Μας χρησιμευει καπου το π που ειναι 3.14 ;

Φαντάσου να περπατάς στον κόσμο σου κάθε μέρα, να πιάνεις αντικείμενα, να οδηγείς, να ακούς μουσική, χωρίς να έχεις ιδέα ότι ένας αριθμός, αυτό το περίεργο 3.14 που κάποτε σε ταλαιπωρούσε στο σχολείο, είναι ο λόγος που όλα αυτά δουλεύουν. Το π, όπως το λένε οι μαθηματικοί, δεν είναι απλώς ένα σύμβολο για να γεμίζει σελίδες τετραδίων—είναι σαν έναν αόρατο μάστορα που φτιάχνει τον κόσμο γύρω σου, από τα πιο μικρά πράγματα μέχρι τα πιο απίθανα. Ας βουτήξουμε σε μια μέρα της ζωής σου και ας δούμε πώς αυτό το 3.14 σκάει μπροστά σου χωρίς να το πάρεις είδηση.

Ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να πιάσεις το τηλέφωνό σου. Η στρογγυλή οθόνη που ανάβει με το άγγιγμά σου δεν είναι τυχαία έτσι—το π βοήθησε τους μηχανικούς να σχεδιάσουν την καμπύλη της, να υπολογίσουν την επιφάνειά της, ώστε να χωράει ακριβώς στην παλάμη σου. Κατεβαίνεις στην κουζίνα και ανοίγεις ένα βάζο με μαρμελάδα. Το καπάκι του, τέλεια στρογγυλό, βιδώνει και ξεβιδώνει χάρη σε κάποιον που ήξερε πώς να μετρήσει την περιφέρειά του με αυτόν τον αριθμό. Ακόμα και το ψωμί που κόβεις σε φέτες, αν το σκεφτείς, έρχεται από φούρνους που χρησιμοποιούν το π για να φτιάξουν κυλινδρικές φόρμες, εξασφαλίζοντας ότι κάθε καρβέλι είναι ομοιόμορφο και ψήνεται σωστά.

Βγαίνεις έξω και ο κόσμος γύρω σου γίνεται ακόμα πιο γεμάτος π. Ανεβαίνεις στο ποδήλατό σου ή στο λεωφορείο—οι τροχοί που σε πηγαίνουν μπροστά δεν θα γύριζαν τόσο ομαλά χωρίς το 3.14. Οι σχεδιαστές τους μέτρησαν τη διάμετρο και την περιφέρεια με ακρίβεια, ώστε να μην τρίβονται, να μην σπάνε, να σε κρατάνε σταθερό. Καθώς κινείσαι στην πόλη, κοιτάς το χάρτη στο τηλέφωνό σου για να βρεις τον δρόμο. Οι δορυφόροι που σου λένε πού είσαι πετάνε ψηλά, γύρω από τη στρογγυλή Γη, και το π είναι αυτό που τους βοηθάει να καταλάβουν τις αποστάσεις, τις τροχιές, ακόμα και την καμπυλότητα του πλανήτη. Αν δεν υπήρχε, μπορεί να κατέληγες να κοιτάς έναν κενό χάρτη, χαμένος κάπου στην άκρη του πουθενά.

Φτάνεις στη δουλειά σου και ανάβεις τον υπολογιστή. Εκεί, το π κρύβεται ακόμα πιο βαθιά. Οι γραφίστες που έφτιαξαν τα λογότυπα που βλέπεις στην οθόνη σου το χρησιμοποίησαν για να σχεδιάσουν τέλειες καμπύλες και κύκλους. Τα παιχνίδια που ίσως παίζεις στο διάλειμμα έχουν ήρωες που κινούνται σε κυκλικές τροχιές, χάρη σε εξισώσεις που βασίζονται σε αυτό. Ακόμα και ο ήχος που βγαίνει από τα ηχεία σου, οι δονήσεις που φτάνουν στα αυτιά σου, χρωστάνε κάτι στο 3.14—τα ηχητικά κύματα υπολογίζονται με μαθηματικά που το χρειάζονται για να βγουν καθαρά, χωρίς παραμορφώσεις. Και αν το μεσημέρι παραγγείλεις έναν καφέ, το στρογγυλό καπάκι που κρατάει το ποτό σου ζεστό είναι ακόμα ένα μικρό θαύμα αυτού του αριθμού.

Το απόγευμα, ίσως περάσεις από ένα πάρκο ή μια παιδική χαρά. Βλέπεις έναν τροχό να γυρίζει, παιδιά να τρέχουν γύρω από μια στρογγυλή πλατφόρμα. Το π είναι εκεί, κρατώντας τις αναλογίες σωστές, ώστε ο τροχός να μην κλυδωνίζεται και τα παιδιά να μην πέφτουν. Γυρνάς σπίτι και ανάβεις το φως—η λάμπα σου, με το σφαιρικό της σχήμα, φωτίζει το δωμάτιο επειδή κάποιος χρησιμοποίησε το 3.14 για να καταλάβει πώς το φως θα απλωθεί ομοιόμορφα. Ακόμα και το ρολόι που κοιτάς πριν πέσεις στο κρεβάτι, με τους δείκτες του να γυρνούν σε έναν ατέλειωτο κύκλο, χρωστάει την ακρίβειά του σε αυτόν τον αριθμό που δένει τα πάντα μαζί.

Και να που φτάνουμε στο τέλος της μέρας. Το π δεν είναι απλώς ένα ξεχασμένο μάθημα από το σχολείο—είναι ένας σύντροφος που δουλεύει αθόρυβα, από το πρωί που ξυπνάς μέχρι τη νύχτα που κλείνεις τα μάτια σου. Χωρίς αυτό, τα πράγματα που θεωρείς δεδομένα—οι τροχοί, οι οθόνες, οι ήχοι, ακόμα και το φαγητό σου—θα ήταν λιγότερο βολικά, λιγότερο όμορφα. Λοιπόν, μας χρησιμεύει κάπου το 3.14; Μάλλον μας χρησιμεύει παντού, και το πιο τρελό είναι ότι δεν το προσέχουμε καν όσο μας κρατάει τον κόσμο σε τάξη.