Τους χαρακτηρισμούς «πάρτι παρανομίας» και «χαοτική κατάσταση» είχε χρησιμοποιήσει ο Λευτέρης Αυγενάκης σε πρόσφατη συνέντευξη του για τα σωματεία στις ομοσπονδίες. Άραγε ήξερε ποιους εννοούσε;
Ο Υφυπουργός Αθλητισμού είχε προεξοφλήσει από τη συνέντευξη Τύπου που έκανε προ μηνός για τα σωματεία πως η παρανομία βασιλεύει, πως τα σωματεία που πληρούν τις προϋποθέσεις για να μπουν στο μητρώο είναι ελάχιστα. Ειδικά στον ΣΕΓΑΣ μόλις πέντε. Τελικά αυτά αποδείχθηκε πως ήταν δέκα, αλλά δεν έχε και σημασία. Αναμενόμενο ήταν να είναι ελάχιστα από τη στιγμή που ο νόμος που ήρθε με τη μορφή του κατεπειγόντως στη Βουλή θα έφερνε αλλαγές που απαιτούν χρόνο να αφομοιωθούν.
Μέσα στα σωματεία, σε ότι αφορά τον στίβο τουλάχιστον, που αυτή τη στιγμή δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για το Μητρώο είναι ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Ηρακλής, ο Άρης, ο Πανελλήνιος, ο Αρχέλαος Κατερίνης του Κώστα Κουκουδήμου. Σωματεία και σύλλογοι δηλαδή που έχουν προσφέρει τεράστιες επιτυχίες στον κλασικό αθλητισμό και τον στίβο, με αθλητές που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα. Μόνο τα εκατομμύρια που έχουν βάλει οι Γλου στον στίβο μέσω του Ολυμπιακού να θυμηθεί κανείς, αρκεί.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης είχε μια προδιαγεγραμμένη διάθεση σε εκείνες του τις κουβέντες. Η αύρα του «ως εδώ και μη παρέκει» και του «με εμένα θα αλλάξουν όλα» προπορευόταν της κοινής λογικής. Αυτή τη στιγμή, με εκείνες του τις τοποθετήσεις, έχει… ακυρώσει την αξιοπιστία και τη διαφάνεια των επιτυχιών των περασμένων ετών έχοντας βγάλει στη… σέντρα ιστορικούς και κορυφαίους συλλόγους. Πολλοί δε από αυτούς, δεν έχουν ακόμα ολοκληρώσει και τους φακέλους τους και έχουν τη δυνατότητα να το πράξουν μέχρι τέλος του έτους. Οι ελλείψεις δε και οι… παρανομίες που αναφέρει ο υφυπουργός αθλητισμού σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι ένας αριθμός πρωτοκόλλου από την περιφέρεια, ή μερικά ακόμα διαδικαστικά ζητήματα που έχουν πάει πίσω και λόγω πανδημίας.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης από την αρχή όλης αυτής της ιστορίας με τις ομοσπονδίες και την αλλαγή του νόμου, έχει δείξει έπαρση. Κακό στοιχείο αυτό για έναν πολιτικό δεν είναι. Όταν αυτή ωστόσο συνδυάζεται με άγνοια και αρρυθμίες στη δομή της σκέψης του σε όσα δηλώνει, τότε γίνεται επικίνδυνη αφέλεια.