Ο Παναθηναϊκός είχε μαχητικότητα, είχε θέληση… Πάλεψε απέναντι στην ΤΣΣΚΑ που βέβαια όποτε ήθελε πατούσε το γκάζι κι εξαφανιζόταν. Και δέκα ημίχρονα να έπαιζαν οι «πράσινοι» αυτός ο αγώνας δε γύριζε με τίποτα.
Τι ισχύει; Ότι ο Παναθηναϊκός μένει πιστός σε όσα είχε πει: Ότι η ομάδα κάθε αγωνιστική θα δίνει ό,τι έχει μέσα της προκειμένου να γράφει μια αξιοπρεπή πορεία. Με την πολύ ανώτερη ΤΣΣΚΑ, ο Παναθηναϊκός αν και βρέθηκε στο -13 στα πρώτα λεπτά, στο -18 στο 17’ και στο -16 στο 34’, δεν απογοητεύτηκε.
Πιθανότατα, μια ομάδα απογοητευμένη από το ότι… παλεύει και δε μπορει, θα «καθόταν» και θα διαλυόταν. Οι «πράσινοι» τρεις φορές επέστρεψαν απ’ αυτές τις διαφορές και τελικά κατάφεραν να είναι αξιοπρεπείς.
Βάλτε μέσα στην εξίσωση ότι είχαν και απουσίες, τις οποίες μια ομάδα με το όχι και τόσο πολυτελές ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να αντέξει και καταλαβαίνετε πολλά.
Αξιοθαύμαστος ο ηρωισμός, απόλυτα σεβαστή (όπως κι οφθαλμοφανής) η θέληση αλλά ως εκεί. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε αξιοπρέπεια και πολέμησε. Μόνο που είχε σφεντόνες απέναντι στα πυρηνικά.
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι αφού ο Παναθηναϊκός θεμελίωσε τον χαρακτήρα του και δε χρειάζεται να πείσει άλλο για τη μαχητικότητα και την αξιοπρέπεια, θα πρέπει να βάλει λίγη περισσότερη λογική στο παιχνίδι του.
Βεβαίως είναι ξεκάθαρο ότι η έλευση του Σέλβιν Μακ θα δώσει μια επιπλέον λύση στην περιφέρεια (που τόσο χρειάζεται) στον Γιώργο Βόβορα, αλλά υπάρχουν και άλλα ζητήματα που πρέπει να λυθούν.
Πιθανότατα θα έπρεπε να ποντάρει κάτι παραπάνω στον «αφιονισμένο» Νέντοβιτς του πρώτου μέρους (πέτυχε μόλις τρεις στο δεύτερο με περιορισμένες προσπάθειες ενώ είχε 19 στο πρώτο μέρος).
Ο Φόστερ επίσης είναι θέμα… Είναι προικισμένος επιθετικός αλλά 6 προσπάθειες σε έναν αγώνα είναι λίγες. Μάλλον έπρεπε να είναι περισσότερο… εντός επιθετικής λογικής.
Ενώ είναι ξεκάθαρο ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί μια και καλή η έμπνευση με τον Σαντ Ρος στο «1». Διότι ούτε την ομάδα βοηθάει, ούτε τον παίκτη… Τα 0/8 σουτ και η προκλητικότητα της άμυνας στο να του δίνει τα σουτ τα λένε όλα.
Στα συν η πολύ καλή παρουσία του Παπαγιάννη. Επίσης η σταθερά θετική απόδοση του Μποχωρίδη. Και μια αφύπνιση του Γουάιτ.
Χρόνος υπάρχει για μια ομάδα που ακόμα αποκρυσταλλώνει ρόλους. Και με δεδομένο ότι το τεχνικό τιμ κάνει συνολικά καλή δουλειά.