Ιταλία 1990: Η εκδίκηση των «πάντσερ»

Η Ελλάδα ήταν μεταξύ των έξι χωρών για τη διεξαγωγή της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990, αλλά στις αρχές του 1984 η υποψηφιότητα αποσύρθηκε.

ΕΣΣΔ και Ιταλία είχαν προκριθεί στον… τελικό, ωστόσο το σοβιετικό μποϊκοτάζ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες πιθανότατα έπαιξε ρόλο για να δώσει η FIFA το «πράσινο φως» στη γειτονική χώρα.

Η διοργάνωση αποδείχθηκε κάκιστη από άποψη θεάματος, αφού σημειώθηκε ο χαμηλότερος μέσος όρος γκολ ανά αγώνα (2,21), σε 52 ματς βγήκαν 164 κίτρινες και 16 κόκκινες (ρεκόρ), δύο εξ αυτών στον τελικό (πρώτες αποβολές σε τέτοιο ματς).

Τα τελευταία επτά ματς του τουρνουά δεν κρίθηκαν από κανονική φάση, αλλά είτε από εκτέλεση πέναλτι (σε 90λεπτο ή παράταση) είτε από την ψυχοφθόρα διαδικασία.

Το φτωχό θέαμα οδήγησε τη FIFA στην εισαγωγή του κανονισμού της απαγόρευσης χρήσης χεριών από τον τερματοφύλακα μετά από πάσα με το πόδι, καθώς και της απονομής τριών βαθμών αντί δύο για τη νίκη.

Ο νικητής

Η Δυτική Γερμανία. Η ευρεία νίκη στο πρώτο ματς με τη Γιουγκοσλαβία , η άνετη επικράτηση επί των ΗΑΕ και το «Χ» με την Κολομβία της χάρισε την πρώτη θέση του ομίλου. Έπειτα, η ομάδα του Φραντς Μπεκενμπάουερ, με άσους όπως ο Ματέους, ο Κλίνσμαν, ο Μπρέμε, ο Αουγκεντάλερ, ο Κόλερ και ο Φέλερ, πήρε εκδίκηση από την Ολλανδία για τον αποκλεισμό στο Euro1988, από την Αγγλία για τον χαμένο τελικό του 1966 και από την Αργεντινή για τον χαμένο τελικό του 1986.

Ο τελικός

Τα «πάντσερ» εκμεταλλεύθηκαν την απουσία των Ολαρτικοετσέα, Χιούστι και Κανίγια για να έχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων σε έναν κατά τ’ άλλα κακό τελικό. Στο 64’ αποβλήθηκε ο Μονσόν, θύμα «θεάτρου» του Κλίνσμαν, ενώ στο 85’ ο Μεξικανός διαιτητής καταλόγισε ένα, ομολογουμένως, αυστηρό πέναλτι σε πτώση του Φέλερ μετά από μαρκάρισμα του Σενσίνι και ο Μπρέμε ευστόχησε. Εξι χρόνια αργότερα, ο σκόρερ παραδέχθηκε ότι δεν έπρεπε να καταλογιστεί αυτό το πέναλτι.

ΔΥΤΙΚΗ  ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Φραντς Μπεκενμπάουερ): Ίλγκνερ, Μπρέμε, Κόλερ, Αουγκεντάλερ, Μπούχβαλντ, Λιτμπάρσκι, Χέσλερ (58′ Μέλερ), Ματέους, Μπέρτχολντ (73′ Ρόιτερ), Φέλερ, Κλίνσμαν.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (Κάρλος Μπιλάρδο): Γκοϊκοτσέα, Μπασουάλδο, Μπουρουτσάγκα (53′ Καλντερόν), Ντεσότι, Λορένσο, Σενσίνι, Σερισουέλα, Ρουχέρι (46′ Μονσόν), Μαραντόνα, Σιμόν, Τρόλιο.

Ο πρώτος σκόρερ

Ο Σαλβατόρε Σκιλάτσι. Πριν από το τουρνουά είχε μόλις μία συμμετοχή με την εθνική Ιταλίας και, μοιραία, περίμενε να αντικαταστήσει είτε τον Τζιανλούκα Βιάλι είτε τον Αντρέα Καρνεβάλε. Στην πρεμιέρα έλυσε τον «γόρδιο δεσμό» κόντρα στην Αυστρία, έπειτα βρήκε δίχτυα επί της Τσεχοσλοβακίας, της Ουρουγουάης, της Ιρλανδίας (προημιτελικός) και της Αργεντινής (ημιτελικός), αλλά τα χαμένα πέναλτι των Ντοναντόνι, Σερένα δεν του επέτρεψαν να εκτελέσει το δικό του. Έναν χρόνο νωρίτερα έπαιζε στη Μεσίνα και τη Serie B.

Η έκπληξη

Το 1982 το Καμερούν αποκλείστηκε χωρίς ήττα (πλήρωσε τις ισοβαθμίες), αλλά το 1990 έκανε τη διαφορά, αρχής γενομένης με τη νίκη της πρεμιέρας επί της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Αργεντινής. Ο Μπιγίκ έβαλε το γκολ, ο Μιλά λατρεύτηκε σαν θεός στη χώρα. Τα «αδάμαστα λιοντάρια» προκρίθηκαν, εν συνεχεία υπέταξαν την Κολομβία, ώσπου ήρθε το ραντεβού με την Αγγλία στους «8». Επτά λεπτά πριν από το τέλος, ο Λίνεκερ έσωσε τα «τρία λιοντάρια» με πέναλτι και στην παράταση έριξε στο καναβάτσο το Καμερούν με νέο πέναλτι.

Το γεγονός

«Ντιέγκο στην καρδιά, Ιταλία στα τραγούδια» και «Μαραντόνα, η Νάπολη σε αγαπάει, αλλά η Ιταλία είναι η πατρίδα μας». Ο θρυλικός άσος αξίωσε από το κοινό του «Σαν Πάολο», του γηπέδου δηλαδή που δοξάστηκε όσο κανείς άλλος, να υποστηρίξει την «αλμπισελέστε» και όχι την Ιταλία στον μεταξύ τους ημιτελικό. Ο ύμνος της Αργεντινής ακούστηκε, οι περισσότεροι χειροκρότησαν κατά την ανάκρουση, αλλά την ώρα του αγώνα οι θεατές δεν ήταν με το μέρος του. Για μία και μοναδική φορά…

Η φωτογραφία