Αιχμές Χουάνγκ για Ολυμπιακό

Άδοξα έλαβε τέλος η παρουσία του Ιν Μπεόμ Χουάνγκ στον Ολυμπιακό, με την απουσία του Νοτιοκορεάτη κεντρικού χαφ να είναι εμφανής, παρά την σημαντική προσθήκη του Έσε και την καλή παρουσία του Καμαρά.

Ο 27χρονος άσος, σε προσωπικό του blog, που διατηρεί, περιέγραψε όλο το… δύσκολο καλοκαίρι του, το πολύκροτο τέλος τους από τους «ερυθρόλευκους», ενώ τόνισε πως δεν ξέρει αν θα μπορέσει να μιλήσει με χαμόγελο για αυτή την ιστορία στο τέλος της καριέρα τους.

Αναλυτικά όσα έγραψε ο Χουάνγκ: 

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας έφυγα από την Ελλάδα και επέστρεψα σπίτι. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες ακόμη, αλλά σίγουρα δεν ήταν μια απόφαση που πάρθηκε χωρίς λόγο.Δεν ήταν εύκολη απόφαση, αλλά και πάλι δεν μετανιώνω για την επιλογή μου. Θα ήθελα να πω ότι λυπάμαι και ευχαριστώ τους οπαδούς που ανησυχούσαν για το μέλλον μου. Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να πω αυτή την ιστορία με χαμόγελο όταν αποσυρθώ.

Επειδή δεν επέστρεφα σπίτι για διακοπές, δεν μπορούσα να ξεκουραστώ ούτε μια μέρα. Δεν ήξερα πότε και πού θα μετακομίσω, προσπάθησα να ζω στην ευρωπαϊκή ζώνη ώρας όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν θα μπορούσα να παραμελήσω ούτε την άσκηση. Γυμναζόμουν ασταμάτητα στο γυμναστήριο του σπιτιού μου, στο γήπεδο σάλας κοντά στο σπίτι μου και τρέχοντας στην όχθη του ποταμού.

Ένιωσα ότι η ατομική άσκηση από μόνη της δεν ήταν αρκετή. Σε ορισμένα μέρη στην Ευρώπη, τα πρωταθλήματα είχαν ήδη ξεκινήσει, οπότε χρειαζόταν προπόνηση όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πραγματικό παιχνίδι. Δεν ήταν εύκολο να νοικιάσω μια μεγάλη παιδική χαρά στη μητροπολιτική περιοχή. Ευτυχώς, μπορέσαμε να νοικιάσουμε μια παιδική χαρά στο Ασάν στην επαρχία νότια του Τσαντσεόνγκ.

Η ομάδα μου απαρτιζόταν από φίλους από την ομάδα ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια των σχολικών μου χρόνων που τώρα ακολουθούν στη δική τους καριέρα. Οι Τζούνιορς Ντίτζιον που είχαν παίξει ως παίκτες όσο το δυνατόν πιο πρόσφατα έπαιξαν τον ρόλο της αντίπαλης ομάδας. Δεδομένου ότι ο σκοπός δεν ήταν να παίξω χαλαρά με φίλους, έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό στο παιχνίδι.

Ακόμα και οι φίλοι μου που είχαν σταματήσει το ποδόσφαιρο γνώριζαν την κατάστασή μου και τον σκοπό του αγώνα εκείνη την ημέρα, οπότε παρά την κακοκαιρία και την καταρρακτώδη βροχή, όλοι ανταποκρίθηκαν με όλη τους τη δύναμη. Επίσης πίεσα όσο πιο δυνατά μπορούσα και πάλεψα σκληρά, όπως και στην πραγματική ζωή. Δεν δίστασαν να τραβήξουν τις φανέλες τους για να εμποδίσουν μια αντεπίθεση. Έμοιαζε με κανονικό ματς περισσότερο από το αναμενόμενο.

Κατά τη διάρκεια των τριών εβδομάδων μου στην Κορέα, κατάφερα να βελτιώσω τη φυσική μου κατάσταση χάρη στη βοήθεια πολλών ανθρώπων γύρω μου, τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τους ανθρώπους που με βοήθησαν σε δύσκολες καταστάσεις».

Για την παραμονή του στο Μόναχο, τη διαπραγμάτευση με ομάδα από το Big-5 των πρωταθλημάτων και την απογοήτευση στο αεροδρόμιο: 

«Πριν το καταλάβουμε, η μεταγραφική περίοδος για τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα θα έκλεινε σε τέσσερις ημέρες. Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να μετακομίσουμε στην Ευρώπη. Τελικά, μιλούσαμε με τρεις συλλόγους. Οι συζητήσεις με δύο από αυτούς είχαν προχωρήσει πολύ. Έμεινα σ’ ένα ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο του Μονάχου στη Γερμανία και έκανα προπονήσεις στο γυμναστήριο του ξενοδοχείου για να παρακολουθώ την κατάσταση των διαπραγματεύσεων.

