Ατλέτικο Μαδρίτης – Μάντσεστερ Σίτι: Τελικά η μπάλα ήταν ρουφι@να

Ατλέτικο Μαδρίτης – Μάντσεστερ Σίτι: 3-5-2 Vs 4-3-3 μεταξύ Σιμεόνε και Γκουαρντιόλα.

Στο πρώτο ημίχρονο η Μάντσεστερ Σίτι πάτησε καλά στο γήπεδο με την Ατλέτικο Μαδρίτης να παίζει αρκετά αμυντικά αν και κυνηγούσε το σκορ.

Ωραίο ο κόλπο του Σιμεόνε να βαλει τον Λεμάρ στα χαφ.

Ολα αυτά βέβαια στο πρώτο ημίχρονο γιατί στο δεύτερο ήταν ένα άλλο παιχνίδι.

Η Ατλέτικο Μαδρίτης έπαιξε αντίθετα στο dna της τρομερό επιθετικό ποδόσφαιρο.

Όμως, θα με συγχωρήσετε για την έκφραση, η ρουφι@να η μπάλα δεν έμπαινε μέσα.

Η Ατλέτικο και ειδικά ο Σιμεόνε έδειξε πως μπορεί, αν το θέλει, να παίξει πολύ όμορφο επιθετικό ποδόσφαιρο.

Η Σίτι στο δεύτερο ημίχρονο δεν θύμιζε σε τίποτα την καλοδουλεμένη μηχανή του Πέπ Γκουαρντιόλα ή μάλλον για την ακρίβεια δεν θύμιζε σε τίποτα ακόμα και ομάδα Premier League, αφού κράτησε μόνο για πέντε λεπτά την μπάλα στα πόδια της στο δεύτερο ημίχρονο.

Σίγουρα μεγάλο ρόλο στην εικόνα της Σίτι έπαιξαν οι δύο αναγκαστικές αλλαγές του Ντε Μπρόινε και του Γουόκερ.

Ο Πεπ Γκουαρντιόλα προσπάθησε να αλλάξει τα δεδομένα με την είσοδο του Φερναντίνιο και την αλλαγή του παιχνιδιού της Σίτι με δύο εξάρια, (σ.σ. Φερναντίνιο και Ρόντρι).

Στο 82′ ο Σιμεόνε προσπάθησε να αλλάξει ξανά τις ισορροπίες με τις αλλαγές των Σοάρες και Κούνια, βάζοντας ότι επιθετικό χαρτί είχε στον πάγκο του, όμως το… ξύλο που έπεσε λίγα λεπτά μετά δεν βοήθησε την Ατλέτικο να συγκεντρωθεί στο παιχνίδι της.

Μου έμεινε η αίσθηση πως αδίκως αποκλείστηκε η Ατλέτικο Μαδρίτης και πως ακόμα και η Σίτι χρειάστηκε… αθέμιτα μέσα (σ.σ. καθυστερήσεις) για να προκριθεί.