Basket League: Οι 7 ξένοι και το μέλλον των Ελλήνων

Από την πρώτη στιγμή καταθέσαμε την άποψή μας για την είσοδο κι έβδομου ξένου στην Basket League και μάλιστα όσο πιο ξεκάθαρα γινόταν.

Είχαμε υπογραμμίσει λοιπόν ότι οι επτά ξένοι στην Basket League  ουσιαστικά ευνοούν τους δύο μεγάλους, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, που λαμβάνουν μέρος στην Euroleague. Και ταυτόχρονα έχουν ήδη επτά ξένους στο ρόστερ τους! Ο Παναθηναϊκός μάλιστα ίσως τους κάνει και οχτώ. Άλλη κουβέντα αυτή.

Οπότε από τη στιγμή κατά την οποία 9 ΚΑΕ τάχθηκαν υπέρ της εισόδου του έβδομου ξένου (θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής οι έξι) τότε σίγουρα μιλάμε για συντριπτική πλειοψηφία που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.

Βεβαίως αμέσως άνοιξε ο κύκλος των ερωτήσεων και των αποριών σχετικά με το αν αυτό «βολεύει» το ελληνικό μπάσκετ σε ό,τι αφορά στο αναπτυξιακό θέμα. Σε πρώτη ανάγνωση θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Basket League δεν έχει καμία δουλειά να ασχολείται με το αναπτυξιακό και το ζήτημα της παραγωγής.

Αυτό είναι δουλειά κι ευθύνη της ΕΟΚ και ήδη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση όπως άλλωστε παρουσιάστηκε πρόσφατα. Και παράλληλα θα πρέπει η ΕΟΚ και ο ΕΣΑΚΕ να συνεργαστούν και να λειτουργήσουν αρμονικά για τη γενικότερη πρόοδο του μπάσκετ, κάτι που τα «ξεφτέρια» της Λίγκας κατάλαβαν σύντομα μετά την «αστεία επανάσταση» του καλοκαιριού.

Ο ρόλος των Ελλήνων συζητείται λοιπόν κι εδώ έχουμε να καταθέσουμε κάποια πράγματα.

Πρώτον, ουσιαστικά δε χάνεται θέση εργασίας αφού ΠΑΛΙ υπάρχει το minimum των έξι Ελλήνων παικτών (οι ξένοι που θα έχουν δικαίωμα να αγωνιστούν είναι έξι και πάλι).

Δεύτερον εκείνο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το τι είδους ξένοι έρχονται στην Basket League τα τελευταία χρόνια. Με εξαιρέσεις τους «μεγάλους» και κάμποσες άλλες περιπτώσεις σοβαρών ομάδων, η πλειοψηφία είναι παίκτες-γυρολόγοι, άγνωστοι, εσχάτως από πρωταθλήματα πολύ χαμηλού επιπέδου.

Τι προσφέρουν; Τίποτα. Κανένα χιλιάρικο το μήνα για να περιορίζουν τα έξοδα.

Τρίτον και βασικότερο: Το σημαντικό που θα πρέπει να συζητάμε δεν είναι ΠΟΣΟΙ αλλά ΠΟΙΟΙ Έλληνες θα παίζουν στην Basket League.

Να μην εξετάζουμε το θέμα με ποσοτικά αλλά με ποιοτικά χαρακτηριστικά διότι το «σάπιο σύστημα» των τελευταίων ετών έχει κάνει το πρώτο να υπερισχύσει του δευτέρου.

Οι Έλληνες παίκτες, οι γηγενείς, δε θα πρέπει να παίζουν στο επαγγελματικό πρωτάθλημα μόνο λόγω της ταυτότητάς τους αλλά κυρίως από τη σκληρή κι αδιάκοπη δουλειά τους και τη νοοτροπία τους. Κι αυτό δε θα το φτιάξουν στα 20-22 στην επαγγελματική ομάδα, αλλά από τις μικρές ηλικίες, στις υποδομές.

Αυτή τη στιγμή πολλοί Έλληνες παίκτες ζητούν θέση, χρόνο και χρήματα δυσανάλογα της πραγματικής τους αξίας ενώ δεν κάνουν το παραμικρό για να βελτιωθούν. Και σε αυτό ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ οι έξι ή οι δέκα ξένοι.

Και στο Αλβανικό πρωτάθλημα παίζουν 10-12 Αλβανοί! Είδατε την Εθνική ομάδα της χώρας να μεγαλουργεί ή το μπάσκετ τους να πλησιάζει το NBA;

Είναι ευθύνη των ομάδων, βέβαια, συνδυαστικά με την ΕΟΚ (που ήδη προχώρησε σε σχετικές κινήσεις) να φτιάξουν θυγατρικές ομάδες, να παρακολουθούν τα νέα παιδιά, να έχουν πλάνο, να δείξουν ότι διαθέτουν όραμα.

Και ταυτόχρονα είναι ΧΡΕΟΣ των νέων αθλητών και των γονιών τους να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ επιτέλους και να καταλάβουν ότι η μεταγραφή και η καθιέρωση δεν πρέπει να έρχονται από video με highlights στο YouTube ή με τρίλεπτα αποσπάσματα από personal training (κοινώς «φρου- φρου κι αρώματα» που λέγαμε στην εποχή μου) αλλά με δουλειά.

Ας μάθουν πως έφτασαν στην κορυφή ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης δεν είναι κακό! Κι ας μην «εξαφανίζονται» από το γήπεδο μετά το τέλος της προπόνησης (κάτι σε 100 εύστοχα για «αντίο» δε διαθέτουν;) ή στα ρεπό.