Παναθηναϊκός: Ο Λάζλο Μπόλονι έχει «χάσει» προ πολλού τα αποδυτήρια και ο Γιάννης Αλαφούζος έπρεπε ήδη να τον έχει απαλλάξει από τα καθήκοντά του.
Παναθηναϊκός: Πρωτοσέλιδο στο Sportime πριν από δύο μέρες Ο Παναθηναϊκός και η λέξη «Θλιβερός». Νόμος δημοσιογραφικός: είδηση είναι, γίνεται, την αξίζει, ο νικητής. Όχι ο χαμένος. Πάνω στον νικητή χτίζεις, όχι σε αποκαΐδια ήττας. Ειδικά όταν ο νικητής δεν είναι κάποιος που κερδίζει πάντα. Που δεν κερδίζει συχνά. Που ούτε καλά καλά δεν κερδίζει συνήθως. Όχι αυτή τη φορά όμως.
Όχι γιατί δεν το άξίζε ο ΠΑΣ. Αλλά γιατί δεν ήταν είδηση. Ναι, δεν κερδίζει πάντα. Ναι, δεν κερδίζει συχνά. Καλά καλά δεν κερδίζει ούτε συνήθως. Τον Παναθηναϊκό όμως φέτος, όπου τον έχει πετύχει, έχει δείξει πως είναι καλύτερη ομάδα. Πιο ποδοσφαιρική. Με αρχές, φιλοσοφία, δομή. Όχι κατά τύχη. Όχι όπου λάχει, όπως λάχει. Γι’ αυτό και μπορεί, συγκυριακά, ένα παιχνίδι από τα τρία που έδωσε με τους «πράσινους» να το έχασε, μα τα άλλα δύο, που έκριναν μια πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου, να τα πήρε περίπατο. Όντας σοκαριστικά ανώτερος. Κλείνει το κεφάλαιο ΠΑΣ.
Για την ακρίβεια, ο ΠΑΣ… άνοιξε για τα καλά το κεφάλαιο Λάζο Μπόλονι. Η λογομαχία που είχε ο Μπόλονι με τον Κουρμπέλη και αποκάλυψε το Sportime δεν είναι η πρώτη «κόντρα» στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού. Η λέξη… ροντέο είναι μικρή για να περιγράψει το τι συμβαίνει. Μέχρι και επιτροπή είχε συσταθεί για ν πάει στον Γιάννη Αλαφούζο, προκειμένου να ζητήσει την απομάκρυνση του Λάζλο Μπόλονι. Και η ερώτηση, το μεγάλο ερωτηματικό είναι τι κάνει ο Γιάννης Αλαφούζος.
Ο Γιάννης Αλαφούζος και ο ρόλος του
Πριν λίγες μέρες μόνο, από το διοικητήριο των «πράσινων» διέρρευσε πως ο μεγαλομέτοχος σκέφτεται, προσανατολίζεται, να επιστρέψει ξανά και στον προεδρικό θώκο. Θεμιτό. Ισως το τελευταίο που απομένει για να ολοκληρωθεί η επάνοδος του.
Θεαματική καθ’ όλα. Σε κάθε επίπεδο. Πρωταγωνιστής στον συνεταιρισμό της λίγκας o Γιάννης Αλαφούζος. Πατερναλιστικός ρόλος στον αντίστοιχο της χαμηλότερης κατηγορίας. Κυρίαρχος στην πολιτική δυναμική, αλλά και στην αντίστοιχη των συμμαχιών στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι. Πρακτικά μονοπωλιακά λειτουργώντας στη διαχείριση της κατασκευής του νέου γηπέδου. Σαρωτικός επικοινωνιακά.
