Τρανό παράδειγμα ο Μπακερί Τζατά του Αμβούργου.
Δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένο στον κόσμο των ποδοσφαιριστών. Ο κάθε ένας από τους 22 ανθρώπους που «πληρώνονται αδρά για να τρέχουν πίσω από μια μπάλα» (κλασική στερεότυπη άποψη), κουβαλά τη δική του ιστορία. Για ορισμένους εξ’ αυτών δεν ήταν δεδομένο πως θα έχουν μια κανονική ζωή.
Ο Μπακερί Τζάτα του Αμβούργου είναι μια τέτοια περίπτωση. Η ήττα στο Nordderby από τη Βέρντερ καταδικάζει σχεδόν τους «δεινόσαυρους» στον πρώτο υποβιβασμό στην ιστορία τους. Ωστόσο για εκείνον η παρουσία του και μόνο σε αυτό το παιχνίδι ήταν σημείο αναφοράς.
Ο Τζάτα δεν είναι από εκείνους τους ποδοσφαιριστές που μεταπήδησαν στην Μπουντεσλίγκα για να εκτοξεύσουν την καριέρα τους. Ο 19χρονος από την Γκάμπια μετανάστευσε πριν δύο χρόνια στη Γερμανία για να ζήσει. «Δεν είχα σχέδια, μόνο το όνειρο μιας καλύτερης ζωής με ίσες ευκαιρίες», όπως το έχει περιγράψει. Στους χαλεπούς καιρούς που βιώνει το Αμβούργο άρπαξε την ευκαιρία του, καταγράφοντας την τρίτη του συμμετοχή.
Παρόμοια και η ιστορία του Σεντράκ Ακολό της Στουτγκάρδης. Εκείνος από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό κατέφυγε πρόσφυγας στην Ελβετία στα 14 του χωρίς βλέψεις να γίνει ποδοσφαιριστής, να πάει σχολείο ήθελε. Πρότυπα ζωής περισσότερο από ποδοσφαιριστές.