Η εθνική Αργεντινής δεν είχε ακόμη δείξει ιδιαίτερα δείγματα γραφής στο ποδόσφαιρο, αφού με εξαίρεση το λειψό, λόγω πολλών απουσιών, Παγκόσμιο Κύπελλο του 1930 που έφτασε μέχρι τον τελικό δεν είχε επιτυχίες.
Βέβαια, ένας από τους λόγους που η «αλμπισελέστε» παρέμενε σε ρηχά επίπεδα (ιδίως προπολεμικά) ήταν το γεγονός ότι πολλά αστέρια της έπαιρναν άλλη υπηκοότητα (ισπανική και ιταλική κυρίως).
Δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον στρατηγό Χόρχε Βιντέλα, η Αργεντινή ανέλαβε τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με την ελπίδα ότι θα… σπάσει τα δεσμά.
Η διοργάνωση σηματοδότησε την επιστροφή της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Ουγγαρίας μετά από δύο σερί απουσίες, η Αγγλία αποκλείστηκε στην ισοβαθμία με την Ιταλία, ενώ εκτός έμειναν και οι Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση, Ουρουγουάη, Τσεχοσλοβακία.
Η Εθνική Ελλάδας δεν κατάφερε για ακόμη μία φορά να προκριθεί στην τελική φάση, αφού πλήρωσε την ήττα με 3-0 από την Ουγγαρία, κι ενώ προηγουμένως είχε κάνει την έκπληξη με το 1-0 επί της Σοβιετικής Ένωσης στο Καυτανζόγλειο.
Ο νικητής
Η Αργεντινή. Βγήκε ζωντανή από το «γκρουπ του θανάτου» με Ιταλία, Γαλλία, Ουγγαρία και στον επόμενο γύρο κλήθηκε να νικήσει με τέσσερα γκολ διαφορά το Περού, προκειμένου να υπερισχύσει της Βραζιλίας στην ισοβαθμία. Πολλά ακούστηκαν περί μειωμένης απόδοσης των αντιπάλων λόγω του 6-0, ενώ το μόνο σίγουρο ήταν ότι η διαιτησία γενικώς ευνοούσε την «αλμπισελέστε», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαν αξία παίκτες όπως ο Μάριο Κέμπες, ο Ντιέγκο Πασαρέλα ή ο Οσβάλντο Αρντίλες.
Ο τελικός
Απόντος του Γιόχαν Κρόιφ για μη αγωνιστικούς λόγους, η τρομερή Ολλανδία των 70s’ προκρίθηκε για δεύτερη διαδοχική φορά σε τελικό αλλά… Ο Κέμπες άνοιξε το σκορ στο 37’, ο προερχόμενος από τον πάγκο Νάνινχα ισοφάρισε στο 82’ και ο Ρένζεμπρινκ είχε δοκάρι στις καθυστερήσεις! Αφού δεν υπέστη το σοκ στην εκπνοή, η ομάδα του Σέζαρ Λουίς Μενότι σκόραρε με τον Κέμπες στο 104’ και τον Μπερτόνι στο 115’, φτάνοντας στο 3-1 που της χάριζε το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της.
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Φιγιόλ, Ολγκίν, Γκαλβάν, Πασαρέλα, Ταραντίνι, Γκαγιέγο, Αρντίλες (65’ Λαρόσα), Κέμπες, Μπερτόνι, Ορτίς (74’ Χάουζμαν), Λούκε.
ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Γιόνγκμπλοντ, Κρολ, Γιάνσεν (72’ Σουρμπίρ), Μπραντς, Πόορτφλιτ, Χάαν, Νέεσκενς, Β. Φαν ντε Κέρκοφ, Ρ. Φαν ντε Κέρκοφ, Ρέζενμπρινκ, Ρεπ (59’ Νανίγκα).
Ο πρώτος σκόρερ
Ο Μάριο Κέμπες. Έβαλε από δύο γκολ σε Πολωνία, Περού και, βέβαια, στον τελικό με την Ολλανδία. Αναμφίβολα ο πιο καταλυτικός παίκτης στην προσπάθεια της «αλμπισελέστε» για την παρθενική κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο χαρακτηριστικός πανηγυρισμός του 23χρονου άσου της Βαλένθια με τα σηκωμένα χέρια έμεινε στην Ιστορία…
Η έκπληξη
Η ήττα-αποκλεισμός της Δυτικής Γερμανίας από την αδιάφορη Αυστρία. Η κάτοχος του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν έχασε ούτε από την Ιταλία ούτε από την Ολλανδία στις δύο πρώτες αγωνιστικές του 2ου γύρου και μια απλή νίκη θα της έφτανε για να προκριθεί είτε στον μικρό είτε στον μεγάλο τελικό. Προηγήθηκε με τον Ρουμενίγκε, βρέθηκε πίσω στο σκορ, ισοφάρισε με τον Χέλτσενμπαϊν και στο 87’ ήρθε το πατατράκ με το γκολ του Κρανκλ (3-2).
Το γεγονός
«Ήταν η πιο άσχημη μέρα της καριέρας μου. Ορκίστηκα ότι θα έπαιρνα εκδίκηση. Ηταν η μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου, που με σημάδεψε παντοτινά, που με καθόρισε. Το ένιωθα στα πόδια μου, στην καρδιά μου, στο μυαλό μου. Θα τους έδειχνα ότι μπορούσα να παίξω…». Ένας πιτσιρικάς «κόπηκε» την τελευταία στιγμή από τον Μενότι. Τον έλεγαν Ντιέγκο Μαραντόνα…
Η φωτογραφία
Στο ματς κόντρα στην Ουγγαρία η Γαλλία απευθύνθηκε στο τοπικό σύλλογο Κίμπερλεϊ και αγωνίστηκε με φανέλα που δεν θύμιζε σε τίποτα τα παραδοσιακά της χρώματα