Μπορεί για εκείνον η αρχή στα πλέι άουτ να έγινε κόντρα στην ομάδα που είχε μαζέψει τους περισσότερους βαθμούς στην κανονική διάρκεια, αλλά ο Ιωνικός δεν πτοήθηκε.
Το βασικό χαρακτηριστικό των Νικαιωτών, άλλωστε, είναι ότι παλεύουν κάθε παιχνίδι. Δεδομένα θα το έκαναν και στην Κρήτη. Εκεί μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια και με ένα τρομερό πρώτο ημίχρονο, έστειλαν το μήνυμά τους.
Άλλες δύο φορές φέτος είχε πιάσει ο Ιωνικός τόσο υψηλά στάνταρ απόδοσης στο πρώτο μέρος. Η μία ήταν κόντρα στον κάκιστο φέτος Απόλλωνα Σμύρνης. Σκορ 4-0 τότε με τα τρία γκολ να έχουν μπει έως το 32′ και τον Ντάλσιο να βάζει το κερασάκι στην τούρτα με ωραίο σουτ. Ο Πορτογάλος, παρεμπιπτόντως, σκόραρε και στο Ηράκλειο. Δεύτερο τόσο καλό πρώτο ημίχρονο ήταν αυτό με τον Ατρόμητο στο 2-1. Πάρτι έκαναν οι γηπεδούχοι τότε για 45′.
Στη συνέχεια, όμως, είχαν ζοριστεί αρκετά και κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον ΟΦΗ. Φυσικά οι Κρητικοί είναι ποιοτικότεροι από τις δύο ομάδες που αναφέραμε προηγουμένως, ενώ το ματς ήταν εκτός έδρας. Για όλους αυτούς τους λόγους ο βαθμός δυσκολίας ήταν μεγαλύτερος.
Παρόλα αυτά ο στόχος επιτεύχθηκε, ο Ιωνικός ξεκίνησε με το δεξί και κατευθείαν έδειξε πως συνεχίζει φορτσάτος και πως η ήττα από τον Παναιτωλικό ήταν απλώς μία παρένθεση. Το πιο μεγάλο επίτευγμα, όμως, δεν ήταν ότι για ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι οι Νικαιώτες εντυπωσίασαν, αλλά το πώς επέλεξαν να παίξουν.
Υπάρχουν ομάδες ακόμη και με περισσότερους βαθμούς που επιλέγουν να κλείνονται. Άμυνα, διώχνουμε την μπάλα όπως να ‘ναι και ό,τι βγει μπροστά. Ο Ιωνικός δεν είναι έτσι. Έχει το πλάνο του, επιτίθεται στον βαθμό που μπορεί και παίζει το ποδόσφαιρό του. Εφόσον παραμείνει στη Super League 1, λοιπόν, το μεγαλύτερο παράσημο θα είναι ο τρόπος που επέλεξε να το κάνει. Κάτι που πρωτίστως πιστώνεται στον προπονητή του.