Τα πράγματα είναι απλά: όταν ένας προπονητής παίρνει ένα ρίσκο και κερδίζει, είναι μάγκας. Είναι ωραίος. Είναι δάσκαλος.
Αν πάρει ένα ρίσκο και ηττηθεί δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω.
Ο Ντέιβιντ Μπλατ δεν έχει ανάγκη κανέναν κόλακα. Ούτε, φυσικά και κανέναν επικριτή.
Έχει μάθει από μόνος του να λειτουργεί. Είτε χάσει, είτε κερδίσει. Έτσι είναι το παιχνίδι.
Στο μικρό διάστημα που έχει μείνει στον πάγκο του Ολυμπιακού έχει… τολμήσει να κάνει κάτι που δεν είχε διανοηθεί κανείς: από τους προκατόχους τους, μέχρι τους παίκτες του Ολυμπιακού, τους δημοσιογράφους, τους φιλάθλους.
ΑΦΗΝΕΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ!
Κάποιοι θα τον πουν (και) βλάσφημο. Αθεόφοβο. Και όμως…
Δεν το κάνει για να αποδείξει τίποτα. Ο Σπανούλης θα είναι ο… Σπανούλης και ο Μπλατ ο… Μπλατ.
Δεν είναι μπράντεφερ.
Είναι η επιλογή του Μπλατ. Το… γινάτι του. Να δείξει στους (νεαρούς) παίκτες του πως μπορούν να κερδίσουν και δίχως τον αρχηγό τους.
Να τους προετοιμάσει για μία δύσκολη στιγμή. Για την επόμενη ημέρα, όταν ο Σπανούλης θα αποφασίσει πως το μπάσκετ είναι αρκετό γι’ αυτόν.
Δείτε πως έχουν τα πράγματα. Κόντρα στη Μπασκόνια ο Σπανούλης έμεινε στο παρκέ για 11 λεπτά. Ναι! Καλά διαβάσατε. Σε αναμέτρηση 45 λεπτών, ο Σπανούλης ήταν εκεί για μόλις 11 λεπτά. Ενδεχομένως να αποτελεί και αρνητικό ρεκόρ για τον «V-Span».
O Νάιτζελ Γουίλιαμς – Γκος έμεινε στο παρκέ. Παρά τις κακές επιλογές του. Παρά τα άστοχα σουτ. Ο Γκος έχασε μόλις 5 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα από το ματς. Έπαιξε για τον Σπανούλη, τον Τουπάν, τον Τίμα…
Και λογικά πήρε το μάθημά του.
Πώς να αντιδρά όταν η μπαλίτσα… ζεματάει. Τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει.
Όταν το ματς (που πρέπει να κερδίσουν) θα πρέπει να περάσει από τα χέρια του. Και όχι από αυτά του Σπανούλη.
Ο Μπλατ δεν χάνει την ευκαιρία να δίνει τέτοια μαθήματα στους… πιτσιρικάδες. Γνωρίζοντας πως όταν ο Σπανούλης κληθεί να βγάλει τα… κάστανα από τη φωτιά, θα το κάνει με μεγάλη ευχαρίστηση.
Αυτό εξάλλου είναι το νόημα: όσοι περισσότεροι μπορούν να βοηθήσουν, τόσο το καλύτερο.