Ουνάι Έμερι: Μιλώντας τη γλώσσα του ποδοσφαίρου

Αυτοί που έχουν σηκώσει το τρόπαιο του Europa League (ή Κύπελλο UEFA, παλαιότερα) έχουν και να το λένε. Είναι βαρύ. Πολύ βαρύ. Ο Ουνάι Έμερι πάντως, δεν παραπονιέται.

Τέσσερις φορές το έχει κρατήσει στην αγκαλιά του, πούπουλο του φαίνεται! Κι άλλωστε, o Ουνάι Έμερι είναι δυνατός. Πολύ δυνατός. Αλλιώς δεν φτάνεις τόσο ψηλά, τόσο συχνά… Είναι μία πολύ ωραία προσωπική ρεβάνς για τον Βάσκο τεχνικό ότι οδήγησε τη Βιγιαρεάλ σε θρίαμβο απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μία αγγλική ομάδα δηλαδή. Γιατί στο Νησί, δεν του φέρθηκαν με καλό τρόπο ούτε τον «μέτρησαν» σωστά. Έβαζαν μπροστά για να τον (κατά)κρίνουν δευτερεύοντα πράγματα, όπως την αδυναμία του να μιλήσει καλά και σωστά τα αγγλικά. Τον κορόιδευαν, τον λοιδορούσαν. Δεν είναι ωραίο να κάνεις λάθη όταν μιλάς, σύμφωνοι, αλλά δεν είναι δα και τόσο σημαντικό. Η γλώσσα του ποδοσφαίρου είναι παγκόσμια, έτσι δεν λένε;

Το τοξικό περιβάλλον της Άρσεναλ

Στο κάτω κάτω, το ότι ο Ουνάι Έμερι απέτυχε στην Άρσεναλ, παρά την υποσχόμενη πρώτη σεζόν, δεν είναι απαραίτητα μειωτικό της αξίας του. Δείξτε μας έναν που τα κατάφερε στους «Κανονιέρηδες» σε  αυτό που εδώ και πολλά χρόνια έχει καταντήσει να είναι ένα τοξικό προς την πρόοδο περιβάλλον. Ποιον είχε επίσης για να τον προστατέψει από τη διοίκηση; Κανέναν. Ή για να το πάμε και λίγο πιο πίσω, φταίει άραγε μόνο αυτός που δεν μπόρεσε να οδηγήσει την Παρί Σεν Ζερμέν στην ευρωπαϊκή δόξα, το μεγάλο απωθημένο των Καταριανών ιδιοκτητών; Ή τον ρούφηξε ένα πλαίσιο αφόρητης, στα όρια του απάνθρωπου ενίοτε, πίεσης, που δεν σε αφήνει να είσαι μόνο προπονητής; Ο τότε αντικαταστάτης του, Τόμας Τούχελ το έχει περιγράψει αρκούντως παραστατικά…

Κι άλλωστε, ο Έμερι νιώθει και είναι, πρώτα και βασικά μόνο, προπονητής. Εμμονικός με τη λεπτομέρεια, παθιασμένος με τη δουλειά του. Είναι παροιμιώδη τα βίντεο που δείχνει στους παίκτες του για να προετοιμάσει τα παιχνίδια. Αναλυτικότατα και μεγάλα σε διάρκεια. Κουράζουν ίσως ενίοτε, από την άλλη μετά οι ποδοσφαιριστές γνωρίζουν μέχρι και το… ΑΦΜ των αντιπάλων. Αυτή η Βιγιαρέαλ είναι μια ομάδα με ξεκάθαρη ταυτότητα, μια ομάδα με τη σφραγίδα του 49χρονου προπονητή. Του μοιάζει ως προσωπικότητα, ως ήθος και ύφος. Αποπνέει μια ζεστασιά, μια οικειότητα. Γιατί για τον ‘Εμερι ήταν πάντα κομβικό να χτίσει γέφυρες επικοινωνίας με τους συνεργάτες του, που να ξεπερνούν το στενό κάδρο του επαγγελματικού. Τελικά μάλλον αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που δεν μπόρεσε να λύσει στην ‘Αρσεναλ. Και επίσης, αν κάποιος έχασε από αυτήν την ιστορία, δεν είναι σίγουρα αυτός. Φάνηκε και στον ημιτελικό του φετινού Europa League, πιο καθαρά δεν γινόταν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Βιγιαρεάλ: We all live in a Yellow Submarine!

Το Twitter γλεντάει τον Ντε Χέα που είχε 0/11 πέναλτι και έχασε το δικό του