Ρωτήσαμε το ΑΙ πώς θα ήταν τα ΜΜΕ στην Ελλάδα αν κυβερνούσε ένας δικτάτορας τύπου Κιμ Γιονγκ Ουν και μας περιέγραψε το σήμερα
Τρομάζουν τα πιθανά χαρακτηριστικά των ΜΜΕ σε ένα τέτοιο σενάριο.
Αν στην Ελλάδα κυβερνούσε ένας δικτάτορας τύπου Κιμ Γιονγκ Ουν, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ) θα λειτουργούσαν σε ένα αυστηρά ελεγχόμενο περιβάλλον, όπου η ελευθερία της πληροφόρησης και της έκφρασης θα ήταν ανύπαρκτη. Η λειτουργία τους θα θύμιζε εκείνη των ΜΜΕ στη Βόρεια Κορέα, με έμφαση στη λατρεία του ηγέτη και στη διάδοση της κρατικής προπαγάνδας.
Πιθανά χαρακτηριστικά των ΜΜΕ σε ένα τέτοιο σενάριο:
1. Απόλυτος έλεγχος από το κράτος
Όλα τα ΜΜΕ (τηλεόραση, εφημερίδες, ραδιόφωνο, διαδικτυακά μέσα) θα ήταν κρατικά ελεγχόμενα.
Οι ιδιωτικοί σταθμοί θα είχαν είτε κλείσει είτε εθνικοποιηθεί, ενώ οποιαδήποτε προσπάθεια ανεξάρτητης δημοσιογραφίας θα θεωρούνταν έγκλημα.
2. Προπαγάνδα 24/7
Τα μέσα θα ήταν αφιερωμένα στη συνεχή προβολή του δικτάτορα ως “σωτήρα” και “πατέρα του έθνους”.
Η θεματολογία θα επικεντρωνόταν στην “εξαιρετική πρόοδο” της χώρας υπό την ηγεσία του, συχνά μέσω ψεύτικων ειδήσεων και διογκωμένων επιτευγμάτων.
3. Καταστολή της ελεύθερης έκφρασης
Όσοι δημοσιογράφοι ή πολίτες τολμούσαν να εκφράσουν διαφορετική άποψη, θα αντιμετώπιζαν σοβαρές συνέπειες, όπως φυλάκιση ή εξορία.
Η ελευθερία της έκφρασης στο διαδίκτυο θα ήταν ανύπαρκτη, με αυστηρή λογοκρισία και παρακολούθηση.
4. Προσωπολατρία
Οι ειδήσεις θα ξεκινούσαν και θα τελείωναν με ύμνους και αφιερώματα στον δικτάτορα.
Οι δημοσιογράφοι θα παρουσίαζαν τον ηγέτη ως “εμπνευστή κάθε επιτυχίας” και “άγρυπνο φρουρό του έθνους”.
5. Μόνιμη καλλιέργεια φόβου
Τα ΜΜΕ θα προωθούσαν συνεχώς την ιδέα ότι η χώρα περιβάλλεται από εχθρούς και ότι μόνο ο ηγέτης μπορεί να προστατέψει το λαό.
Ο φόβος θα χρησιμοποιούνταν για να δικαιολογηθεί η καταπίεση και η έλλειψη δικαιωμάτων.
6. Πλήρης αποκλεισμός διεθνών μέσων
Οι Έλληνες πολίτες θα είχαν περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση σε ξένα ΜΜΕ και διαδικτυακές πηγές πληροφόρησης.
Οτιδήποτε ξένο ή διαφορετικό θα παρουσιαζόταν ως απειλή για τη χώρα.
7. Καλλιέργεια εθνικισμού
Οι ειδήσεις θα τόνιζαν διαρκώς την “ανωτερότητα” της Ελλάδας και του λαού της υπό την ηγεσία του δικτάτορα.
Κάθε είδους εθνική γιορτή ή εκδήλωση θα χρησιμοποιούνταν για να αναδειχθεί το μεγαλείο του ηγέτη.
Πώς θα το βίωνε η κοινωνία;
Οι πολίτες θα είχαν περιορισμένες ή λανθασμένες πληροφορίες για την πραγματικότητα, καθώς όλα τα γεγονότα θα παρουσιάζονταν σύμφωνα με τις εντολές του καθεστώτος.
Η καθημερινή ζωή θα χαρακτηριζόταν από μια συνεχή αίσθηση επιτήρησης και λογοκρισίας, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι θα ζούσαν με το φόβο μήπως πουν κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί αντικαθεστωτικό.
Σε αυτό το υποθετικό σενάριο, τα ελληνικά ΜΜΕ θα είχαν μετατραπεί σε εργαλεία προπαγάνδας που θα εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα συμφέροντα του καθεστώτος, χωρίς καμία δυνατότητα ελεύθερης ενημέρωσης ή ανεξαρτησίας.
Διαβάστε επίσης:
Στην Ελλάδα, αντί να προλαμβάνουμε, θρηνούμε. Αντί να μαθαίνουμε, κρυβόμαστε