Οι πάντες στο ποδόσφαιρο κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Μόνο που υπάρχει και η μεγαλύτερη εικόνα. Ο Παναθηναϊκός σε αυτή έχει βγει ήδη κερδισμένος με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Για ένα σημαντικό μέρος της σεζόν υπήρχαν δικαιολογημένα ενδοιασμοί. Είπαμε, το αποτέλεσμα είναι το παν. Οι ήττες αρκετές, η δυσκολία στο να έρθουν αποτελέσματα στην επαρχία μεγάλη, ενώ κάποια στιγμή βγήκαν ακόμη και στατιστικά για το πώς ήταν ο Παναθηναϊκός με τον Λάζλο Μπόλονι και πώς με τον Γιοβάνοβιτς.
Ωστόσο, εντός αγωνιστικού χώρου μιλούσαμε για τη μέρα με τη νύχτα. Άλλη φιλοσοφία, άλλο αγωνιστικό στυλ. Ο Παναθηναϊκός είναι κανονικός πια. Βρέθηκαν ξεκάθαροι πρωταγωνιστές, δούλεψε ο Γιοβάνοβιτς την ομάδα του όπως θα ήθελε και εκείνη έχει ταυτότητα. Αδυναμίες εξακολουθούν να υπάρχουν. Πιθανότατα και ένα συγκεκριμένο ταβάνι με το υπάρχον ρόστερ.
Μόνο που η πρόοδος είναι σαφέστατη. Η πρόκριση στον τελικό αποτελεί απλώς μία ακόμη επιβεβαίωση. Δεν χρειάζεται να δει κανείς το τέλος της σεζόν για να παραδεχτεί πως έχουν αλλάξει πολλά. Στους αγώνες που απομένουν ο Παναθηναϊκός παίζει την ευρωπαϊκή του επιστροφή και την κατάκτηση ενός τροπαίου για πρώτη φορά μετά το 2014. Σε περίπτωση που δεν έρθει τίποτα από τα δύο, η χρονιά θα είναι αποτυχημένη. Ακόμη και τότε, όμως, η πρόοδος θα είναι εμφανής.
Το τελευταίο από μόνο του αρκεί για να πάρει ο Γιοβάνοβιτς και άλλο χρόνο ώστε να δουλέψει. Ορισμένες φορές η βελτίωση είναι ανεξάρτητη από το αποτέλεσμα. Στο «τριφύλλι» ούτως ή άλλως αυτή είναι και η άποψη που επικρατεί. Έστω και εάν λόγω επιθυμίας και του Σέρβου το βάρος έχει πέσει στο να επιτευχθούν πρώτα οι στόχοι που έχουν τεθεί.
