Πελέ: Το «μαύρο διαμάντι» που μας δίδαξε τι θα πει «G.O.A.T»

Αλφρέντο Ντι Στέφανο (2014), Γιόχαν Κρόιφ (2016), Ντιέγκο Μαραντόνα (2020) και πλέον Πελέ. Το ποδόσφαιρο δέχεται ένα ακόμα χτύπημα.

Ο άνθρωπος που απέκτησε θεϊκή υπόσταση μέσα από το ποδόσφαιρο. Ο μύθος της Σάντος. Ο θρύλος της εθνικής Βραζιλίας που έκανε δισαεκατομμύρια ανθρώπους να παραληρούν με το αθλητικό του μεγαλείο. Ο Εντσον Αράντες ντο Νασιμέντο ή απλώς «Πελέ» δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.

Δύo χρόνια μετά τον Ντιέγκο Μαραντόνα, έξι χρόνια μετά τον Γιόχαν Κρόιφ, το «μαύρο διαμάντι» περνάει στην αιωνιότητα. Μόνο που αυτό, ο μεγάλος Πελέ το είχε καταφέρει, όπως και οι προηγούμενοι, πολύ πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στα 82 του χρόνια.

Μιλάμε για τον παίκτη που συστήθηκε στα 17 του χρόνια στο ευρύ κοινό, σκοράροντας ένα φαντασμαγορικό τέρμα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958 στη Σουηδία. Ενα γκολ που σηματοδότητε τη γέννηση μιας απόλυτα επιδραστικής προσωπικότητας που άφησε εποχή ξεπλένοντας την εθνική ντροπή του «μαρακανάσο», το 1950 από την Ουρουγουάη.

Πριν τον Ντιέγκο, πριν τον «ιπτάμενο Ολλανδό», πριν τον Ζιντάν και πριν τον Μέσι, ο λιγομίλητος Πελέ επέλεξε να κάνει με τις πράξεις του στο χορτάρι τον παρθενικό τεράστιο θόρυβο στο άθλημα και να καρπωθεί με κάθε επισημότητα για πρώτη φορά το προσωνύμιο του «G.O.A.T».

Ο χαρακτηρισμός για τον οποίο χύνονται καθημερινά τόνοι από μελάνι για να δικαιολογήσουν με αριθμητικά, επιστημονικά ή και… ρομαντικά κριτήρια, ποιος είναι ο διάδοχός του. Πελέ υπήρξε ένας και κανείς άλλος. Πριν από κάθε debate, από κάθε λογομαχία. Αυτός ήταν ο αδιαμφισβήτητα μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής με διαφορά από τον δεύτερο.

Πελέ: Ο GOAT πριν τους GOAT

Για να φανταστείτε, ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, ο θρύλος της Ρεάλ Μαδρίτης είχε περάσει σε δεύτερο πλάνο. Άπαντες, θαμπωμένοι από τα κατορθώματα του Βραζιλιάνου που δεν επιχείρησε να αγωνιστεί ποτέ σε κάποιο κλαμπ της Ευρώπης, τον ανακήρυξαν – και δικαίως – ως τον GOAT.

Τι κι αν τον έφτασαν ή τον ξεπέρασαν; Ο πρώτος που καταφέρνει κάτι γιγάντιο, πάντοτε θα μένει στην ιστορία και θα παίρνει το συγκεκριμένο credit. Όπως ακριβώς και ο Αρμστρονγκ που πάτησε για πρώτη φορά το φεγγάρι, έτσι και ο Πελέ πάτησε εκεί που κανείς ποδοσφαιριστής δεν είχε καταφέρει να πατήσει πιο πριν. Στο πάνθεον του αθλήματος.

Φονικός σκόρερ με 778 επίσημα τέρματα, όπως μέτρησε η FIFA. 1279 αν συμπεριλάβουμε, όπως εκείνος, τα τέρματα σε φιλικές αναμετρήσεις, σε ευρωπαϊκές περιοδείες με τη Σάντος, αλλά και σε αγώνες με τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του. Τρις πρωταθλητής κόσμου με τη «σελεσάο» και πολλές ατομικές και συλλογικές διακρίσεις.

Κι όμως, ο Πελέ ήταν κάτι παραπάνω απ’αυτά. Ενα «μαύρο διαμάντι» που λειτούργησε ως φάρος για τους επόμενους μεγάλους της «στρογγυλής θεάς». Εκείνο που χάραξε τον δρόμο και οι υπόλοιποι θέλησαν με τόσο ζήλο να τον διαβούν. Και το κατάφερε. Γι’αυτό και θα λάμπει μέχρι να σβήσει ο ήλιος.