«Στρατηγός» Μάντζιος νίκησε ξανά τον Λουτσέσκου στην τακτική σε ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης

Όσο περισσότερα ντέρμπι ΠΑΟΚ–Άρης βλέπουμε με τον Λουτσέσκου στον ασπρόμαυρο πάγκο και τον Μάντζιο στον κιτρινόμαυρο η κυριαρχία του Θεού του πολέμου γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη. Το τελευταίο 1-0 στο οποίο ο Άρης «άλωσε» την Τούμπα με υπογραφή Μορόν και «γκρέμισε» τον ΠΑΟΚ από την κορυφήήταν ο ορισμός του πώς να κυριαρχείς  πίσω από τη μπάλα. 

Τρίτο παιχνίδι φέτος των δύο μεγάλων αντιπάλων με τον Άρη να μην κάνει καλή σεζόν και όμως να μετρά δύο καθαρές νίκες επί του δικεφάλου και μία «σβηστή» ισοπαλία στην αρχή της σεζόν παρότι τότε ο Άκης Μάντζιος είχε μόλις αναλάβει καθήκοντα.

Αυτή τη φορά ο Άρης του Μάντζιου νίκησε κατά κράτος τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου. Με κατοχή μικρότερη του 30% σε μεγάλα κομμάτια του ματς, με εξαιρετική αποτελεσματικότητα (μόλις 6 τελικές, αλλά πολύ πιο ουσιαστικές από τις 13… ακίνδυνες του αντιπάλου του) και με μόλις 12 φάουλ έναντι 13 του αντιπάλου του. Απόδειξη του πόσο καίριες επεμβάσεις και καθαρές επεμβάσεις έκαναν οι φιλοξενούμενοι παρά το γεγονός ότι η μπάλα βρισκόταν πολύ περισσότερα στα πόδια των αντιπάλων τους.

Να τονίσουμε ότι η ομάδα του Μάντζιου επέβαλλε την κυριαρχία της σε δύο διαφορετικά είδη ποδοσφαιρικής τακτικής. Στο πρώτο ημίχρονο αυτή προέκυψε μέσα από απόλυτα αμυντικούς προσανατολισμούς.

Με τον Μοντόγια στο αριστερό άκρο της άμυνας (πήγε καλά στην πλευρά των Ζίβκοβιτς-Ότο) αντί του επιθετικουγενούς Φεράρι, αφήνοντας έξω τους «πλέι μέικερ» Μανού Γκαρθία και Φετφατζίδη, αλλά παρατάσσοντας ένα συμπαγές κέντρο με παίκτες που μπορούν να τα κάνουν όλα σε ικανοποιητικό βαθμό. Δηλαδή τους Νταρίντα, Βερστράτε και Ζουλ. Και άμυνα και τρεξίματα, αλλά και δημιουργία έστω και μέχρι κάποιο βαθμό.

 

Στρατηγός Μάντζιος «κατάπιε» για μία ακόμη φορά τον Λουτσέσκου σε ΠΑΟΚ-Άρης

Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις την ομάδα του Λουτσέσκου να μην μπορεί να κάνει τίποτα σε ένα ολόκληρο ημίχρονο με κατοχή άνω του 70% (καμία από τις 5 τελικές δεν ήταν στην εστία). Έτσι οι παίκτες του Μάντζιου  «ξεμυτίζουν» από την περιοχή τους μετά το 25′-30′, αλλά να βρίσκουν γκολ ακόμη κι έτσι!

Όταν όμως διαθέτεις «βαρβάτο» σέντερ φορ (Μορόν) μπορείς και με μία φάση να κάνεις γκολ. Εύσημα αξίζει φυσικά και ο Κίκε Σαβέριο που μπορεί να μην είναι σπουδαίος παίκτης, αλλά τις περισσότερες φορές κάτι θα κάνει στο γήπεδο. Μα ασίστ θα είναι αυτό, μα γκολ, μα κάποιες ευκαιρίες ή έστω μια πάσα; Πολύ σημαντικό αυτό. Αυτή τη φορά έκλεψε και έβγαλε ασίστ.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Άρης ήταν και πάλι ανώτερος, αυτή τη φορά όμως σε ένα πιο ανοιχτό και πιο μοιρασμένο παιχνίδι, γιατί το επέλεξε ο ίδιος. Ο Μάντζιος ήξερε ότι ήρθε η ώρα η ομάδα του να εκμεταλλευθεί το προβάδισμά της, αλλά και την κούραση του αντιπάλου και αυτό έκανε. Κράτησε καλύτερα τη μπάλα, έχτισε περισσότερες επιθέσεις με αξιώσεις κι εν τέλει αυτή ήταν που είχε ευκαιρίες για γκολ. Η μία με τον Σαβέριο στο 56′ και η άλλη στο 81′ με τον Σουλεϊμάνοφ που βρήκε δοκάρι.

