Λίγοι ξέρουν τι σχέση έχει ο Φρανκενστάιν με τον Λόρδο Βύρωνα
Λίγοι ξέρουν ότι ο Φρανκενστάιν δεν θα υπήρχε ποτέ χωρίς τον Λόρδο Βύρωνα.
Ήταν Ιούνιος του 1816, όταν μια παρέα που έμοιαζε βγαλμένη από ρομαντικό μυθιστόρημα αποσύρθηκε σε μια βίλα στις όχθες της λίμνης της Γενεύης. Ανάμεσά τους: ο ποιητής Λόρδος Βύρωνας, ο φίλος του και γιατρός Τζον Πολιντόρι, ο Πέρσι Σέλεϊ, η μέλλουσα γυναίκα του Μέρι και η ετεροθαλής αδερφή της Κλερ. Έξω βροχή. Μέσα, φως κεριών και μια πρόκληση: «Ο καθένας να γράψει μια ιστορία φαντασμάτων». Από αυτή την πρόταση του Βύρωνα, γεννήθηκε ο Φρανκενστάιν.
Η Μέρι Σέλεϊ ήταν τότε μόλις 18 ετών. Καθώς οι μέρες περνούσαν, όλοι προσπαθούσαν να γράψουν κάτι. Η ίδια βασανιζόταν από αϋπνία, από τύψεις για το νεκρό της παιδί, από τους φιλοσοφικούς διαλόγους για το νόημα της ζωής και το πώς ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει να δημιουργεί ζωή. Ένα βράδυ είδε στον ύπνο της έναν επιστήμονα, σκυμμένο πάνω από ένα πλάσμα που μόλις είχε ζωντανέψει. Ξύπνησε και άρχισε να γράφει.
Ο Βύρωνας δεν ολοκλήρωσε ποτέ τη δική του ιστορία. Έγραψε ένα θραύσμα για έναν αινιγματικό ευγενή που είχε μια σχεδόν υπερφυσική αύρα. Αυτό το απόσπασμα στάθηκε αφορμή για τον Τζον Πολιντόρι να γράψει το πρώτο ολοκληρωμένο έργο για έναν ευγενή βρικόλακα: τον «The Vampyre», προάγγελο του Δράκουλα. Όμως το πιο συγκλονιστικό έργο που γεννήθηκε εκείνο το καλοκαίρι ήταν το «Φρανκενστάιν».
Χωρίς την πρόκληση του Βύρωνα, δεν θα υπήρχε καν η σπίθα. Ο Φρανκενστάιν είναι γέννημα ενός σκοτεινού, μουντού καλοκαιριού, που ονομάστηκε «Το Έτος Χωρίς Καλοκαίρι», γιατί μια ηφαιστειακή έκρηξη στην Ινδονησία σκίασε τον πλανήτη. Ο καιρός ήταν αποκάλυψη. Και η τέχνη απάντησε με το δικό της τρόμο.
Ο ίδιος ο Βύρωνας μπορεί να μην έγραψε τρόμο, αλλά η έμπνευση και η πρόκλησή του δημιούργησαν δύο από τα πιο ισχυρά μυθιστορήματα φρίκης του 19ου αιώνα. Και το πιο ειρωνικό; Ο ίδιος έγινε έμπνευση για εκατοντάδες μεταγενέστερους ήρωες: σκοτεινός, ερωτικός, καταραμένος. Σαν να είχε κι εκείνος ένα τέρας μέσα του που ήθελε να βγει.