Το colour έγινε color. Αφαίρεσαν το γράμμα U από τις λέξεις τους για να κόψουν κάθε δεσμό με τη Βρετανία.
Το “colour” έγινε “color” για λόγους εθνικής ταυτότητας. Οι Αμερικανοί άλλαξαν τη γλώσσα τους για να δείξουν ότι δεν ανήκουν πια στη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Δεν άλλαξαν μόνο κυβέρνηση. Άλλαξαν και τη γλώσσα τους. Μετά την Αμερικανική Επανάσταση, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήθελαν να θυμίζουν σε τίποτα την παλιά τους «μητέρα πατρίδα». Ούτε στις σημαίες, ούτε στα ρούχα, ούτε στις λέξεις. Κι έτσι άρχισε μια σιωπηλή αλλά ριζική μεταμόρφωση: η αμερικανική αγγλική έπρεπε να αποκτήσει δική της ταυτότητα. Ξεχωριστή. Ανεξάρτητη. Και ο πρώτος που την οργάνωσε ήταν ένας άνθρωπος με λεξικό.
Ονομάζοταν Noah Webster. Γλωσσολόγος, δάσκαλος και λεξικογράφος. Ήθελε να διαμορφώσει μια νέα γλωσσική πραγματικότητα που θα αντικατόπτριζε τη νέα πολιτική κατάσταση. Και άρχισε να το κάνει μέσα από τη γραφή. Στο λεξικό του, που κυκλοφόρησε το 1828, έκοψε το γράμμα “u” από λέξεις όπως colour, humour, honour, γιατί πίστευε ότι ήταν περίπλοκες και περιττά επηρεασμένες από τη Γαλλική γραφή των Βρετανών.
Το “colour” έγινε “color”. Το “honour” έγινε “honor”. Το “labour” έγινε “labor”. Δεν ήταν απλώς απλοποίηση. Ήταν πράξη ανεξαρτησίας. Ο Webster ήθελε οι Αμερικανοί να μην χρειάζονται πια Βρετανικά βιβλία και κανόνες για να γράφουν. Ήθελε η ίδια η ορθογραφία να φωνάζει: είμαστε διαφορετικοί, είμαστε ελεύθεροι.
Η προσπάθεια του Webster είχε τεράστια επιτυχία. Οι ΗΠΑ υιοθέτησαν τη νέα ορθογραφία. Τα σχολεία την δίδασκαν. Οι εφημερίδες την εφάρμοζαν. Και μέσα σε λίγες δεκαετίες, οι λέξεις που κάποτε έγραφαν όπως οι Άγγλοι, είχαν πια γίνει σημαία της Αμερικανικής γλωσσικής ανεξαρτησίας.
Από τότε, οι δύο εκδοχές συνυπάρχουν. Οι Βρετανοί συνεχίζουν με το “colour”, οι Αμερικανοί με το “color”. Το ίδιο και με “favour”–”favor”, “neighbour”–”neighbor”. Δεν είναι λάθος. Είναι ιστορία. Και κάθε φορά που γράφεις μια λέξη χωρίς U, βλέπεις κάτι μικρό που κάποτε έγινε εθνική δήλωση αποδέσμευσης από μια αυτοκρατορία.