Μιλάμε για άλλες εποχές. Ασπρόμαυρες (στη φωτογραφία) αλλά κι έγχρωμες στο μυαλό εκείνων που δούλεψαν σκληρά ώστε το μπάσκετ να φτάσει ψηλά. Και βέβαια επειδή μιλάμε για το 1935, αντιλαμβάνεστε ότι τα μέσα διεξαγωγής ενός αγώνα ήταν μάλλον πρωτόγονα.
Το 1935, το μπάσκετ προσπαθεί να σταθεροποιηθεί στην Ελλάδα. Οι φίλαθλοι μέσα από διάφορα αφιερώματα στις εφημερίδες προσπαθούν να καταλάβουν το νέο άθλημα. Οι κανονισμοί ακόμα και τότε είναι δυσνόητοι. Αλλά προσπάθεια γίνεται…
Οι παίκτες και οι προπονητές είναι οι ήρωες της εποχής. Παίζουν μπάσκετ σε αυτοσχέδιες μπασκέτες τις περισσότερες φορές. Και φυσικά σε ανοιχτά, τσιμεντένια γήπεδα που ουδεμία σχέση έχουν με τις μετέπειτα πολυτέλειες. Προσοχή, τις μετέπειτα. Οι σημερινές δεν υπήρχαν τότε ούτε καν ως όνειρο.
Πάμε λοιπόν στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ εκείνης της χρονιάς. Δύο ομάδες που καλλιεργούσαν το μπάσκετ σε βάθος (από τότε) ήταν ο Ηρακλής και ο Πειραϊκός. Μεγάλες δυνάμεις της εποχής.
Ο συντάκτης του ρεπορτάζ στην εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ με την ιστορία που κατέγραψε, ήθελε να θίξει και την πολύ κακή διαιτησία. Και κατά πόσο αυτή επηρεάζει το αποτέλεσμα ενός αγώνα.
Και το βέβαιο είναι ότι στον αγώνα του Ηρακλή με τον Πειραϊκό, ο διαιτητής έβαλε το χεράκι του με ένα τρόπο μάλλον άγαρμπο ώστε ο «Γηραιός» να καταδικαστεί σε ήττα. Αν και ήταν μπροστά στο σκορ.
Το πρόβλημα προκλήθηκε από τον Μαντόπουλο. Έναν πανύψηλο αθλητή, κυρίαρχο τότε. Όπως διαβάσαμε ήταν ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας.
Ο Μαντόπουλος άθελά του προκάλεσε… δύο τεχνικές ποινές σε βάρος της ομάδας του. Και γι’ αυτό «εφταιγε» το παρατσούκλι του όχι το όνομά του. Και όταν οι συμπαίκτες του το είπαν στον διαιτητή, έγινε η ζημιά.
Γιατί;
Τη συνέχεια της σπαρταριστής ιστορίας μπορείτε να τη διαβάσετε στο nikosgrafei.blogspot.com