Οι διαπραγματεύσεις για τις μεταγραφές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τελικά, έφτασε η προθεσμία της μεταγραφικής αγοράς (1η Σεπτεμβρίου στην Ευρώπη). Ένιωσα άγχος γιατί πίστευα ότι αν δεν ολοκλήρωνα τη μεταγραφή εντός εκείνης της ημέρας, δεν θα ερχόταν η μεταγραφή σε μεγάλο πρωτάθημα εντός της τρέχουσας χρονιάς.

Από τους δύο συλλόγους που διαπραγματευόμασταν, ολοκληρώθηκαν οι συνομιλίες με αυτόν που έδειξε πιο ενεργό ενδιαφέρον. Πήρα το αεροπορικό μου εισιτήριο και αναχώρησα για το αεροδρόμιο του Μονάχου. Ένιωσα σαν να αποχαιρετώ το αεροδρόμιο και το ξενοδοχείο του Μονάχου όπου περίμενα με αγωνία τέσσερις μέρες για τα αποτελέσματα.

Πριν το καταλάβουμε, η μεταγραφική περίοδος για τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα θα έκλεινε σε τέσσερις ημέρες. Αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερα να μετακομίσουμε στην Ευρώπη. Τελικά, μιλούσαμε με τρεις συλλόγους. Οι συζητήσεις με δύο από αυτούς είχαν προχωρήσει πολύ. Έμεινα σ’ ένα ξενοδοχείο κοντά στο αεροδρόμιο του Μονάχου στη Γερμανία και έκανα προπονήσεις στο γυμναστήριο του ξενοδοχείου για να παρακολουθώ την κατάσταση των διαπραγματεύσεων.

Οι διαπραγματεύσεις για τις μεταγραφές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τελικά, έφτασε η προθεσμία της μεταγραφικής αγοράς (1η Σεπτεμβρίου στην Ευρώπη). Ένιωσα άγχος γιατί πίστευα ότι αν δεν ολοκλήρωνα τη μεταγραφή εντός εκείνης της ημέρας, δεν θα ερχόταν η μεταγραφή σε μεγάλο πρωτάθημα εντός της τρέχουσας χρονιάς.

Από τους δύο συλλόγους που διαπραγματευόμασταν, ολοκληρώθηκαν οι συνομιλίες με αυτόν που έδειξε πιο ενεργό ενδιαφέρον. Πήρα το αεροπορικό μου εισιτήριο και αναχώρησα για το αεροδρόμιο του Μονάχου. Ένιωσα σαν να αποχαιρετώ το αεροδρόμιο και το ξενοδοχείο του Μονάχου όπου περίμενα με αγωνία τέσσερις μέρες για τα αποτελέσματα».

Και για τη μεταγραφή του στον Ερυθρό Αστέρα: 

«Ενώ ήμουν με την εθνική ομάδα στο Κάρντιφ, επικοινώνησε μαζί μου ένας σύλλογος από το σερβικό πρωτάθλημα που ονομάζεται Ερυθρός Αστέρας. Η καλοκαιρινή μεταγραφική αγορά έκλεισε για τα 5 μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, αλλά οι μεταγραφές ήταν ακόμα δυνατές για άλλα πρωταθλήματα στην Ευρώπη.

Στην πραγματικότητα, ο Αστέρας γνώριζε ήδη ότι είχα διαπραγματευτεί με συλλόγους από το Big 5 των πρωταθλημάτων. Όταν οι μεταγραφές σε αυτούς τους συλλόγους κατέρρευσαν, αποφάσισε να αναλάβει δράση.

Αξιοσημείωτη ήταν και η ειλικρίνεια που επέδειξε η διοίκηση του Ερυθρού Αστέρα κατά τη συνάντηση. Πάνω απ’ όλα, το υψηλότερο κόστος μεταγραφής στο σερβικό πρωτάθλημα ήταν από μόνο του απόδειξη πίστης προς το πρόσωπό μου. Έχοντας εμπιστοσύνη στην ειλικρίνεια του συλλόγου, αποφάσισα να γίνω παίκτης του.

Αντί να πω ότι ήταν μια απόφαση για την οποία δεν είχα άλλη επιλογή, θα ήθελα να το πω, θα πω ότι είναι ένας σύλλογος με κύρος στην Ανατολική Ευρώπη. Ένας σύλλογος που συμμετέχει στους ομίλους του UEFA Champions League και μάλιστα είχε κερδίσει τη διοργάνωση τη σεζόν 1990-91 προσέγγισε εμένα, ο οποίος ήμουν τόσο απελπισμένος. Θα ήθελα λοιπόν να εκφράσω ότι συγκινήθηκα από την κίνησή τους».