Στις 10 Μαϊου του 1859 έπεφτε ξύλο στην Αθήνα

Τα επεισόδια που ήταν μεγάλης έκτασης στην Αθήνα του 1859 και συγκεκριμένα στις 10 Μαϊου φέρουν την ονομασία «Σκιαδικά».

Για περίπου 48 ώρες η Αθήνα έγινε πεδίο μάχης ανάμεσα σε μαθητές και φοιτητές από τη μία μεριά και την αστυνομία συν κάποιους εμποροϋπαλλήλους από την άλλη. Και να φανταστείτε ότι για όλα αυτά «έφταιγαν» τα καπέλα.

Πως ακριβώς; Θα σας εξηγήσουμε.

Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, υπουργός Εξωτερικών εκείνη την εποχή, είχε διατυπώσει πολλές φορές σε οικογενειακές συζητήσεις την άποψη ότι οι πιο εύπορες τάξεις έπρεπε να στραφούν στην αγορά ελληνικών προϊόντων, προκειμένου να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή, που η ενίσχυσή της για τον Ραγκαβή αποτελούσε εθνική ανάγκη.

Ο γιος του Κλέων διέδωσε την ιδέα σε μαθητές και φοιτητές οι οποίοι στις 10 Μαΐου του 1859 βγήκαν περίπατο στο Πεδίο του Άρεως φορώντας ψάθινα καπέλα από τη Σίφνο, που ονομάζονταν σκιάδια. Όμως οι εισαγωγείς καπέλων από το εξωτερικό που πλήττονταν από αυτήν την πρωτοβουλία, έστειλαν στο Πεδίο του Άρεως υπαλλήλους τους που φορούσαν αστεία και κουρελιασμένα σκιάδια για να διακωμωδήσουν τους νέους, με αποτέλεσμα να γίνουν επεισόδια.

Κλήθηκε η αστυνομία η οποία στράφηκε κατά των φοιτητών και των μαθητών και συνέλαβε ορισμένους εξ αυτών.

Όπως μπορείτε να δείτε στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΑΘΗΝΑ» (13/5/1859) το επεισόδιο περιγράφεται αναλυτικά, γλαφυρά και με μια γλώσσα που θα ζήλευαν όλοι οι σημερινοί δημοσιογράφοι.

Η αστυνομία άρχισε να χτυπά με ραβδιά τους διαδηλωτές αλλά τα αποτελέσματα ήταν εντελώς αντίθετα απ’ αυτά που προσδοκούσαν

Η Αθήνα είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης αφού οι νεαροί αγανάκτησαν από τις ύβρεις και το ξύλο των αστυνομικών.

Σύντομα η «εστία» μεταφέρθηκε στη Νεάπολη όπου η αστυνομία συνέλαβε τρεις μαθητές. Πλέον η κατάσταση είχε ξεφύγει. Οι νέοι άρπαξαν μπουκάλια μπύρας από ένα παντοπωλείο και άρχισαν να τα εκτοξεύουν προς την αστυνομία. Τα επεισόδια εξαπλώθηκαν και στης οδούς Ερμού και Αιόλου όπως μπορείτε να διαβάσετε από το ρεπορτάζ της εποχής.

Στη συνέχεια βρέθηκαν έξω από τα ανάκτορα, φώναξαν «Ζήτω ο Βασιλεύς» και ζήτησαν την αλλαγή του διευθυντή της αστυνομίας. Η παρέμβαση του στρατού διέλυσε το πλήθος αλλά η Αθήνα εξακολουθούσε να βρίσκεται σε πλήρη αταξία.

Ο υπουργός Εσωτερικών δέχθηκε μια αντιπροσωπεία και υποσχέθηκε ότι θα έκανε έρευνα και θα αντικαθιστούσε τον αρχηγό της αστυνομίας αν προέκυπταν στοιχείο εις βάρος του. Οι φοιτητές δεν ικανοποιήθηκαν και ζήτησαν να δουν τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου όπου και πάλι δεν βρήκαν ανταπόκριση.

Ακολούθως εξέλεξαν μια νέα επιτροπή και ζήτησαν να δουν τον Βασιλιά ο οποίος όμως δεν τους δέχθηκε.

Η Αθήνα θύμιζε πεδίο μάχης με τους νέους να συναθροίζονται σε καφενεία και πλατείες και το ιππικό με το χωροφυλακή να κάνουν παντού περιπολίες. Ο αρχηγός της αστυνομίας ήταν εξαφανισμένος καθώς αποτελούσε «κόκκινο πανί» για τους πολίτες.

Τελικά όταν τον απέπεμψαν από τη θέση του οι φοιτητές επανήλθαν στα μαθήματά τους και οι φασαρίες σταμάτησαν. 

Η οπτική της εφημερίδας ΑΙΩΝ (12/5/1859) σχετικά με το θέμα

Φυσικά και δεν ήταν βασικό θέμα της εφημερίδας αλλά ένα ρεπορτάζ στα ΔΙΑΦΟΡΑ. Για την ενημέρωσή σας πρωτοσέλιδο ήταν το Ρωσικόν και Πρωσικόν θέμα