με τη δύναμη της ψυχής του:

«θέλω να μάθω από τι πέθανε το παιδί μου, τα παιδιά μας. […] Αυτή η κυβέρνηση, αντί να σταθεί δίπλα στους γονείς βάζει εμπόδια. Αντί να ανοίξει τον δρόμο στη Δικαιοσύνη, τον φράζει. Αντί να προστατεύει τον λαό, τον πολεμά. Βρίσκομαι εδώ γιατί δεν υπάρχει Δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα», είπε μπροστά σε πλήθος κόσμου στο Σύνταγμα.

«Δεν κάνω την απεργία πείνας για μένα. Την κάνω για τον γιό μου, για όλα τα παιδιά που χαθήκαν εκείνο το βράδυ. Για κάθε μάνα και κάθε πατέρα που ακόμα περιμένει να ακούσει την αλήθεια», ανέφερε και απευθυνόμενος στην κυβέρνηση πρόσθεσε: «Όσο και να θέλετε να θάψετε την αλήθεια, δεν θα σας περάσει. Δεν θα σταματήσουμε, δεν θα σωπάσουμε».

Η κυβέρνηση παρακολουθεί ανήσυχη τις αδιάκοπες συγκεντρώσεις να λαμβάνουν μορφή «χιονοστιβάδας» όσο δεν ικανοποιείται το αίτημα. Ο απόηχος των ιστορικών συγκεντρώσεων του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου γίνεται και πάλι ηχηρό παλλαϊκό μήνυμα, και μάλιστα τώρα διακυβεύεται και η ζωή ενός πατέρα που θρηνεί το παιδί του.

Πέρα από την κυβέρνηση και τους ταγούς της δικαιοσύνης, κανένας άλλος δεν μπορεί να κατανοήσει πώς γίνεται να μην ικανοποιείται αμέσως ένα τόσο ανθρώπινο, τόσο αυτονόητο και τόσο δίκαιο αίτημα, από τη στιγμή που η ίδια η Πολιτεία θα έπρεπε να το ικανοποιήσει ολοπρόθυμα για να διαλυθούν όλες οι «σκιές». Το γεγονός ότι αφήνουν έναν πατέρα να υποφέρει από ασιτία για περισσότερο από 2 εβδομάδες, προϊδεάζει ότι κάποιοι φοβούνται τη στιγμή που οι νεκροί θα «μιλήσουν».