Διασχίζοντας μια ακανθώδη διαδρομή, περπατώντας προς τα εμπρός συνεχώς από ένα σημείο και μετά ξεχνάς. Σταματάς να θυμάσαι τον πόνο. Οι πληγές ξεραίνονται και επουλώνονται μέρα με τη μέρα. Τα πόδια σου γίνονται πιο ανθεκτικά. Αρχίζεις να βαδίζεις με άνεση. Κάνεις μεγαλύτερα βήματα. Η ΑΕΚ πριν πέντε χρόνια ετοιμαζόταν για το άγνωστο. Για την 3η εθνική κατηγορία. Η ΑΕΚ σε λίγες εβδομάδες θα παίξει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μια πενταετία, συνήθως, δεν επαρκεί για ένα τέτοιο επίτευγμα. Λίγο πριν τον τερματισμό αυτής της πορείας, είναι ακριβώς εκείνο το σημείο που ο δρομέας θα κοιτάξει πίσω του. Φυσικά και η Βίντι δεν είναι αντίπαλος που μπορεί να εμποδίσει την «Ενωση]. Απλώς, το βλέμμα είναι για όλα όσα πέρασε. Φτάσαμε στο σημείο να πηγαίνει η ΑΕΚ στην Ουγγαρία, να παίξει πλέι – οφ Τσάμπιονς Λιγκ και να είναι (δικαίως) φαβορί. Φτάσαμε σε σημείο ο ένας χρόνος δίχως ήττα σε ευρωπαϊκό επίπεδο να μας φαίνεται φυσιολογικό. Θεωρούσαμε σχεδόν αυτονόητο πως η πρωταθλήτρια Ελλάδας μπορεί τη νίκη στην Βουδαπέστη.
Το γεγονός πως η ΑΕΚ φροντίζει να επιβεβαιώνει στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου όσο αναμένουμε να δούμε πριν μπει μέσα σε αυτό, καθορίζει και πιστοποιεί την αλλαγή επιπέδου. Στην προσωπικότητα, στο μέταλλο στο… team spirit. Όποιοι κι αν είναι στην ενδεκάδα, όποιος κι αν βρίσκεται στον πάγκο, η ΑΕΚ της Ευρώπης δείχνει να ξέρει πολύ που πατάει και που βρίσκεται.
Ήδη η πρωταθλήτρια Ελλάδας μπορεί να κάνει τους… αστεράτους υπολογισμούς της. Νίκη εκτός έδρας, με δύο γκολ στο ενεργητικό, έχοντας συνοδεία ένα αήττητο στην Ευρώπη 13 αγώνων και ρεβάνς στο ΟΑΚΑ, αποτελούν ένα μεθυστικό κοκτέιλ στοιχείων. Η ΑΕΚ ετοιμάζεται να πανηγυρίσει την επιστροφή της στο κύριο πιάτο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης ατσαλάκωτη.