Το πώς ο Τανγκί Εντομπελέ μεταμορφώθηκε από έναν ελαφρώς αυτοκαταστροφικό και μάλλον αδιάφορο έφηβο, σε έναν από τους πλέον περιζήτητους μέσους στην Ευρώπη και ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Τότεναμ είναι ακόμα μία απόδειξη του ότι η απόσταση ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία δεν είναι τόσο μακρινή όσο νομίζουμε.
«Διακριτικός, ήρεμος, εσωτερικός τύπος». Μικρή σημασία έχει αν κάποιος τον ήξερε πολύ ή λίγο, οι λέξεις της περιγραφής δεν άλλαζαν ιδιαίτερα. Στη γειτονιά του, στο Επινέ, προάστιο του Παρισιού, ήταν η ατραξιόν της τοπικής ομάδας. Όλοι μιλούσαν για τον πιτσιρικά που μπορούσε να ντριμπλάρει μια ολόκληρη ενδεκάδα, να βάλει γκολ με χίλιους τρόπους.
Εκεί τον εντόπισαν άνθρωποι της Γκινγκάμπ και του ζήτησαν να τους ακολουθήσει. Αυτό όμως που έδειχνε πολλά υποσχόμενο, εξελίχθηκε σε μία ιστορία γεμάτη απογοήτευση και παρεξηγήσεις. Στη Βρετάνη ποτέ δεν τον κατάλαβαν, ούτε έκαναν τον κόπο να τον «ξεκλειδώσουν». Τον αντιμετώπισαν ως το χαϊδεμένο που ήρθε από την πρωτεύουσα και ενώ έχει τις δυνατότητες, δεν έχει τα κότσια.
Αυτός το εισέπραττε ως έλλειψη εμπιστοσύνης και απαντούσε πεισμώνοντας με το λάθος τρόπο. Δεν υπάκουε στις εντολές των προπονητών του, έλεγε στους συμπαίκτες του ότι αμφέβαλε κατά πόσο το ποδόσφαιρο ήταν γι’ αυτόν. Το ότι έφυγε από εκεί, απλώς συνέβη, φυσιολογικά.
Η συνειδητοποίηση του Εντομπελέ
Στην Αμιάν, που πήγε αμέσως μετά, δεν διορθώθηκαν όλα με τη μία. Απλά πέτυχε ανθρώπους που αποφάσισαν ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν πραγματικά μαζί του. Να τον κάνουν να καταλάβει ότι πράγματα όπως η… κοιλίτσα (ναι, είχε τέτοια καθώς δεν είχε καμία διατροφική πειθαρχία) ήταν ασύμβατα με το χώρο που δραστηριοποιούταν.
Σιγά σιγά άρχισε να πιάνει ο «σπόρος» της διδαχής. Χρειαζόταν πια μόνο ένα σοκ, κάτι δυνατό. Αυτό ήρθε όταν είδε ένα φίλο του να πιάνει δουλειά σε σούπερ μάρκετ και να ξυπνάει από τις 5 το πρωί για ανεπαρκή μισθό.
Τον έβγαλε από τη νιρβάνα του η συνειδητοποίηση του τι εμπεριέχει η «κανονική ζωή». Σκέφτηκε πόσο κρίμα θα ‘ταν να σπαταλήσει την ευκαιρία να κάνει αυτό που τόσο αγαπά και πόσο τυχερός (θα μπορούσε να) είναι. Κατάλαβε οριστικά ότι δεν ήταν ο γιαλός στραβός, αλλά αυτός αρμένιζε λάθος.
Αρχισε λοιπόν να δουλεύει σκληρά, να ζει για το ποδόσφαιρο. Εχασε κιλά, κέρδισε όλα τα άλλα. Αυτό που αρχικά ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία του, έγινε η μεγαλύτερη δύναμη του. Η Λιόν κάτι τέτοια δεν τα αφήνει έτσι. Κινήθηκε γρήγορα και πειστικά, τον έκανε δικό της.
Σε ένα εκλεκτό ποδοσφαιρικό σχολείο, ο Εντομπελέ «εκτοξεύτηκε», φτάνοντας πια να έχει το status τιμής του διεθνή με την εθνική Γαλλίας. Εγινε αυτό το δημιουργικό «παραπάνω» που κάθε ομάδα ονειρεύεται και έχει ανάγκη. Χάρη σε ένα σπάνιο συνδυασμό δύναμης και τεχνικής. Από μικρός (δε) φαινότανε!
Ο Ολάς μας είχε προϊδεάσει για Εντομπελέ
Μέσω αυτής της μεταγραφής, η Λιόν ισχυροποιεί τη φήμη της ως ένα από τα μεγαλύτερα εκκολαπτήρια ταλέντων στην Ευρώπη. Λίγες μέρες μετά την παραχώρηση του Φερλάν Μεντί στη Ρεάλ αντί 48 εκατ. ευρώ, ο Ζαν Μισέλ Ολάς πανηγυρίζει για την ακριβότερη πώληση στην ιστορία της γαλλικής ομάδας (μέχρι την επόμενη;).
Ο πρόεδρος των «λιονέ» μας είχε σαφώς προϊδεάσει για τα μελλούμενα, είχε παραδεχτεί ότι «μιλάμε με ορισμένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης για τον Τανγκί».
Περισσότερη δράση και εκπλήξεις* στη bwin! 21+ *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις
Ταιριαστό για αυτόν που αποκαλούν «νέο Πογκμπά» ή «ακόμα καλύτερο από τον Πογκμπά» όπως υπερθεμάτισε ο γεννημένος πωλητής Ολάς. Ουσία είναι ότι ο Εντομπελέ βλέπει παιχνίδι, μοιράζει σωστά το τόπι και όλα αυτά ενώ διαθέτει ισχυρή αίσθηση της θέσης και του timing. Τόσο potential, κοστίζει όντως ακριβά.