Πόσο είχε το εισιτήριο για το θέατρο στην Αρχαία Ελλάδα; Τι γινόταν με τους φτωχούς, πώς έβλεπαν παραστάσεις;

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ψυχαγωγία. Ήταν ένας θεσμός βαθιά συνδεδεμένος με τη δημοκρατία, την εκπαίδευση και τη συλλογική ταυτότητα των πολιτών. Οι μεγάλες θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα, κυρίως στα Διονύσια, προσέλκυαν τεράστιο πλήθος θεατών, αλλά η πρόσβαση δεν ήταν εντελώς δωρεάν. Το εισιτήριο για το θέατρο στην κλασική Αθήνα είχε κόστος, που για αρκετούς πολίτες δεν ήταν αμελητέο. Οι πληροφορίες που έχουν διασωθεί δείχνουν πως το κόστος ενός εισιτηρίου κυμαινόταν γύρω στις δύο οβολούς, ποσό που αντιστοιχούσε περίπου στον μισό ημερομίσθιο ενός εργάτη.

Η δημοκρατική Αθήνα, ωστόσο, αναγνώριζε τη σημασία της συμμετοχής στο θέατρο ως μέσο διαμόρφωσης των πολιτών. Για να διασφαλίσει ότι και οι φτωχότεροι πολίτες μπορούσαν να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις, δημιουργήθηκε το θεωρικόν, ένα κρατικό ταμείο που χρηματοδοτούσε το κόστος του εισιτηρίου για όσους δεν μπορούσαν να το πληρώσουν. Η επιδότηση αυτή δεν αφορούσε μόνο το θέατρο, αλλά και τη δυνατότητα συμμετοχής των πολιτών σε θρησκευτικές γιορτές και άλλες δημόσιες εκδηλώσεις.

Η χορήγηση του θεωρικού άρχισε να καθιερώνεται τον 5ο αιώνα π.Χ., και τον 4ο αιώνα π.Χ. έγινε ένα από τα βασικά μέτρα κοινωνικής πολιτικής της Αθήνας. Παράλληλα, υπήρχαν και περιπτώσεις ιδιωτικών δωρεών από εύπορους πολίτες, οι οποίοι πλήρωναν για τις θέσεις του θεάτρου ως μορφή χορηγίας, ενισχύοντας έτσι την πολιτιστική ζωή της πόλης.

Οι παραστάσεις δεν ήταν απλώς μια μορφή ψυχαγωγίας. Οι τραγωδίες και οι κωμωδίες λειτουργούσαν ως κοινωνικός καθρέφτης, σχολιάζοντας την πολιτική, τη θρησκεία, τον πόλεμο και την ηθική. Το γεγονός ότι η πολιτεία επένδυε στη συμμετοχή των πολιτών στις παραστάσεις δείχνει πόσο σημαντικός θεωρούνταν ο ρόλος του θεάτρου στη διαμόρφωση της αθηναϊκής ταυτότητας.