Και φυσικά, καίριος και στο αγωνιστικό κομμάτι. Εδώ, τα μονοπάτια είναι επικίνδυνα. Λόγω… παρελθόντος. Οι επιλογές, είτε για πρόοδο είτε όχι, παρορμητικές, ελάχιστα αποτελεσματικές, περισσότερο επέτειναν ή δημιούργησαν προβλήματα, παρά έλυσαν. Τώρα, λοιπόν γιατί τα παθήματα να έγιναν μαθήματα; Δεν είναι on-off η διαχείριση, η διοίκηση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
Υπάρχουν αρχές. Συγκεκριμένες, οι οποίες όταν το ζητούμενο είναι η ηγεσία, ακολουθούνται. Ένας πρόεδρος λοιπόν ναι, κάνει παρεμβάσεις. Και τις στηρίζει. Τις πιστεύει. Δεν τις καίει ανάλογα το φεγγάρι (όπως για παράδειγμα η ανανέωση Μακέντα).
Τα αποδυτήρια
Ένας πρόεδρος με ποδοσφαιρικές αρχές και γνώσεις δεν θα ανέθετε ποτέ το χτίσιμο μιας εκρηκτικής στα αποδυτήρια ομάδας σε έναν προπονητή ο οποίος από την τελευταία του έφυγε μέσα σε ένα μήνα επειδή δημοσίως οι παίκτες του τον κρέμασαν στα μανταλάκια. Εφόσον όμως τον επέλεξε, σωστά τον στήριξε. Κακώς όμως κόντρα στα αποδυτήρια. Τους παίκτες, ναι, δεν τους νταντεύεις. Ειδικά όταν σε συγκυρίες όπως με τον ΠΑΣ που λες και έχουν κατακτήσει δέκα Τσάμπιονς Λιγκ μπήκαν στο γήπεδο περιμένοντας πως θα προκριθούν χωρίς να παίξουν και στο δεκάλεπτο είχαν αποκλειστεί. Θυμάστε τι έγινε πέρυσι με την ομάδα του Γιώργου Δώνη; Έμεινε πίσω στο σκορ, «μάτωσε», τα έδωσε όλα και… γύρισε το παιχνίδι.
Τους παίκτες λοιπόν, τουλάχιστον, τους ακούς. Ακόμη και αν δεν θες να το κάνεις γιατί ακριβώς θες να στηρίξεις τον προπονητή που επέλεξες επειδή ακριβώς, έστω και αναχρονιστικά, έστω και χωρίς ποδόσφαιρο, φέρνει αποτελέσματα.
Όταν όμως αυτά δεν έρχονται και στην πρώτη γκρίνια, αυτός ο ίδιος προπονητής αλλάζει φιλοσοφία για να ικανοποιήσει το λαϊκό αίσθημα, φορτώνοντας μεσοεπιθετικούς (παραγκωνισμένους κάποιους) περιμένοντας δια μαγείας κάτι που δεν έχει δουλέψει ποτέ στις προπονήσεις να το δει στο γήπεδο, σε ματς της χρονιάς για την ομάδα, τότε αυτός ο προπονητής δεν κάνει.
Ο πρόεδρος λοιπόν αυτόν τον προπονητή τον διώχνει. Άμεσα. Μετά τον αποκλεισμό. Χωρίς να βάζει τα πάντα στο αλέτρι του επικοινωνιακού μηχανισμού που ελέγχει για να βαφτίσει το ψάρι κρέας. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι πεινασμένος. Και δεν θα χορτάσει παρά μόνο με αλήθειες. Ούτε θέλει ούτε και συγχωρεί οτιδήποτε διαφορετικό ακόμη και αν επιστρατευτούν δέκα CNN για να τον πείσουν για το αντίθετο.
Θέλει προπονητή και παίκτες που σέβονται τουλάχιστον το DNA της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός κόσμος θέλει και πρόεδρο που να μπορεί να το επιβάλλει και όποτε χρειάζεται να απομακρύνει όποιον δεν το υπηρετεί. (Και) αυτό κάνει ο πρόεδρος. Αν φυσικά θέλει να τον νιώθουν και ως τέτοιο…