Η ομάδα του Λουτσέσκου αντιθέτως δημιούργησε περισσότερο προϋποθέσεις παρά καθαρές ευκαιρίες, αλλά και όποτε χρειάστηκε οι τοποθετήσεις των παικτών του Μάντζιου ήταν εξαιρετικές (π.χ. η έξοδος του Κουέστα στο τετ α τετ με τον Τζίμα).

Ο Άρης ξεκινά τα πλέι οφ με μια σπουδαία νίκη ψυχολογίας. Πάνω από όλα δείχνει με το «καλημέρα» οτι διαθέτει το υψηλό αγωνιστικό φρόνημα και το κίνητρο με τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει το μίνι πρωτάθλημα. Με αυτή τη νοοτροπία θα φτάσει έτοιμος στον τελικό του Κυπέλλου.

ΥΓ: Ο Άρης αποκτά αποτελεσματικότητα που δεν μας είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Επιτέλους σκοράρει και με λίγες φάσεις. Είδατε και το πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

ΥΓ1: Εκτός από τον Μοντόγια στα αριστέρα και ο Οντουμπάτζο πήγε πολύ καλά στα δεξιά αφοπλίζοντας τους Μπάμπα και Τάισον. Ο Θεός του πολέμου ήλεγξε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι από τα δύο άκρα.

ΥΓ2: Πέναλτι στη φάση του Οντουμπάτζο δεν υπάρχει. Εκτός του ότι η μπάλα έρχεται πάνω στον παίκτη του Άρη από πολύ κοντινή απόσταση, πρώτα χτυπάει στο πόδι του και μετά χέρι. Επιπλέον τη στιγμή της «παράβασης» ο Οντουμπάτζο βρίσκεται πιθανότατα και εκτός περιοχής.

ΥΓ3: Κόντρα στον Άρη ο Κωνσταντέλιας κάνει τα χειρότερα παιχνίδια του γιατί ο Μάντζιος ξέρει πως να τον «κλειδώνει». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λουτσέσκου έβαλε τον νεαρό αργά, σχεδόν στο 60′. Πιθανότατα τον «φύλαξε» για τον επαναληπτικό με τη Ντιναμό καθώς εκεί μπορεί να γίνει πιο ουσιώδης για την ομάδα του. Γιατί να κουραστεί με τον Άρη;

ΥΓ4: Τέταρτη φορά που ο Άρης γκρεμίζει τον πρωτοπόρο. Το έχει κάνει με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και πλέον δύο φορές με τον ΠΑΟΚ. Φυσικά δεν είναι λόγος να πανηγυρίσει, ωστόσο σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο κρίμα είναι που απέχει από τόσους βαθμούς από την κορυφή.

ΥΓ5: Θα μπορούσε ο Μάντζιος να κάνει κάποιες αλλαγές νωρίτερα. Είχε αξιόλογους παίκτες να φέρει από τον πάγκο ώστε να χτυπήσει με διεκδικήσει με μεγαλύτερες αξιώσεις ένα δεύτερο γκολ. Ο Φετφατζίδης μπορούσε να μπει νωρίτερα (ή ο Μανού), Σαμόρα, Βέλεθ το ίδιο. Υπήρχαν και οι Ρόουζ, Τζούρασεκ. Η νίκη ήρθε όμως και χωρίς χτυποκάρδια…

ΥΓ6: Δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν να αρχίζει παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών, με 30-40 οπαδούς του γηπεδούχου. Οι οποίοι μάλιστα πήγαν πάνω από τον πάγκο του Άρη και έβριζαν. Δεν έπρεπε για να αρχίσει το ματς οι παρατηρητές αγώνα να απαιτήσουν να φύγουν, το περιστατικό να καταγραφεί και στη συνέχεια η ΠΑΕ ΠΑΟΚ να τιμωρηθεί ως υπαίτια που τους επέτρεψε να μπουν;